Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Podobno socjopaci doskonale potrafią udawać ludzi normalnych.” “Dublerka” była na mojej liści od lat, jednak nigdy nie nadarzyła się okazja, żebym po nią sięgnęła. Coś mnie tknęło w tym, jak długo chcę ją przeczytać i zanim zmieniłam zdanie, po prostu otworzyłam ją na pierwszej stronie. Losy tej książki potoczyły się tak zawile, że ostatecznie czytałam ją kolejny rok. Ciekawy przypadek… Mamy tu cztery pisarki, cztery dziewczyny i cztery matki. Stabilizację i spokój zakłóci pojawienie się tej dodatkowej - piątej… Aż jestem ciekawa co wyszło z tak wybuchowej mieszanki. Na duży plus zaliczam przedstawienie wszystkich w krótkiej formie zanim zacznie się właściwa fabuła. Przypomina to trochę sztukę teatralną - w podobny sposób przedstawiani są bowiem bohaterowie sceniczni. To też nie jest przypadek - dowiadujemy się na wstępie, że bohaterki uczą się w szkole sztuk scenicznych. I w tej właśnie szkole wydarzy się jakiś dramat, to jest wręcz pewne. Książka zaczyna się spotkaniem matek na dywaniku u dyrektora. Jak już zapowiedział opis z okładki, między ich córkami regularnie dochodzi do różnych niesnasek i wojen. Wiadomo - dziewczyny między sobą rywalizują, a w tym wieku nastoletnie dramy są na porządku dziennym. Dyrektor oznajmia kobietom, że do szkoły przybywa nowa uczennica. Jest przekonany, że Imogen ustabilizuje kłótliwą grupę. A może będzie zupełnie na odwrót…? Tej opcji nie zdaje się brać pod uwagę nikt z obecnych. Czytając po kolei rozdziały z perspektywy każdej matki coraz bardziej nabierałam przekonania, że coś tu nie gra. Generalnie, miałam swoje typy. Tylko, że przemyślenia mam powodowały u mnie coraz większą dezorientację. Kto ma rację? Kto tu jest dobry? Kto coś ukrywa? Myślę, że zastosowanie kunsztu literackiego aż czterech pisarek spełniło swoje zadanie wyśmienicie. Rzeczywiście ma się wrażenie, jakbyśmy poznawały cztery zgoła różne osoby. Jest to ogromny plus “Dublerki”. Niestety, im bliżej końca zmierzałam, tym bardziej cała historia się sypała. Zupełnie jakby finał nie był do końca przemyślany, albo nie dorównywał poziomem wcześniejszym stronom. Coś nie wyszło… Zakończenie wydawało się takie mało zaskakujące? Mało satysfakcjonujące? Spodziewałam się prawdziwej bomby po takim przygotowaniu. No i sam tytuł - bardzo intrygujący z początku - po rozwiązaniu zagadki zupełnie stracił dla mnie sens.