Anna Klara Majewska

Pracowałam na Majorce przez 6 sezonów (w sumie spędziłam tam jakieś 3 i pół roku). Po dłuższej przerwie i jakaś tęsknota w sercu postanowiłam poszukać powieści, która mogłaby mnie spróbować przenieść na tą wyspę. Byłam też ciekawa, czy książka odda magię tej wyspy. Zacznę od tego, że gdyby nie było Majorka w tytule, to bym tego po prostu nie czytała. To nie jest ten typ książek, które czytam. Książka to połączenie 3 książek, gdzie zostajemy obserwatorami życia Magdy, która jest główną bohaterką. W pierwszej części Magda po rozwodzie przepełniona rozgoryczeniem kończącego się związku wyrusza spełnić swoje marzenie, aby zamieszkać na wyspie. Jak się okazuje wszystko jest nie takie jak się spodziewała i zaczyna spotykać wiele przeróżnych ludzi. W końcu postanawia założyć kawiarenkę, aktorek będzie sprzedawała makowe ciasta. Druga i trzecia część to powroty na Majorkę głównej bohaterki. Czy odnalazłam klimat Majorki w książce? Tak, jeśli chodzi o samą wyspę. Przypadkowe spotkania osób, które mają przeróżne zainteresowania jak Altos rozmawiający z Wyższymi Mocami, artysta z pierwszej części, Rosa uwielbiająca jogę oraz mężczyźni szukający ciągle nowych podbojów miłosnych czy chociażby Ivanka (Czeszka),przyjaciółka Magdy, która wnosi niesamowity optymizm w treści książki i zawsze maluję jakiś uśmiech na twarzy, gdy po raz kolejny sięga po przykrótkie spódniczki. Ta wielokulturowość, różnorodność charakterów i zainteresowań jest właśnie taką mieszanka, którą spotyka się na Majorce. Z drugiej strony jest bohaterką Magda, za którą podążamy przez wszystkie rozdziały. Jej dosyć katastroficzno-pesymistyczne podejście do życia, jest dokładnie tym nastawieniem do życia, gdy tęskni się za Majorką (ja w sobie również te części odnajduję),ale równocześnie myślę, że nadmierne malkontenctwo sprawia, że książkę nie chce się czytać. Dla mnie za dużo było jej marudzenia. Każda z 3 części książki kończy się dobrze i optymistycznie, ale tego narzekania było jak dla mnie tam za dużo. Czy książkę polecam? Trochę, ale nie jest to obowiązkowa lektura. Najciekawsza była część 1, bo tam było całe bogactwo, które również jest spotkałam na Majorce, kolejne części były całkiem spoko, ale już czytałam bardziej żeby to doczytać do końca. Cieszyła bym się, gdyby 4 część z serii tych książek była utrzymana w bardziej pozytywnym nastroju. Mimo wszystko książka ma wiele zabawnych sytuacji, a sama treść jest poprowadzona dość ciekawie i dynamicznie, dlatego nie ma sytuacji, że człowiek zawiesza się, bo jakiś rozdział "przydługaśny" się trafił. To raczej nie.