Przed snem uderzyła mnie myśl, że chciałabym przeczytać coś optymistycznego, ciepłego i lekkiego. Patrzyłam na swój księgozbiór i ręka sama poprowadziła mnie do tego żółtego grzbietu. "Lato do wynajęcia ", idealny tytuł biorąc pod uwagę, że nareszcie zaczęło się robić ciepło. Zaopatrzona w książkę, czekoladę i herbatę zagłębiłam się w lekturę i... I od samego początku przepadłam. Grupa seniorów, naszych głównych bohaterów, od razu wzbudziła we mnie sympatię, i z przyjemnością śledziłam ich historie. Może i były momenty słodkie jak ta czekolada którą zajadałam, ale trafiały się też takie których nie pogardziłaby się tabliczka gorzkiej. Oczywiście, że pewne sytuacje były mało realne, zbyt ugładzone, ale czy tak naprawdę nie marzymy, by tak było w życiu? Z drugiej strony małe cuda się zdarzają, więc może jednak i rzeczywistość bywa książkowa ;)
"Lato do wynajęcia" jest jak plasterek na smuteczki. Wciągnęła mnie na tyle, że udało mi się nawet zapomnieć o problemach i innych mało przyjemnych rzeczach. Jedyną wadą tej książki jest to, że ma za mało stron ;) Na szczęście mój cudowny regał ma dla mnie rozwiązanie tego problemu, bowiem czeka na mnie druga część przygód sympatycznych seniorów.
Ps. Jeśli ktoś zapytałby mnie kto jest moją ulubioną postacią to zdecydowanie byłby to Pan Kazimierz. Oprócz tego, że mam sentyment do tego imienia, to Pan Kazimierz jest osobą o kompletnie innym podejściu do życia niż moje, i właśnie tym mi zaimponował. Wiem, że lekko by nie było, ale mam jakieś takie wrażenie, że to byłaby ciekawa znajomość :)

Przed snem uderzyła mnie myśl, że chciałabym przeczytać coś optymistycznego, ciepłego i lekkiego. Patrzyłam na swój księgozbiór i ręka sama poprowadziła mnie do tego żółtego grzbietu. "Lato do wynajęcia ", idealny tytuł biorąc pod uwagę, że nareszcie zaczęło się robić ciepło. Zaopatrzona w książkę, czekoladę i herbatę zagłębiłam się w lekturę i... I od samego początku...

Skończył się rok akademicki i studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku nie mają co robić. Wpadają na pomysł "dziadków do wynajęcia". Spędzają wakacje z rodziną opiekując się jednocześnie ich dziećmi, kilkunastolatkiem, starszą panią, przy okazji ratując małżeństwo, które już się rozpadało. Czasem było ciężko, ale dzięki wspólnym wakacjom zrodziło się coś więcej, być może przyjaźń na dłużej. Ale to musicie przeczytać II część "Święta do wynajęcia" . Ja czytałam w odwrotnej kolejności, nie wiedząc, że to całość. Polecam.

Skończył się rok akademicki i studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku nie mają co robić. Wpadają na pomysł "dziadków do wynajęcia". Spędzają wakacje z rodziną opiekując się jednocześnie ich dziećmi, kilkunastolatkiem, starszą panią, przy okazji ratując małżeństwo, które już się rozpadało. Czasem było ciężko, ale dzięki wspólnym wakacjom zrodziło się coś więcej, być może...

Bardzo sympatyczna książka, pełna humoru , życiowa.

Bardzo sympatyczna książka, pełna humoru , życiowa.

Takie powieści lubię. Sympatyczni seniorzy w roli głównej. W dodatku seniorzy - studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Zmotywowani, aktywni, co nie oznacza, że nie doświadczają problemów? Jakich? Typowych dla każdego wieku. Związanych z relacjami, czasem brakiem zrozumienia, ale nie złej woli.
Lektura, która pokazuje, że współpraca mivdzypoloeniowa jest możliwa.

Takie powieści lubię. Sympatyczni seniorzy w roli głównej. W dodatku seniorzy - studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Zmotywowani, aktywni, co nie oznacza, że nie doświadczają problemów? Jakich? Typowych dla każdego wieku. Związanych z relacjami, czasem brakiem zrozumienia, ale nie złej woli.
Lektura, która pokazuje, że współpraca mivdzypoloeniowa jest możliwa.

Zaczęłam czytać i już chciałam ją odkładać, stwierdziłam, że to nie dla mnie. Cieszę się, że dałam jednak szansę tej historii. Bardzo fajna inicjatywa osób starszych. Zabrakło mi troszkę więcej, jednego rozdziału o dalszych losach naszych osób starszych. Bardzo jednak zachęcam do przeczytania.

Zaczęłam czytać i już chciałam ją odkładać, stwierdziłam, że to nie dla mnie. Cieszę się, że dałam jednak szansę tej historii. Bardzo fajna inicjatywa osób starszych. Zabrakło mi troszkę więcej, jednego rozdziału o dalszych losach naszych osób starszych. Bardzo jednak zachęcam do przeczytania.

Dla mnie zdecydowanie na TAK, bardzo lubię jak w książce pojawiają się seniorzy . Pełna humoru, wzruszeń. Szczerze polecam !

Dla mnie zdecydowanie na TAK, bardzo lubię jak w książce pojawiają się seniorzy . Pełna humoru, wzruszeń. Szczerze polecam !

Idealna lektura na lato i na pewno w odpowiednim momencie sięgnę po drugą, zimową część. Magdalenie Witkiewicz rośnie konkurencja.

Idealna lektura na lato i na pewno w odpowiednim momencie sięgnę po drugą, zimową część. Magdalenie Witkiewicz rośnie konkurencja.

Wspaniała pozycja na lato! Inspirująca! :)
Bardzo dobrze się czyta. Napisana w lekkim tonie, ale jednocześnie dotyka kilku ważnych problemów dość często pojawiających się w relacjach rodzinnych. Subtelnie i z humorem podpowiada możliwe rozwiązania. I choć w życiu zmiany nie zachodzą aż tak gładko, to i tak lektura pozytywnie nastraja, dodaje energii i podnosi na duchu.
Przede wszystkim dzięki fantastycznej ekipie bohaterów - seniorów. Nie są zbyt przerysowani, zwariowani. Wręcz przeciwnie - prawdopodobni, mają swoje problemy, ograniczenia, różne życiowe doświadczenia, czasem bagaże błędów. Ale przy tym wszystkim są wyważeni w osądach, mądrzy, pomysłowi i zwyczajnie dobrzy. I to mnie najbardziej ujęło.
I zachęciło do sięgnięcia po inne książki Autorki.

Wspaniała pozycja na lato! Inspirująca! :)
Bardzo dobrze się czyta. Napisana w lekkim tonie, ale jednocześnie dotyka kilku ważnych problemów dość często pojawiających się w relacjach rodzinnych. Subtelnie i z humorem podpowiada możliwe rozwiązania. I choć w życiu zmiany nie zachodzą aż tak gładko, to i tak lektura pozytywnie nastraja, dodaje energii i podnosi na duchu....

Grupa seniorów, studentów uniwersytetu trzeciego wieku, kończy rok akademicki i nie ma planów na wakacje. Jedna Z nich wpada na ciekawy, ale szalony pomysł: proponuje, by na letni czas wynajęli siebie i towarzyszyli obcym sobie rodzinom w czasie ich wyjazdów w roli wakacyjnych dziadków. Czy doświadczeni życiową mądrością seniorzy wiedzieli, czego się podejmują?

Gdy w okresie świątecznym przeczytałam ,,Święta do wynajęcia” wiedziałam, że muszę nadrobić ,,Lato do wynajęcia” i poznać początki działalności dziarskich seniorów, którzy są przesympatyczni i wzbudzają same pozytywne uczucia. Bohaterowie zostali wykreowani w ciekawy sposób – każdy z nich jest inny, oryginalny i wyjątkowy. Z ogromnym zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów, ich determinację w działaniu czy zabawne sytuacje - bawiąc się przy tym doskonale. W opowieści nie zabrakło także szeregu emocji zmuszających do refleksji momentów.

Osobiście jestem zauroczona głównymi bohaterami, całą opowieścią i jej klimatem. Historia zaciera międzypokoleniowe granice, ukazując że wartości, uczucia i mądrości przekazywane przez pokolenia są ponadczasowe. Książka napisana jest przyjemnym językiem, który sprawia, że przez jej treść niemal się płynie. Każdy jej element został dopracowany i przemyślany. W opowieści przeplatają się wakacyjne przygody piątki seniorów, których perypetie śledziłam z ciekawością. To naprawdę świetna opowieść o radości z życia, ponadczasowych wartościach i dążeniu do spełnienia marzeń.

Grupa seniorów, studentów uniwersytetu trzeciego wieku, kończy rok akademicki i nie ma planów na wakacje. Jedna Z nich wpada na ciekawy, ale szalony pomysł: proponuje, by na letni czas wynajęli siebie i towarzyszyli obcym sobie rodzinom w czasie ich wyjazdów w roli wakacyjnych dziadków. Czy doświadczeni życiową mądrością seniorzy wiedzieli, czego się podejmują?

Gdy w...

Bardzo przyjemna książka, doskonale się czyta. Z jednej strony optymistyczna ale też dotykająca ważnych spraw.

Bardzo przyjemna książka, doskonale się czyta. Z jednej strony optymistyczna ale też dotykająca ważnych spraw.