Jestem fanką twórczości Grażyny Jeromin-Gałuszki od blisko dziesięciu lat. Powaliła mnie na kolana swoim debiutem “Złote nietoperze” i od tej pory wszystko, co wychodzi spod jej pióra, darzę absolutnym, bezwarunkowym uwielbieniem. Każdą kolejną książką, a przeczytałam ich już siedemnaście, utwierdza mnie w przekonaniu, że jest mistrzynią współczesnej kobiecej literatury obyczajowej na naszym krajowym rynku.

Jej literatura to magiczne, klimatyczne książki osadzone z dala od wielkich miast, w urokliwych wioskach bieszczadzkich albo w centralnej Polsce. Ten wiejski, albo małomiasteczkowy klimat czasem nie jest nawet doprecyzowany geograficznie, ale dla mnie nie ma to najmniejszego znaczenia. Najważniejsze, że jest niepowtarzalny, nie do podrobienia. Fabuła zawsze toczy się w zadbanym domu, w otoczeniu bujnych ogrodów, łąk, lasów czy rzek. Nasiąkam ich zapachami, rozsmakowuję się owocami, wdycham aromat otulających dom kwiatów i zatracam się w całości losami bohaterek.

Bo Pani Grażyna w centrum stawia zawsze silne, odważne kobiety, które niekoniecznie zawsze podejmują mądre, przemyślane decyzje (wszak od wieków wiemy, że porywy serca nie zawsze idą w parze z rozsądkiem),ale za to zawsze dostrzegają zło i umieją mu się przeciwstawić. Zawsze urzeka mnie u autorki fantastyczne rozumienie kobiecej psychiki. Tej istoty wytrwałej, odpornej na ciosy, zaradnej życiowo i szukającej, jak każdy, miłości.

I jak w poprzednich książkach tak i w tej jesteśmy gdzieś w centrum kraju, w urokliwej miejscowości N. i mamy galerię czterech kobiet. Przyjaciółek, których więź zapoczątkowana w liceum trwa niezmiennie od dwudziestu lat, a podtrzymywana jest regularnie na zjazdach odbywających się w końcówce sierpnia, co pięć lat. Każda ma inny temperament, wyznaje inny system wartości, inny stosunek do mężczyzn czy rodziny i każda mozolnie buduje swój świat. Wszystkie co pięć lat deklarują całkowite spełnienie jako żony, matki, kochanki, ale czy to, co udało im się stworzyć to nie są jedynie domki z kart? Czy wszystko, na pozór gruntownie poukładane, nie skrywa dramatycznych przeżyć, wyrzutów sumienia, poczucia klęski i rozgoryczenia? Pora na weryfikację swoich życiowych i zawodowych osiągnięć pojawi się niespodziewanie, bo oto w trakcie spotkania dochodzi do próby morderstwa na jednej z nich. Czy celem była poszkodowana Julia, czy może któraś z trzech innych? Dociekania o motywy tego kroku zmuszają do domysłów, ale również do sięgnięcia w przeszłość...

Uwielbiam prozę tej pisarki za jej prosty, niewydziwiany język, w którym oddaje sens ludzkiego życia, podkreślając wartość przyjaźni i miłości w życiu każdej kobiety.

Wspaniała książka, którą pochłonęłam w parę godzin i nie mogłam wyjść z zachwytu. Wątek kryminalny dodaje jej smaczku i jest przyczynkiem do retrospekcji, a tam niestety czai się niewyobrażalne zło i niezadawniony ból zadany kobiecie.
Czytajcie koniecznie!

Jestem fanką twórczości Grażyny Jeromin-Gałuszki od blisko dziesięciu lat. Powaliła mnie na kolana swoim debiutem “Złote nietoperze” i od tej pory wszystko, co wychodzi spod jej pióra, darzę absolutnym, bezwarunkowym uwielbieniem. Każdą kolejną książką, a przeczytałam ich już siedemnaście, utwierdza mnie w przekonaniu, że jest mistrzynią współczesnej kobiecej literatury...

Jest to świetna opowieść o czterech prawie czterdziestoletnich przyjaciółkach, które spotykają się regularnie co pięć lat u jednej z nich i zdają relację z minionego czasu. I choć wydaje się, że znają się doskonale i wszystko o sobie wiedzą, na jaw wychodzą zaskakujące historie.
Bardzo poleca, dobra kobieca lektura.

Jest to świetna opowieść o czterech prawie czterdziestoletnich przyjaciółkach, które spotykają się regularnie co pięć lat u jednej z nich i zdają relację z minionego czasu. I choć wydaje się, że znają się doskonale i wszystko o sobie wiedzą, na jaw wychodzą zaskakujące historie.
Bardzo poleca, dobra kobieca lektura.

„Gdybyś wiedziała” Grażyny Jeromin- Gałuszka to poszerzona wersja powieści, która ukazała się w 2008 roku pod tytułem „Oczy Marzanny M.” Czytałam ją przed laty i niewiele pamiętałam z fabuły. Może dlatego z ciekawością sięgnęłam po to wydanie.
„Gdybyś wiedziała” to powieść obyczajowa z domieszką psychologii i wątkiem sensacyjnym.
Akcja toczy się w różnych przestrzeniach czasowych. Cztery przyjaciółki od dawna spotykają się co pięć lat w domu jednej z nich. Opowiadają o swoim życiu. Wspominają przeszłość. Podczas ostatniego spotkania jedna z nich zostaje postrzelona. To wydarzenie jest punktem wyjściowym tej ciekawej i intrygującej historii. Właściwie kilku.
Grażyna Jeromin-Gałuszka jest mistrzynią fabuły, która zawłaszcza czytelnika.
„Gdybyś wiedziała” to powieść która zaskakuje pod każdym względem. Mądra, życiowa. Napisana pięknym językiem. Błyskotliwe dialogi. Świetnie nakreślone postaci. Oryginalna konstrukcja. Narracja poprowadzona naprzemiennie przez każdego z bohaterów. To wszystko składa się na wybitność nadzwyczaj dobrej prozy jaką niewątpliwie jest książka „Gdybyś wiedziała”. Powieść absolutnie dla każdego. Autorka urzeka opowiadaniem.
Chapeau bas Jeromin-Gałuszka. GORĄCO POLECAM!

„Gdybyś wiedziała” Grażyny Jeromin- Gałuszka to poszerzona wersja powieści, która ukazała się w 2008 roku pod tytułem „Oczy Marzanny M.” Czytałam ją przed laty i niewiele pamiętałam z fabuły. Może dlatego z ciekawością sięgnęłam po to wydanie.
„Gdybyś wiedziała” to powieść obyczajowa z domieszką psychologii i wątkiem sensacyjnym.
Akcja toczy się w różnych...

Przyjaciółki spotykają się wspólnie, co pięć lat. Każda z zachwytem opowiada o swoim życiu, przeżyciach, miłostkach, jednak żadna z nich nie przyznaje się do swoich słabości. Na wierzch nie wychodzą problemy, bolączki, niepewności, pozostają tylko maski udawanego szczęścia i radości. Wszystko się zmienia, kiedy jedna z nich zostaje postrzelona. Do ich względnie poukładanego świata wkrada się chaos, panika i przeróżne domysły, kto mógł chcieć do tego doprowadzić.

Fabuła dzieje się na różnych płaszczyznach czasowych. Autorka pozwala poznać każdą z przyjaciółek, ich przeszłość, myśli, przeżycia, doznania, emocje i to jak minione wydarzenia wpłynęły na ich teraźniejszość. Oprócz tego do akcji wkracza policjant, który sam zmaga się ze swoimi demonami. Próbuje odnaleźć swoją żonę i zrozumieć, jak mogło dojść do jej zniknięcia. Autorka ukazuje człowieka, który przez to wydarzenie popada w szaleństwo, rezygnację i stany depresyjne. Pojawia się tu motyw zbrodni, jednak on nie odgrywa tu kluczowej roli. Został w fabule umieszczony, jednak emocje i przeżycia wychodzą na prowadzenie. Niepewność, strach, odnajdywanie błędów, chęć zrozumienia, dlaczego do tego wszystkiego doszło i kto może za tym stać. Do tego złość, bezradność, lęk, zderzenie z dorosłym życiem, które nie jest tak idealne, jak człowiek z początku myślał. Źle ulokowane uczucia, które doprowadziły nieraz do złamanego serca i wiele innych.

Pierwszy raz miałam okazję poznać bliżej twórczość autorki. Przeważnie słyszałam wiele dobrego o jej dziełach, dlatego z ogromną ciekawością sięgnęłam po ,,Gdybyś wiedziała''. Język i styl autorki może z początku sprawiać niemały problem, jednak gdy człowiek nim nasiąknie, od razu zmienia nastawienie do powieści i z ogromnym zainteresowaniem poznaje kolejne perypetie postaci i przebieg fabuły. Dajcie się porwać lekturze, a ja niebawem sięgnę po następne powieści autorki. Gorąco polecam!

Przyjaciółki spotykają się wspólnie, co pięć lat. Każda z zachwytem opowiada o swoim życiu, przeżyciach, miłostkach, jednak żadna z nich nie przyznaje się do swoich słabości. Na wierzch nie wychodzą problemy, bolączki, niepewności, pozostają tylko maski udawanego szczęścia i radości. Wszystko się zmienia, kiedy jedna z nich zostaje postrzelona. Do ich względnie poukładanego...

Bardzo nie lubię książek, na których nie ma informacji, że jest to kolejne lub zmienione wydanie,pod zmienionym tytułem!

Bardzo nie lubię książek, na których nie ma informacji, że jest to kolejne lub zmienione wydanie,pod zmienionym tytułem!

Książka jakoś specjalnie mnie nie porwała i nie przypadła mi do gustu. Nic szczególnie mnie w niej nie zainteresowało. Troszkę ją przemęczyłam.

Książka jakoś specjalnie mnie nie porwała i nie przypadła mi do gustu. Nic szczególnie mnie w niej nie zainteresowało. Troszkę ją przemęczyłam.

Cztery przyjaciółki z liceum spotykają się co 5 lat po napisaniu matury. Po 20 latach coś poszło nie tak - kula, która zmienia los nie tylko kobiet, ale i gburowatego komisarza.

Cztery przyjaciółki z liceum spotykają się co 5 lat po napisaniu matury. Po 20 latach coś poszło nie tak - kula, która zmienia los nie tylko kobiet, ale i gburowatego komisarza.

74/2023 (A)
="Oczy Marzanny M." (167/2017)

74/2023 (A)
="Oczy Marzanny M." (167/2017)