Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potężna pozycja, którą autorzy (i ich niezliczeni pomocnicy wymienieni w podziękowaniach) pracowali przez dekady. Piszę te słowa 2 dni po rozdaniu Oskarów, więc można by rzec - książka oskarowa.

Czytałem ją po obejrzeniu filmu Nolana i zajęło mi to dużo czasu. Opowiada historię od A do Z, wchodzi w psychikę bohatera, daje świetny kontekst czasów, w których żył (szczególnie tych powojennych).

Polecam każdemu, kto ma czas zmierzyć się z tą historią. Jeśli ktoś widział film, nadal jest dużo rzeczy, które film nie wyjaśnia.

Język książki miejscami jest sztywny, a autorzy wydają się powtarzać treści. Może to kwestia długości procesu twórczego. Nie przeszkadza to jednak i nie spowalnia innego procesu - wciągania czytelników w historię nauki, wojny i Ameryki.

Potężna pozycja, którą autorzy (i ich niezliczeni pomocnicy wymienieni w podziękowaniach) pracowali przez dekady. Piszę te słowa 2 dni po rozdaniu Oskarów, więc można by rzec - książka oskarowa.

Czytałem ją po obejrzeniu filmu Nolana i zajęło mi to dużo czasu. Opowiada historię od A do Z, wchodzi w psychikę bohatera, daje świetny kontekst czasów, w których żył...

Jest to dobra bajka. Akcja dzieje się szybko, ale nie na tyle, by czytające osoby mogły się zgubić. Jest tu całe mnóstwo wątków (trochę jakby osoba autorska chciała wyrzucić z siebie wszystkie pomysły na raz, bo są aż tak dobre), które są w większości urocze. Pewne niedopowiedzenia aż proszą się o dopowiedzenie (i nie chodzi bynajmniej o kontynuację powieści, a raczej jej rozszerzenie "na szerokość").

Mimo tego wszystkiego, nie czytałem tego szybko. Łatwo byłoby (przepraszam za określenie) książkę przelecieć. A chyba nie o to w bajkach chodzi. Pomysł niezbyt odkrywczy, ale podany w sympatyczny sposób, na który można się skusić (pssst - kilka razy wyrwało mi się głośne: awwwww).

Jest to dobra bajka. Akcja dzieje się szybko, ale nie na tyle, by czytające osoby mogły się zgubić. Jest tu całe mnóstwo wątków (trochę jakby osoba autorska chciała wyrzucić z siebie wszystkie pomysły na raz, bo są aż tak dobre), które są w większości urocze. Pewne niedopowiedzenia aż proszą się o dopowiedzenie (i nie chodzi bynajmniej o kontynuację powieści, a raczej jej...

Gdy autor zamieszcza swoje nazwisko w dialogu z książki pokazując dystans do samego siebie - wiedz, że coś się dzieje.

Historia kryminalna, pomysł na fabułę tej książki wokół pięknych, młodych i bogatych może się podobać. Przy zakończeniu, gdy okazało się, w jaki sposób rozwiązanie jest podane, nawet się uśmiechnąłem.

Główna bohaterka przypomina mocno bohaterki książek polskiej Królowej Kryminału - i to też może byłoby zaletą, gdyby nie fakt, że książki Chmielewskiej pisane były jednak nieco w innej epoce i nie były aż tak bardzo uwięzione w konteksty. Panienka Róża (jak nazywa bohaterkę jej gosposia, postać tak stereotypowa, że żal było czytać) jest bowiem za bardzo otoczona przez Magdy Gessler, moherowe berety i inne nawiązania (cud, że Rogoziński darował czytelnikom nazwiska influencerów z TikToka i YouTube), które dobre są dla serialu TV, nie dobrego kryminału.

Książkę przeczytałem bardzo szybko. Akcja idzie do przodu z tempem, którego pozazdrościłby każdy z opisywanych kandydatów na Mistera PL biegając na bieżni. Nawet temat siłowni został tak opisany, że ciarki przechodzą z zażenowania. Rozumiem - miało być komediowo, ale komedia w dobrym stylu byłaby o niebo lepsza.

Tempo czytania książki bowiem w moim przypadku wynikało z omijania większości tekstu - styl autora pozwala na to, by "omiatać" wzrokiem ścianę literek i człowiek wie wszystko. Jak w "dobrej" telenoweli na 5000 odcinków.

Przyjemna, niezobowiązująca, choć może dla niektórych bardziej wymagających czytelników frustrująca lekturka. Typowa proza polska XXI wieku.

Gdy autor zamieszcza swoje nazwisko w dialogu z książki pokazując dystans do samego siebie - wiedz, że coś się dzieje.

Historia kryminalna, pomysł na fabułę tej książki wokół pięknych, młodych i bogatych może się podobać. Przy zakończeniu, gdy okazało się, w jaki sposób rozwiązanie jest podane, nawet się uśmiechnąłem.

Główna bohaterka przypomina mocno bohaterki książek...