Pozorantka - jak daleko można się posunąć by spełnić swoje największe marzenie? A co jeśli w całym nieszczęściu, które się przydarza jest nasza największa szansa na to, by ono się spełnilo? Wystarczy tylko na chwilę stać się kimś innym…

Pozorantka - jak daleko można się posunąć by spełnić swoje największe marzenie? A co jeśli w całym nieszczęściu, które się przydarza jest nasza największa szansa na to, by ono się spełnilo? Wystarczy tylko na chwilę stać się kimś innym…

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Po 200 stronach spodziewałem się oklepanego zakończenia a ku mojemu zaskoczeniu autorka wspięła się na wyższy level i zaplanowała czytelnikom bardzo duże zaskoczenie.

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Po 200 stronach spodziewałem się oklepanego zakończenia a ku mojemu zaskoczeniu autorka wspięła się na wyższy level i zaplanowała czytelnikom bardzo duże zaskoczenie.

Świetny kryminał, ogromna ilość zwrotów akcji.

Świetny kryminał, ogromna ilość zwrotów akcji.

Marzeniem Florence jest zostać sławną pisarką i żeby spełnić swoje marzenie jest gotowa zrobić wszystko, dosłownie wszystko, nawet zrezygnować ze swojego nazwiska. Praca w wydawnictwie nie sprawiała jej satysfakcji, dziewczyna wciąż pragnęła zostać pisarką, jednak wszyscy widzieli w niej jedynie potencjał, a nie odkrycie roku. Aby wydać swoje opowiadania posunęła się do nieuczciwych zagrań, które z kolei przyczyniły się do utraty pracy. Jednak szczęście jej sprzyjało – dostała propozycję zostania asystentką znanej pisarki, a co z tym się wiązało, uczenia się od niej i zyskania nowego doświadczenia. Wyjazd do Maroka wszystko zmienia, sprawia że Florence zyskuje nową tożsamość i nowe problemy.
Pomysł na historię był naprawdę dobry, przyznam że w pewnym momencie czytałam z zapartym tchem. Jednak książkę oceniam na 6 gwiazdek, dlatego że do połowy akcja niemożliwie się ciągnęła, do tego stopnia, że miałam ochotę odłożyć książkę i więcej do niej nie wracać. Końcówka była zaskakująca, nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Czy to był trzymający w napięciu thriller? Nie powiedziałabym, jednak książkę czytało się przyjemnie.

Marzeniem Florence jest zostać sławną pisarką i żeby spełnić swoje marzenie jest gotowa zrobić wszystko, dosłownie wszystko, nawet zrezygnować ze swojego nazwiska. Praca w wydawnictwie nie sprawiała jej satysfakcji, dziewczyna wciąż pragnęła zostać pisarką, jednak wszyscy widzieli w niej jedynie potencjał, a nie odkrycie roku. Aby wydać swoje opowiadania posunęła się do...

Florence ma jedno największe marzenie - zostać sławną pisarką. Nic jednak w tym kierunku nie idzie ku dobremu, a gdy zostaje wyrzucona z pracy w wydawnictwie, sama już nie wie, co ze sobą zrobić.
I wtedy trafia na propozycję pracy. Ma okazję zostać asystentką autorki bestsellerów, Maud Dixon.

Kim jest Maud? Nikt tego nie wie. Pisarka ukrywa się pod pseudonimem i nigdy nie wychyliła się z ukrycia, nawet na czas promocji swoich książek.

Florence przyjmuje pracę i zamieszkuje z Maud. Pisarka jest nieco ekscentryczna, humorzasta, daje jej dziwne zlecenia do realizacji. Kiedy zaś wyjeżdżają obie do Maroka w poszukiwaniu elementów do nowej książki, Florence przekonuje się, że jest pionkiem w grze, o której nie miała pojęcia.

To naprawdę dobra książka, choć mogłabym powiedzieć, że trochę nierówna. Najpierw długo czekałam na rozkręcenie, później byłam cała w napięciu, co się w końcu wydarzy, w końcu znów emocje mi oklapły i już nastąpił koniec. Koniec w sumie ciekawy.

Pomysł dobry, realizacja nie do końca.

Florence ma jedno największe marzenie - zostać sławną pisarką. Nic jednak w tym kierunku nie idzie ku dobremu, a gdy zostaje wyrzucona z pracy w wydawnictwie, sama już nie wie, co ze sobą zrobić.
I wtedy trafia na propozycję pracy. Ma okazję zostać asystentką autorki bestsellerów, Maud Dixon.

Kim jest Maud? Nikt tego nie wie. Pisarka ukrywa się pod pseudonimem i nigdy nie...

Zaskoczyło mnie, że to debiut literacki- nazwisko autorki było mi znajome. Miało być strasznie i mrocznie. Nie wyszło, bo początek był po prostu nudny. Florence objawiała się jako aspirująca pisarka, która zna swoją wielkość, ale okazało się, że to złudzenia. Pochodząca z małej mieściny dziewczyna wiedziała, że osiągnie sukces. Jednak Nowy York zawiera w sobie o wiele więcej osobistości niż można sobie wyobrazić. Wybicie się nie jest łatwe. Początkowe strony przedstawiają nam nieco mroczniejszą wersję Florence. Kiedy dostaje propozycję objęcia posady asystentki wielkiej pisarski z największą przyjemnością po nią sięga. I tu zaczyna się opowieść o ambicjach. Bo właśnie o tym jest "Pozorantka". To historia ogromnych aspiracji, potężnych pragnieniach oraz emocjach, które targają ludźmi. Spotykamy tam obsesje, zazdrość. Jednak mimo prób nie potrafimy poznać bohaterów. Są oni nijacy. Wiemy, że Florence jest młoda i żądna sławy. Wiemy, że Helen jest zblazowana i osiągnęła sukces. Ale bohaterowie nie wzbudzają w nas większych emocji. Są nijacy, tak jak ich życie. Choć autorka usilnie pragnie byśmy myśleli inaczej. Ta powieść nie jest zła. Sam pomysł jest naprawdę intrygujący i miał potencjał. Zabrakło "tego czegoś", co pozwala wsiąknąć w powieść i poczuć jej klimat. Tu narzuca się nam nasze odczucia. Pamiętam jak pierwszy raz czytałam powieść pewnego polskiego pisarza. Mrok i strach otulały mnie tak mocno, że w ciemności widziałam zagrożenie. Tu tego nie doświadczyłam. Choć końcówka daje pewien potencjał wydaje mi się, że autorka nie do końca zdecydowała się co chce stworzyć. Thrillery są modnym gatunkiem więc wiedziała, że to się sprzeda. Ale nie jestem pewna czy czuła to co pisze.

Żeby nie być jedynie surowym Czytelnikiem przyznam, że miło spędziłam czas. Pomimo początkowego zawiedzenia, dalsza część powieści wciągnęła mnie. Zapewne nie będę pamiętała jej za kilka tygodni, ale to miało być mile czytadło na wieczór. Swoją rolę spełniło. Jednocześnie jestem nieco zawiedziona okładką. Nie była ona przyciągająca uwagę. Była po prostu nijaka.

Zaskoczyło mnie, że to debiut literacki- nazwisko autorki było mi znajome. Miało być strasznie i mrocznie. Nie wyszło, bo początek był po prostu nudny. Florence objawiała się jako aspirująca pisarka, która zna swoją wielkość, ale okazało się, że to złudzenia. Pochodząca z małej mieściny dziewczyna wiedziała, że osiągnie sukces. Jednak Nowy York zawiera w sobie o wiele...

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki, która ma ogromny związek z pisaniem, bowiem dotyczy nikogo innego, jak pisarza, a właściwie pisarki, ukrywającej się pod pseudonimem- Maud Dixon. Maud to kobieta żyjąca w całkowitym odosobnieniu, samotna, tajemnicza. Nie udziela wywiadów, nie wstawia nigdzie swoich zdjęć, nie pokazuje się publicznie, nie spotyka się ze swoimi fanami, którzy ciągle zadają sobie pytanie „kim ona jest?”Takimi właśnie poczynaniami zapewnia sobie pełną anonimowość. Trochę dziwna sprawa, prawda? Jeszcze dziwniejsze jest to, że pewnego dnia postanawia znaleźć sobie asystentkę. Na tę ofertę natrafia Florence Darrow, która od zawsze chciała być sławną pisarką. Jak Maud Dixon. Więc jak łatwo można się spodziewać - dziewczyna bez wahania zgadza się na tę propozycję. I właśnie w tym momencie zaczyna się ich wspólna, kręta i tragiczna przygoda, która wywróci do góry nogami życie nie tylko Maud, ale i Florence. Wypadek samochodowy zmieni wszystko…

„Pozorantka” to kolejna pozycja, z którą mam problem i totalnie nie wiem, co mam o niej myśleć. Z jednej strony dostałam całkiem poprawny i nieschematyczny thriller, a z drugiej, patrząc na całokształt- nie znalazłam w nim nic odkrywczego. Pierwsza połowa książki niestety strasznie mnie wynudziła. Był nawet moment, gdzie chciałam ją porzucić, ale koniec końców tego nie zrobiłam. I w sumie cieszę się z tego powodu, bowiem druga połowa nabiera tempa i w końcu coś zaczyna się dziać. Pojawia się akcja, momenty zaskoczenia, jak i niemała dezorientacja. To zdecydowanie ratuje tę historię. Kolejnym plusem jest kreacja bohaterek. Autorka wykreowała dwie osobowości, które ciężko polubić, lecz moim zdaniem stanowi to największy atut tej książki. Czytelnik przez całą powieść analizuje umysły obu kobiet, zmagając się z przy tym z ich obłudą, intrygami, oraz oszustwami, które niejednokrotnie potrafią zaskoczyć. Bohaterki prowadzą grę nie tylko między sobą, ale i samym czytelnikiem. Ten zabieg powoduje, że praktycznie do samego końca ciężko jest rozgryźć ich intencje, oraz zamiary. „Pozorantka” to historia przede wszystkim o kłamstwach, manipulacjach, ogromnej determinacji, zazdrości i nienawiści. Historia ukazująca najgorszą i najmroczniejszą stronę człowieka. Tę, która przejdzie po trupach do celu, tylko po to, aby zabrać Ci to, co Cię uszczęśliwia. Zrobi wszystko, aby pozbawić Cię marzeń i wszystkich rzeczy, na które tak długo i ciężko pracowałeś. To książka o podłych zachowaniach i nieszczerych uśmiechach. Historia, która zmusza do refleksji, oraz w jakiś sposób ostrzega przed tym, jakich jednostek ludzkich warto omijać w swoim życiu. To opowieść, która potrafi zaciekawić, oraz wciągnąć w toksyczny świat, jaki się w niej toczy. Książka o marzeniach, samotności, zawiści, skomplikowanych relacjach międzyludzkich, popełnionych błędach oraz demonach przeszłości, które powracają do naszych głównych bohaterek jak bumerang. Sam finał także daje radę, chociaż nie ukrywam - niektóre wątki okazały się być lekko przewidywalne, a także pod wieloma aspektami - trochę nierealne. Koniec końców „Pozorantka” to całkiem przyjemna książka, z fajnym motywem, którą można przeczytać. Gdyby nie ten nudny początek i kilka przekoloryzowanych fragmentów, wyszłaby z tego naprawdę fantastyczna i na maksa angażująca lektura. A tak okazała się być po prostu dobra. Bez szału, bez rewelacji. Rewelacja pojawiała się tylko fragmentami. A przecież nie o to chodzi w tym gatunku, prawda?

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki, która ma ogromny związek z pisaniem, bowiem dotyczy nikogo innego, jak pisarza, a właściwie pisarki, ukrywającej się pod pseudonimem- Maud Dixon. Maud to kobieta żyjąca w całkowitym odosobnieniu, samotna, tajemnicza. Nie udziela wywiadów, nie wstawia nigdzie swoich zdjęć, nie pokazuje się publicznie, nie spotyka się ze swoimi...

Książka jest jak dla mnie mocno nierówna. Początek jest dość nudny, powiedziałbym, że w skali całości nic on nie wnosi. Później następuje spotkanie dwóch głównych bohaterek - pisarki i jej asystentki. Następnie następuje główny zwrot akcji i znowu robi się trochę nudnawo, po czym nadchodzi dobra końcówka.

Jeśli chodzi o elementy zaskoczenia to takie występują - czytelnik z jednej strony wie, że głównym motywem będzie kradzież tożsamości. Z drugiej, nie wiadomo do końca kto czyją tożsamość ukradnie i w jaką stronę potoczy się akcja. Na tle innych thrillerów, tematyka jest dość oryginalna, aczkolwiek nie jest to TOP tegorocznych książek, które miałem okazję czytać.

Książka jest jak dla mnie mocno nierówna. Początek jest dość nudny, powiedziałbym, że w skali całości nic on nie wnosi. Później następuje spotkanie dwóch głównych bohaterek - pisarki i jej asystentki. Następnie następuje główny zwrot akcji i znowu robi się trochę nudnawo, po czym nadchodzi dobra końcówka.

Jeśli chodzi o elementy zaskoczenia to takie występują - czytelnik...

Pierwsza część książki była bez większych emocji, ale druga część z naciskiem na końcówkę - WOW

Pierwsza część książki była bez większych emocji, ale druga część z naciskiem na końcówkę - WOW

Historia Florence wciągnęła mnie bez reszty, wyciągnęła z czytelniczego zastoju i sprawiła, że nabrałam smaka na czytanie thrillerów.

Historia Florence wciągnęła mnie bez reszty, wyciągnęła z czytelniczego zastoju i sprawiła, że nabrałam smaka na czytanie thrillerów.