Opowiadania Bassaniego zawarte w tomie są - same w sobie - dość ciekawe. Nie przekonuje mnie jednak język pisarza, który jest zbyt dygresyjny. Co parę zdań pojawiają się wtrącenia, często ujęte w nawias i zajmujące klika ładnych linijek, burzące szyk i zacierające sens zdań. Poza tym wydaje mi się, że styl pisarza jest nieuporządkowany: momentami klasyczny i przewidywalny, innym razem z kolei trochę zbyt 'niekonwencjonalny', przez co opowiadania stają się potargane, fragmentaryczne. Nie czuje się w pełni emocjonalnego charakteru ich wymowy. No i rzecz najważniejsza - mimo istotnej, poruszającej tematyki książka nie wciąga, lektura jest momentami nużąca. Właśnie za sprawą tego niezdecydowanego sposobu 'podania' treści.

Opowiadania Bassaniego zawarte w tomie są - same w sobie - dość ciekawe. Nie przekonuje mnie jednak język pisarza, który jest zbyt dygresyjny. Co parę zdań pojawiają się wtrącenia, często ujęte w nawias i zajmujące klika ładnych linijek, burzące szyk i zacierające sens zdań. Poza tym wydaje mi się, że styl pisarza jest nieuporządkowany: momentami klasyczny i przewidywalny,...

[...]
Kupiłem książki Bassaniego jako jedyne papierowe rzeczy podczas Targów Książki w Warszawie. Przykuły moją uwagę okładki i tematyka. W jednym z opowiadań (Tablica na via Mazzini) Geo Josz – Żyd z Ferrary powraca do miasta pod koniec wojny. Jest jedynym ze stu osiemdziesięciu żydowskich mieszkańców miasta wywiezionych do obozów koncentracyjnych. Jego obecność staje się niewygodna. Ktoś już mieszka w rodzinnym domu Josza, na pamiątkowej tablicy umieszczono jego imię i nazwisko. Wrócił i zepsuł dobry nastrój.
[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/miedzy-murami/

[...]
Kupiłem książki Bassaniego jako jedyne papierowe rzeczy podczas Targów Książki w Warszawie. Przykuły moją uwagę okładki i tematyka. W jednym z opowiadań (Tablica na via Mazzini) Geo Josz – Żyd z Ferrary powraca do miasta pod koniec wojny. Jest jedynym ze stu osiemdziesięciu żydowskich mieszkańców miasta wywiezionych do obozów koncentracyjnych. Jego obecność staje się...

Szczęśliwa Ferrara, że ma takiego barda jak Giorgio Bassani. Dzięki niemu to niewielkie miasteczko położone mniej więcej godzinę drogi od Bolonii przeszło do literatury. Nie trudno jednak sobie wyobrazić, że nie wszyscy są tym faktem równie zachwyceni, bowiem Bassani jak w soczewce ogniskuje w prowincjonalnej Ferrarze skomplikowaną historię przedwojennych i wojennych Włoch. Na przykładzie małej, lokalnej społeczności pokazuje rozmaite ludzkie postawy, trudne relacje, konformizm, uleganie dominującej ideologii, podyktowane równie często czystym pragmatyzmem co ideologizmem, a czyni to misternie, po mistrzowsku, na osnowie prywatnych relacji, uczuć, małych spraw, ktore budują życie każdego z bohaterów. Tak ludzka jest ta proza, tak czuła dla opisywanych postaci. Przesycona melancholią, tesknotą za tym, co minęło. I nieuchronną próbą rozliczenia się z, ciemną często, przeszłością. Bardzo podoba mi się taki sposób pisania. No i zdecydowanie więcej można dowiedzieć się o historii Włoch z tej skromnej książeczki niż z podręczników do historii.

Szczęśliwa Ferrara, że ma takiego barda jak Giorgio Bassani. Dzięki niemu to niewielkie miasteczko położone mniej więcej godzinę drogi od Bolonii przeszło do literatury. Nie trudno jednak sobie wyobrazić, że nie wszyscy są tym faktem równie zachwyceni, bowiem Bassani jak w soczewce ogniskuje w prowincjonalnej Ferrarze skomplikowaną historię przedwojennych i wojennych Włoch....

"Między murami" to zbiór pięciu opowiadań wydanych po raz pierwszy w 1956 r. Ta czasowa (61 lat) i historyczno-polityczna (faszystowskie Włochy) przepaść jest w pierwszej chwili najbardziej uderzająca.
Narracja jest flegmatyczna, bohaterowie i wydarzenia są wprowadzani bardzo powoli, szeroko opisywane są nawet detale, które nie odgrywają większej roli w wydarzeniach, ale doskonale oddają klimat epoki. Ta konstrukcja misternie buduje nastrój oczekiwania, czytelnik spodziewa się wręcz trzęsienia ziemi, a kiedy ono nie nadchodzi zaczyna dostrzegać tragizm zwyczajności. Bassani opowiada historie o ludziach nieszczęśliwych i pogodzonych z losem. Narracja wprowadza wiele planów czasowych i punktów widzenia, więc historie są zamazane i niedopowiedziane. Czytelne są jednak ludzkie emocje: namiętności i lęki.
[...]
Bohaterowie to ludzie zwyczajni, przeżywający zwyczajne życie i w większości przypadków podobne do naszych dramaty. Wyjątkiem jest Geo Josz, jedyny, który ocalał po wywiezieniu do obozu w roku 1943. Po powrocie do Ferrary stał się ofiarą przerzucania winy z rzeczywistych zbrodniarzy na pokrzywdzonych. Ale i w tym opowiadaniu brak mocnej, wyraźnej puenty. Sensy się rozmywają.
Główną bohaterką Bassaniego jest jednak Ferrara.[...] historia miasta splata się z losami ludzi. I o tyle właśnie mogą być ciekawe opowiadania ferraryjczyka.

Cała opinia tu: https://annadlugosz.blogspot.com/2017/08/miedzy-murami-giorgio-bassani.html

"Między murami" to zbiór pięciu opowiadań wydanych po raz pierwszy w 1956 r. Ta czasowa (61 lat) i historyczno-polityczna (faszystowskie Włochy) przepaść jest w pierwszej chwili najbardziej uderzająca.
Narracja jest flegmatyczna, bohaterowie i wydarzenia są wprowadzani bardzo powoli, szeroko opisywane są nawet detale, które nie odgrywają większej roli w wydarzeniach, ale...