rozwiń zwiń
Antuan_Duanel

Profil użytkownika: Antuan_Duanel

Nie podano miasta Mężczyzna
Status Czytelnik
Aktywność 1 tydzień temu
683
Przeczytanych
książek
683
Książek
w biblioteczce
93
Opinii
365
Polubień
opinii
Nie podano
miasta
Mężczyzna
Dodane| 43 książki
Ten użytkownik nie posiada opisu konta.

Opinie


Na półkach:

Woody, nie rób tego więcej. Żyj 120 lat i kręć filmy, jak pewien Portugalczyk, co nigdy nie miał dość celuloidu. Twoje pisarstwo udowadnia, że ten autorski nowojorski absurd uderza ogromną siłą tylko wtedy, gdy jest ubrany w magię dziesiątej muzy. Poza kamerą to tylko nudny słowotok oparty na zasadzie zaskoczenia, powtarzalnej do bólu. Nie trzeba być Woodym Allenem, żeby na poczekaniu wymyślić frazę typu: "szedłem zapisać się na uniwersytet, ale drogę zabiegł mi bocian czytający kabałę, więc w końcu zostałem maklerem giełdowym", albo "jechałem pociągiem do Koluszek, przyszedł konduktor i zamiast o bilet spytał, czy nie mam ochoty na hot-doga, w dodatku zamiast standardowego uniformu miał strój Wielkiego Elektronika z Podróży Pana Kleksa". itd. Można trzepać jak z rękawa. Tylko po co. Jeszcze raz zatem: z faktu, iż allenowskie teksty wypadają świetnie przed kamerą świadczy tylko o jego wielkości jako filmowca. No właśnie.....

Woody, nie rób tego więcej. Żyj 120 lat i kręć filmy, jak pewien Portugalczyk, co nigdy nie miał dość celuloidu. Twoje pisarstwo udowadnia, że ten autorski nowojorski absurd uderza ogromną siłą tylko wtedy, gdy jest ubrany w magię dziesiątej muzy. Poza kamerą to tylko nudny słowotok oparty na zasadzie zaskoczenia, powtarzalnej do bólu. Nie trzeba być Woodym Allenem, żeby na...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach: ,

Uczta dla miłośników czeskiego absurdo-surrealizmu. Humor przedni, pomysłów bez liku, istne bombardowanie coraz to dziwniejszymi sytuacjami, przeplatanymi odniesieniami kulturowymi o atrakcyjnej postaci mocumentów. Autor jednak trochę przeszarżował z pomysłami, wyobraźnia poniosła za bardzo, krępując całkiem dobrą powiastkę tyranią surrealnego efektu zaskoczenia i ograniczając jej walor literackiego wyczucia granic. A tak mogło być z tego dziełko. No i razi ewolucja narracji w kierunku jakiegoś metafizycznego patosu, który kontrastuje z lekkością większości motywów.
Tak czy siak lektura to czysta przyjemność. Przynajmniej dla zamiłowanych w kulturze, której niedoścignionym osiągnięciem jest lekkość prezentowania sensu w nonsensie.

Uczta dla miłośników czeskiego absurdo-surrealizmu. Humor przedni, pomysłów bez liku, istne bombardowanie coraz to dziwniejszymi sytuacjami, przeplatanymi odniesieniami kulturowymi o atrakcyjnej postaci mocumentów. Autor jednak trochę przeszarżował z pomysłami, wyobraźnia poniosła za bardzo, krępując całkiem dobrą powiastkę tyranią surrealnego efektu zaskoczenia i...

więcej Pokaż mimo to


Na półkach: ,

Piąty tom polskiego wydania 'Żywotów' Vasariego jest dość szczególny pod kilkoma względami. Zawiera spory ładunek anegdot, jest ciekawy z socjologicznego punktu widzenia i dotyka gałęzi sztuki (czy też szeroko pojętej twórczości), które na taką skalę nie są opisane w pozostałych częściach polskiej edycji.
Co zwraca uwagę , to rozdział poświęcony twórczości kobiet. Dotyczy on przede wszystkim rzeźbiarki Propercji, ale przy okazji (jak to u Vasariego) zawiera dygresje dotyczące także innych artystek, wśród których znalazła się m.in. Sofonisba Anguissola, skądinąd znana polskim miłośnikom sztuki – jej słynny obraz "Gra w szachy" stanowi chlubę zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu. Stosunek Vasariego do kobiet tworzących sztukę jest pozytywny, choć są one chyba nazbyt kurtuazyjnie chwalone, co z dzisiejszego punktu widzenia może wypadać dość protekcjonalnie (czy nawet patriarchalnie), jednakże intencje autora wydają się być jak najbardziej szczere. Wrażenie pewnego wyniosłego czy pobłażliwego stosunku do twórczości przedstawicielek płci pięknej oraz sama dysproporcja w potraktowaniu tematu (kilka stron w zestawieniu z siedmioma tomami) jest wyrazem ducha czasu. W okresie odrodzenia nie brakowało wprawdzie charyzmatycznych kobiet, znaczących na polu polityczno-kulturowym (vide choćby Isabella d'Este), jednakże dopiero czas oświecenia przynosi wzmożoną aktywność kobiet na polu kultury i pewne zalążki ich emancypacji (urzeczywistnionej prawie dwa stulecia później).
Jeśli już jesteśmy przy aspektach obyczajowych, warto zwrócić uwagę na anegdoty, których niemało jest w tym tomie. W żywocie Fra Gioconda i Liberale (w którym de facto przedstawione jest szczegółowo środowisko artystów Werony) jest mowa o malarzu Francesco Bonsignori, który tak naturalistycznie namalował na fresku psa podarowanego przez sułtana tureckiego księciu Mantui, że malarski "rezultat" został zaatakowany przez innego, dworskiego psa (tym razem prawdziwego). Dla porównania Vasari przytacza inną podobną anegdotę o ptaszku, który chciał usiąść na rączce Dzieciątka, namalowanego u boku Matki Boskiej. W innym z kolei miejscu jest mowa o ptakach, które wlatując do jednego z kościołów pod Weroną starają się usiąść na wymalowanym na obrazie ołtarzowym drzewie. Oczywiście (sic!), autor twierdzi że są świadkowie tych niecodziennych wydarzeń. Cóż, za bardzo to wszystko przypomina antyczną powiastkę o ptakach dziobiących owoce namalowane przez Zeuksisa. Zresztą, to również wyraz ducha czasów. Renesans może w pewnych aspektach był racjonalny, ale na pewno też bezkrytycznie zapatrzony w siebie i swoją sztukę, co sprzyjało uwiarygodnianiu legend.
Są też w tomie 5 anegdoty bardziej prawdopodobne, jak ta o Ugo da Carpi, który namalował obraz palcami i przy użyciu narzędzi innych niż pędzle. Zdarzają się też wątki (niezamierzenie?) humorystyczne: o niejakim Matteo del Nazaro pisze, że ożenił się i miał kilkoro dzieci, bardzo jednak do niego niepodobnych :) W innym rozdziale Vasari w niewybredny sposób daje wyraz swojemu stronniczemu stusunkowi do znaczących postaci epoki. Z niekłamaną satysfakcją pisze o wybraniu następcy zmarłego papieża Hadriana VI, który nie interesował się sprawami sztuki. Po raz kolejny jest to wyraz ducha epoki. Sztuka ponad wszystko. Co ciekawe, jest także podkreślona dbałość o dzieła lat minionych - w żywocie Perina del Vaga. Malarz ten wraz z przyjacielem, niejakim Acciaiuoli, uratował przed wyburzeniem ściany z freskami Giotta, co wg tłumacza – Karola Estreichera – jest jednym z pierwszym przykładów działań konserwatorskich. W tym samym rozdziale jest też ciekawa konstatacja – artysta, jeśli chce stworzyć dzieło dobrej jakości – winien wszystko wykonywać sam, a nie posługiwać się uczniami i pomocnikami. Kolejny przykład renesansowego kultu indywidualności artystycznej.
Dużym atutem tomu jest opisanie w dość szczegółowym zakresie rzemiosła artystycznego oraz grafiki (w rozdziale poświęconym tej ostatniej znalazły się też wzmianki o słynnych Flamandach).
Spośród opisanych artystów włoskich z około połowy XVI w. niewielu jest tu tych z najwyższej półki. Pod tym względem tom 5 ustępuje dwóm kolejnym. Ma on jednakże istotną zawartość, prezentującą różne konteksty i oblicza tej niezwykłej epoki artystycznej.

Piąty tom polskiego wydania 'Żywotów' Vasariego jest dość szczególny pod kilkoma względami. Zawiera spory ładunek anegdot, jest ciekawy z socjologicznego punktu widzenia i dotyka gałęzi sztuki (czy też szeroko pojętej twórczości), które na taką skalę nie są opisane w pozostałych częściach polskiej edycji.
Co zwraca uwagę , to rozdział poświęcony twórczości kobiet. Dotyczy...

więcej Pokaż mimo to

Więcej opinii

Aktywność użytkownika Antuan_Duanel

z ostatnich 3 m-cy
Antuan_Duanel
2024-03-11 19:35:18
Antuan_Duanel
2024-02-25 14:24:21
Antuan_Duanel ocenił książkę Wierna rzeka na
7 / 10
2024-02-25 14:24:21
Antuan_Duanel ocenił książkę Wierna rzeka na
7 / 10
Wierna rzeka Stefan Żeromski
Seria: Koliber
Średnia ocena:
7.2 / 10
112 ocen
Antuan_Duanel
2024-02-17 21:36:11
Antuan_Duanel ocenił książkę Bracia Karamazow na
7 / 10
2024-02-17 21:36:11
Antuan_Duanel ocenił książkę Bracia Karamazow na
7 / 10
Bracia Karamazow Fiodor Dostojewski
Średnia ocena:
8.4 / 10
1167 ocen
Antuan_Duanel
2024-02-17 21:31:53
Antuan_Duanel i Katarzyna Anna są teraz znajomymi
2024-02-17 21:31:53
Antuan_Duanel i Katarzyna Anna są teraz znajomymi
Antuan_Duanel
2024-01-11 00:02:49
Antuan_Duanel ocenił książkę Kacica na
7 / 10
2024-01-11 00:02:49
Antuan_Duanel ocenił książkę Kacica na
7 / 10
Kacica Pavel Kohout
Seria: Stehlík
Średnia ocena:
7.1 / 10
239 ocen

ulubieni autorzy [3]

Günter Grass
Ocena książek:
6,5 / 10
30 książek
1 cykl
Pisze książki z:
96 fanów
Bohumil Hrabal
Ocena książek:
7,1 / 10
49 książek
2 cykle
Pisze książki z:
652 fanów
Zygmunt Kałużyński
Ocena książek:
7,0 / 10
32 książki
0 cykli
25 fanów

statystyki

W sumie
przeczytano
683
książki
Średnio w roku
przeczytane
25
książek
Opinie były
pomocne
365
razy
W sumie
wystawione
339
ocen ze średnią 5,9

Spędzone
na czytaniu
2 724
godziny
Dziennie poświęcane
na czytanie
17
minut
W sumie
dodane
0
cytatów
W sumie
dodane
43
książek [+ Dodaj]