"Ostatnie polowanie" miało zbyt dużo mielizn.zachowanie najlepszego francuskiego śledczego na niemieckiej ziemi wypadło mało wiarygodnie.za to opisane poczucie wyższości i bezkarności wśród niemieckiej arystokracji wydaje się trafną obserwacją.autor jest też konsekwentny jeśli chodzi o życie seksualne głównego bohatera, w tomie drugim ponownie jak zrobił to w tomie pierwszym wepchnął komisarza w ramiona nowo poznanej, podejrzanej kobiety, boje się zajrzeć do tomu trzeciego.

"Ostatnie polowanie" miało zbyt dużo mielizn.zachowanie najlepszego francuskiego śledczego na niemieckiej ziemi wypadło mało wiarygodnie.za to opisane poczucie wyższości i bezkarności wśród niemieckiej arystokracji wydaje się trafną obserwacją.autor jest też konsekwentny jeśli chodzi o życie seksualne głównego bohatera, w tomie drugim ponownie jak zrobił to w tomie...

Po „Purpurowej rzece” Jeana-Christophe Grage przyszedł czas na drugą część cyklu o komendancie Pierre’u Niémansie - „Ostatnie polowanie”. Po raz kolejny Francuz wplątuje się w mroczne i zaskakujące śledztwo, które tym razem będzie się jednak toczyło poza francuskim terytorium, ale bezpośrednio za państwową granicą na terytorium Niemiec.
Fabuła rozpoczyna się od makabrycznego odkrycia – ujawnione zostają zwłoki bogatego dziedzica rodu ze Szwabii, Jürgena von Geyersberga. Zostają one odnalezione w lesie, a sama ofiara – jak widać po zadanych jej obrażeniach, została brutalnie zamordowana, co więcej póki co nie wiadomo przez kogo, gdyż jako to często w kryminale bywa sprawca jest nieznany. Wiadomo jedynie, że z pewnością wykazuje cechy sadystyczne, gdyż nie tylko wykastrował on swoją ofiarę, ale także odciął jej głowę. Cóż, bywa i tak, że śledztwo dotoczyć będzie wyjątkowo okrutnej zbrodni. Na miejsce zbrodni zostają skierowani komendant Niémans i jego niekonwencjonalna partnerka Ivana Bogdanović. W szwarcwaldzkim lesie nie będą oni jednak delektować się tradycyjnym miejscowym tortem, będą za to zagryzać zęby, po to, aby na światło dzienne wywlec wszelkie miejscowe tajemnice i mroczne sekrety, a tych arystokratyczna rodzina zmarłego, jak się okaże, będzie miała bez liku. Niémans i Bogdanović zmuszeni będą nawiązać współpracę z kapłanką wód termalnych, hodowcami psów i uzdrowicielem, by rozwikłać tajemnicę tej bestialskiej zbrodni.
Podczas śledztwa Niémans i Bogdanović odkrywają, że mają do czynienia z tajemniczymi czarnymi myśliwymi, którzy kontynuują praktyki kryminalistów z czasów nazistowskich, tropiąc i mordując Żydów. To zaskakujące połączenie historii, współczesności i zbrodni, które nadaje powieści głęboki kontekst społeczny i kulturowy.
Wątek zbrodniarzy, którzy powracają z zaświatów, jest niezwykle sugestywny. Motyw powrotu zbrodniarzy i ich krwiożerczych psów z zaświatów nadaje dodatkowego napięcia i tajemniczości całej historii. Grange zręcznie łączy różne elementy, od tradycji niemieckiego folkloru po okultystyczne wątki, co sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od tej intrygującej opowieści.
Jean-Christophe Grange, ponownie dostarcza czytelnikowi dużą dawkę emocji, ale to bardzo dobrze, gdyż o to właśnie chodzi w świetnie skonstruowanej kryminalnej opowieści.

Po „Purpurowej rzece” Jeana-Christophe Grage przyszedł czas na drugą część cyklu o komendancie Pierre’u Niémansie - „Ostatnie polowanie”. Po raz kolejny Francuz wplątuje się w mroczne i zaskakujące śledztwo, które tym razem będzie się jednak toczyło poza francuskim terytorium, ale bezpośrednio za państwową granicą na terytorium Niemiec.
Fabuła rozpoczyna się od...

Nie zawiodłam swoich oczekiwań . Trzymająca w napięciu, podobnie mroczna i niejasna historia jak w Purpurowych rzekach. Polecam.

Nie zawiodłam swoich oczekiwań . Trzymająca w napięciu, podobnie mroczna i niejasna historia jak w Purpurowych rzekach. Polecam.

Wszystkie książki made by Grange polecam z czystym sumieniem!!!!!

Wszystkie książki made by Grange polecam z czystym sumieniem!!!!!

Przyznaję uczciwie że J.Ch. Grange traktowany był przeze mnie trochę po macoszemu. Już od dawna obiecuję sobie że poświęcę miesiąc czy dwa by zapoznać się, choćby nawet częściowo, z jego twórczością i nigdy nic z tego nie wyszło.
Co do "Ostatniego polowania" to mimo iż zdaję sobie sprawę że nie jest to jego najlepsza powieść, to uderzył mnie przede wszystkim znakomity styl autora i jego bardzo dobry warsztat literacki. Ten facet potrafi bawić się słowem pisanym i wychodzi mu to rewelacyjnie.
Odstawiony trochę na boczny tor policjant dostaje bardzo dziwną i dość nietypową sprawę, otóż zostaje zamordowany niemiecki miliarder i arystokrata, całość nabiera dość groźnego wymiaru ponieważ zabójstwa dokonano na polowaniu, a ofiara została potraktowana i zarazem sprawiona jak zwierzyna łowna. Historia staje się jeszcze mroczniejsza gdy podczas śledztwa policjanci trafiają na epizod z czasów II wojny światowej dotyczący czarnej brygady znanej ze swego okrucieństwa, działającej również na terenach polskich. Do polowań używali bardzo specyficznej, teraz już wręcz zakazanej, rasy psów.
Jak dla mnie powieść naprawdę dobra, wysłuchana w postaci audiobooka z naprawdę świetnym lektorem w osobie Adama Baumana, w zasadzie to już ostrzę sobie ząbki na pozostałe powieści Grange'a., najwyżej po ostatniej będę wyglądał jak rasowy niemowlak,z tym że trochę wyrośnięty.

Przyznaję uczciwie że J.Ch. Grange traktowany był przeze mnie trochę po macoszemu. Już od dawna obiecuję sobie że poświęcę miesiąc czy dwa by zapoznać się, choćby nawet częściowo, z jego twórczością i nigdy nic z tego nie wyszło.
Co do "Ostatniego polowania" to mimo iż zdaję sobie sprawę że nie jest to jego najlepsza powieść, to uderzył mnie przede wszystkim znakomity...

Dobry kryminał. Polecam.

Dobry kryminał. Polecam.

Bardzo dobry kryminał. Jeden z lepszych autora. Główny bohater jest znany z innej powieści Purpurowe rzeki. Wartka akcja, ciekawa intryga, jedynie może troszeczkę wydumane zakończenie - chociaż według mnie to chyba znak firmowy autora.

Bardzo dobry kryminał. Jeden z lepszych autora. Główny bohater jest znany z innej powieści Purpurowe rzeki. Wartka akcja, ciekawa intryga, jedynie może troszeczkę wydumane zakończenie - chociaż według mnie to chyba znak firmowy autora.

Po pierwszej części nie mogłem się oprzeć i od razu sięgnąłem po Ostatnie Polowanie. Dalej porywająca i ciekawa fabuła. Zagmatwane śledztwo dotyczące makabrycznej śmierci podczas polowania tym razem przeprowadzane wespół z policjantką po przejściach. Autor zahacza o wydarzenia z II wojny światowej i brutalnej jednostki Dirlewangera. Kawał dobrego thillera

Po pierwszej części nie mogłem się oprzeć i od razu sięgnąłem po Ostatnie Polowanie. Dalej porywająca i ciekawa fabuła. Zagmatwane śledztwo dotyczące makabrycznej śmierci podczas polowania tym razem przeprowadzane wespół z policjantką po przejściach. Autor zahacza o wydarzenia z II wojny światowej i brutalnej jednostki Dirlewangera. Kawał dobrego thillera

Dobry, wciągający kryminał. Jeśli ktoś lubi/ zna legendy wojenne może być zadowolony. Wciągający, ciekawy, dobrze napisany, ja odsluchalam z przyjemnością, taka malutka uczta dla historyka amatora. Co prawda autor naprowadza czytelnika na zakończenie, które okazuje się bilardzie szokujące. Podobała mi się ta książka. Polecam.

Dobry, wciągający kryminał. Jeśli ktoś lubi/ zna legendy wojenne może być zadowolony. Wciągający, ciekawy, dobrze napisany, ja odsluchalam z przyjemnością, taka malutka uczta dla historyka amatora. Co prawda autor naprowadza czytelnika na zakończenie, które okazuje się bilardzie szokujące. Podobała mi się ta książka. Polecam.

Autor w dosłownie kilku słowach "zmartwychwstał" Niemansa dodał mu partnerkę ( a jakże policjant, który wcześniej był marginesem społecznym, a nawet można rzecz przestępcą). Sama fabuła to jakby przeniesienie starych arystokratycznych kryminałów na XXI wiek, aczkolwiek jest bardziej brutalnie. Autor nie zapomniał wspomnieć o zbrodniach Oskara Dilweganera w czasie Powstania Warszawskiego, niby powinno to być normalne gdy fabuła w jakiś sposób wiąże się z jego zbrodniczą jednostką, ale jednak cieszy.

Autor w dosłownie kilku słowach "zmartwychwstał" Niemansa dodał mu partnerkę ( a jakże policjant, który wcześniej był marginesem społecznym, a nawet można rzecz przestępcą). Sama fabuła to jakby przeniesienie starych arystokratycznych kryminałów na XXI wiek, aczkolwiek jest bardziej brutalnie. Autor nie zapomniał wspomnieć o zbrodniach Oskara Dilweganera w czasie ...