Lubię powracać do doświadczeń życiowych, bo ciężko to nazwać przygodami, Barbarottiego. Dwutorowa historia, będzie główne oś to tajemnicze zniknięcie tytułowego szofera, a w tle filozoficzne rozkminy głównego bohatera. O dziwo, Gunnar nabiera więcej charakteru, gdy w końcu zaczyna oficjalnie żyć z drugiej kobietą swojego życia, pierwszej żony nie liczę. Wypada nie tyle sympatyczniej, co bardziej ludzko. A sama część kryminalna, która chyba po raz pierwszy zbliża się mocniej do opisu pracy kryminalnej, nie jest mega skomplikowana. Głównego rozwiązania łatwo się domyślić, trudniej o szczegóły, ale lektura jest wciąż ciekawa.

Lubię powracać do doświadczeń życiowych, bo ciężko to nazwać przygodami, Barbarottiego. Dwutorowa historia, będzie główne oś to tajemnicze zniknięcie tytułowego szofera, a w tle filozoficzne rozkminy głównego bohatera. O dziwo, Gunnar nabiera więcej charakteru, gdy w końcu zaczyna oficjalnie żyć z drugiej kobietą swojego życia, pierwszej żony nie liczę. Wypada nie tyle...

Połączenie wątku kryminalnego z osobistym. Tym razem para detektywów próbuje rozwiązać dziwną śmierć sprzed paru lat. Czy to im się uda? Dobra książka, ale dość smętna, tak jak tytułowy bohater.

Połączenie wątku kryminalnego z osobistym. Tym razem para detektywów próbuje rozwiązać dziwną śmierć sprzed paru lat. Czy to im się uda? Dobra książka, ale dość smętna, tak jak tytułowy bohater.

Bardzo lubię książki tego autora, ale niestety tym razem irytacja policją i jej nie logicznym zachowaniem ledwo co pozwoliła mi ją skończyć.
Najsłabsza pozycja z serii.
5/10

Bardzo lubię książki tego autora, ale niestety tym razem irytacja policją i jej nie logicznym zachowaniem ledwo co pozwoliła mi ją skończyć.
Najsłabsza pozycja z serii.
5/10

Pierwsze sto stron to raczej nudy, gdzieś w połowie zaczyna intrygować i trochę nawet wciąga. Nie wiem czy kolejne książki Nessera są słabsze (te spoza cykli szczególnie) czy ja już wyrosłam z jego stylu ale coś czuję, że się rozstaniemy. Jeszcze spróbuję tej ostatniej z cyklu z Barbarottim.

Pierwsze sto stron to raczej nudy, gdzieś w połowie zaczyna intrygować i trochę nawet wciąga. Nie wiem czy kolejne książki Nessera są słabsze (te spoza cykli szczególnie) czy ja już wyrosłam z jego stylu ale coś czuję, że się rozstaniemy. Jeszcze spróbuję tej ostatniej z cyklu z Barbarottim.

Ależ to było dobre! Nie w sensie intrygi kryminalnej - bo rozwiązania się domyśliłam. Ale JAK to jest napisane! Uwielbiam pióro tego Autora, refleksyjne, ironiczne, trochę gorzkie. To nie jest książka nieodkładalna. Nie trzyma w napięciu, nie chce się wiedzieć co będzie dalej. Fabuła snuje się powoli, wśród rozmyślań, rozmów i filozoficznych rozważań o poczuciu odpowiedzialności i winy. Jest świetna, mądra i głęboka.
8 * (he he) to najwyższa ocena, jaką przyznaję kryminałom. A ten był jednym z najlepszych, jakie czytałam.

Ależ to było dobre! Nie w sensie intrygi kryminalnej - bo rozwiązania się domyśliłam. Ale JAK to jest napisane! Uwielbiam pióro tego Autora, refleksyjne, ironiczne, trochę gorzkie. To nie jest książka nieodkładalna. Nie trzyma w napięciu, nie chce się wiedzieć co będzie dalej. Fabuła snuje się powoli, wśród rozmyślań, rozmów i filozoficznych rozważań o poczuciu...

Uwielbiam Nessera i nie zawiodłam się czytając tę książkę. Bardzo wciągnęła mnie historia szofera, a zakończenie zaskoczyło (jak zwykle). Naprzemiennie czytamy o losach szofera i śledztwie Backman i Barbarottiego, którzy po latach, przez przypadek, ponownie postanawiają przyjrzeć się zaginięciu mężczyzny.

Uwielbiam Nessera i nie zawiodłam się czytając tę książkę. Bardzo wciągnęła mnie historia szofera, a zakończenie zaskoczyło (jak zwykle). Naprzemiennie czytamy o losach szofera i śledztwie Backman i Barbarottiego, którzy po latach, przez przypadek, ponownie postanawiają przyjrzeć się zaginięciu mężczyzny.

22.03.2007 - wyjazd pierwszoklasistów z liceum w Sztokholmie, którzy z kilkorgiem rodziców i nauczycieli mają spędzić tydzień w Duved.
Gdy dojeżdżają do celu jest już ciemno i zaczyna padać śnieg, na drogę wybiega zwierzę, kierowca aby uniknąć kolizji skręca na lewy pas i wpada w poślizg, zza zakrętu wyjeżdża ciężarówka, dochodzi do zderzenia.
W wypadku ginie 17 uczniów i jeden z rodziców, 4 osoby ciężko ranne, 6 osób wychodzi z tego bez większych obrażeń. Kierowca - Albin Runge przeżywa wypadek.

10.2012-03.2013 - na komisariat policji w Kymlige zgłasza się Albin Runge, który od pewnego czasu dostaje dziwne listy i telefony zawierajace groźby i ostrzeżenia. Obawia się o życie swoje i obecnej małżonki Karin.
Śledztwo w tej sprawie zostaje powierzone inspektorowi Gunnarowi Barbarottiemu oraz inspektor Evie Backman.

08-11.2018 - po dość nietypowym zdarzeniu, w którym inspektor Backman zabija nastoletniego napastnika, Gunnar postanawia, że oboje biorą kilkutygodniowy urlop. Wyjeżdżają do parafii Rute na północy Gotlandii. Niedługo po przyjeździe Barbarottiemu wydaje się, że widział Albina Runge’a, który nie mógł się tu znajdować. Inspektorzy postanawiają wrócić do niewyjaśnionej sprawy sprzed lat.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i jego serią, i choć to już 6 tom z serii o inspektorze Gunnarze Barbarottim to można ją czytać bez znajomosci poprzednich części.

Dla mnie to zdecydowanie nie jest kryminał, bardziej powieść detektywistyczna. Jeśli ktoś szuka lekkiej książki w tej tematyce będzie to strzał w 10!

Nie ma tu zawrotnego tempa akcji, ani jej nieoczekiwanych zwrotów. Wszystko toczy się dość powoli. Autor daje nam do rozwiązania zagadkę, którą możemy rozwiązać wraz z komisarzami.
Mamy tu również dość mocno rozwinięte życie prywatne inspektorów.

Aczkolwiek muszę przyznać, że ta książka mi się podobała, to taka miła odskocznia od standardowych kryminałów.

Uważam, że autor bardzo fajnie zakończył książkę.

22.03.2007 - wyjazd pierwszoklasistów z liceum w Sztokholmie, którzy z kilkorgiem rodziców i nauczycieli mają spędzić tydzień w Duved.
Gdy dojeżdżają do celu jest już ciemno i zaczyna padać śnieg, na drogę wybiega zwierzę, kierowca aby uniknąć kolizji skręca na lewy pas i wpada w poślizg, zza zakrętu wyjeżdża ciężarówka, dochodzi do zderzenia.
W wypadku ginie 17 uczniów i...

Powrót do inspektora Gunnara Barbarottiego i jego najbliższej współpracowniczki, Evy Backman. To już szósta książka w serii z Barbarottim i chociaż intryga kryminalna jest niezależna od innych książek z cyklu, to życie prywatne inspektora bardzo jest powiązane z historiami z poprzednich książek. W poprzednim tomie: „Rzeźniczka z Małej Birmy”, Barbarotti pochował ukochaną żonę Marianne, a w tym wiąże się z Evą, zresztą tak mu zalecała Marianne w pożegnalnym liście, który przeczytał dopiero po jej śmierci.

A jeśli chodzi o intrygę kryminalną, to mamy historię tytułowego szofera autokaru, Albina Runge, kilka lat wcześniej autobus, który prowadził Runge stoczył się do głębokiego rowu; w wypadku zginęło kilkunastu nastolatków. Sam Runge przeżył i został oczyszczony z zarzutów, ale czuje się winny tych śmierci, poza tym zaczyna dostawać groźby, ktoś życzy mu śmierci, naturalnymi podejrzanymi są rodzice dzieci, które zginęły w wypadku. Barbarotti i Backman prowadzą sprawę gróźb, która wygląda dziwnie, bo trudno przesłuchiwać wszystkich rodziców, w każdym razie Runge dostaje ochronę. Dalej nic nie piszę, obawiam się, że zbytnio zdradzę fabułę.

Mamy też wątek zaginięcia człowieka na promie, czy został zabity i przez kogo? Policja prowadzi żmudne śledztwo, które prowadzi donikąd. Od pewnego momentu wierny czytelnik kryminałów Nessera domyśla się, jak się rzecz cała skończy, że policjanci idą złą drogą, ale cóż, nie mają innego wyjścia...

Mamy też inny wątek, Eva Backman zabija młodego rzezimieszka w czasie interwencji, zostaje oczyszczona z zarzutów, ale bardzo przeżywa całą sprawę, udają się zatem z Barbarottim na kilkumiesięczny urlop na Gottlandię, kompletnie opustoszałą poza sezonem. Tam też coś się dzieje, ale znowu nie będę za dużo pisał, w ogóle mam wrażenie, że już zbyt wiele zdradziłem.

Dla kogoś, kto pierwszy raz czyta/słucha Nessera książka może się wydawać przeraźliwie nudna, dla mnie była ciekawa. Na przykład fascynująca jest obserwacja ostrożnego romansu Barbarottiego i Evy Backman. Eva zdaje sobie sprawę, że dla inspektora Marianne na zawsze pozostanie najważniejsza, ale i tak obecna relacja daje obojgu sporo radości, pięknie jest na przykład opisane, jak wspólnie milczą.

Audiobook jest znakomicie czytany przez Wojciecha Żołądkowicza.

Powrót do inspektora Gunnara Barbarottiego i jego najbliższej współpracowniczki, Evy Backman. To już szósta książka w serii z Barbarottim i chociaż intryga kryminalna jest niezależna od innych książek z cyklu, to życie prywatne inspektora bardzo jest powiązane z historiami z poprzednich książek. W poprzednim tomie: „Rzeźniczka z Małej Birmy”, Barbarotti pochował ukochaną...

6. tom z serii o inspektorze Gunnarze Barbarottim (lub 7., jeśli liczyć "Stowarzyszenie leworęcznych"). Na pewno ważna pozycja dla czytelników twórczości Nessera, i zainteresowanych dalszymi losami Barbarottiego i Evy Backman. Ich związek jest jednym z wątków przewodnich. Poznajemy nieco też współczesnej Szwecji, w szczególności rzeczywistość życia na Gotlandii (akcja toczy się w 2018 r.). Ważny jest wątek z osobami nieheteronormatywnymi, w ramach którego Autor ukazał różnice między współczesnymi realiami, a tymi w latach 80. ubiegłego stulecia.

6. tom z serii o inspektorze Gunnarze Barbarottim (lub 7., jeśli liczyć "Stowarzyszenie leworęcznych"). Na pewno ważna pozycja dla czytelników twórczości Nessera, i zainteresowanych dalszymi losami Barbarottiego i Evy Backman. Ich związek jest jednym z wątków przewodnich. Poznajemy nieco też współczesnej Szwecji, w szczególności rzeczywistość życia na Gotlandii (akcja toczy...

Mała przyjemna opowieść z zagadką. W tej książce niewiele się dzieje, powoli się toczy.
Można napisać, że dobrze się czyta Nessera lub kryminał z klasą. Wyjdzie na to samo.

Mała przyjemna opowieść z zagadką. W tej książce niewiele się dzieje, powoli się toczy.
Można napisać, że dobrze się czyta Nessera lub kryminał z klasą. Wyjdzie na to samo.