Super powieść 💜coś jak Anna Karenina 💜gruba, ale przyjemnie się slucha , polecam

Super powieść 💜coś jak Anna Karenina 💜gruba, ale przyjemnie się slucha , polecam

Spore rozczarowanie. Zabrakło mi tego, co najbardziej lubię w powieściach wiktoriańskich: głębokich przeżyć bohaterów. Autorka nie pozwala nam zajrzeć w głąb duszy i serc bohaterów. Brak rozbudowanych opisów ich wewnętrznych rozterek - nawet jeżeli widać to rozdarcie w ich czynach. Postaci są papierowe, jednowymiarowe. Mimo całkiem niezłej fabuły, książkę wymęczyłam.

Spore rozczarowanie. Zabrakło mi tego, co najbardziej lubię w powieściach wiktoriańskich: głębokich przeżyć bohaterów. Autorka nie pozwala nam zajrzeć w głąb duszy i serc bohaterów. Brak rozbudowanych opisów ich wewnętrznych rozterek - nawet jeżeli widać to rozdarcie w ich czynach. Postaci są papierowe, jednowymiarowe. Mimo całkiem niezłej fabuły, książkę wymęczyłam.

Co to była za lektura! Absolutny majstersztyk! Arcydzieło!

Jako, że jestem świeżo po lekturze dotyczącej WWO (ang. HSP),samoczynnie osobowości lady Isabel, Richarda Hare'a juniora, czy też jego matki są dla mnie typowymi WWO. Cóż za kalejdoskop i rollercoaster życiowy!

Fabuła jest wielowątkowa, ale wszystko skupia się wokół posiadłości East Lynne. Poznajemy młodą, piękną o nieskazitelnym sercu, ale niedoświadczoną, bezbronną i wysoce wrażliwą dziewczynę - lady Isabel. Jej przymioty wymieniłam celowo, bo one zaważą na jej życiu. To nie są tylko puste epitety opisujące bohaterkę powieści, ale bardzo istotne informacje o jej osobowości. Ta cudowna dziewczyna nieszczęśliwie się zakocha, jednak bogobojność nie pozwoli jej mieć czystego sumienia. Zbłądzi ona tak, że aż ciężko jest uwierzyć w konsekwencje jej grzechu. Jeszcze ciężej uwierzyć w ciężar krzyża, jaki sama zdecydowała się potem nieść. Czyn, ze względu na dzieci, jest ciężki i niewybaczalny - nie ze względu na "inne okoliczności".

Ale czy można jej się dziwić, że zazdrość sięgała zenitu? Niezależnie od wyznawanej religii - wiara - to coś, co brzmi prosto i łatwo, ale najczęściej wystawiane jest na próbę i najczęściej przegrywa. Jak łatwo podważyć czyjeś zaufanie, prawda? Jak łatwo zwątpić - w cokolwiek lub kogokolwiek, w tym w siebie. Nie ma prostszej rzeczy! Dlatego też śmiem mieć wątpliwości co do postawy Archibalda Carlyle'a. Jakby się zastanowić, nie zrobił on niczego złego - prawda! Ale w swojej "czystości charakteru" widzę jednak niedociągnięcia - przemyślał to, gdy na scenę (na poważnie) weszła Barbara Hare.

Jakie tu są niesamowicie dobrze zarysowane postacie! Panna Cornelia, na przykład, kto nie zna takiej "Corny" nawet dzisiaj? I to, że lady Isabel na końcu świadczy, że siostra Archibalda nigdy niczego złego jej nie uczyniła! Ha! (czy to siła wybaczenia lady Isabel, czy też faktycznie Corny była bez skazy - trzeba przeczytać, by się dowiedzieć!).

Motyw Richarda Hare juniora, jego relacji z ojcem oraz postać kapitana Levisona, to wszystko stanowi niesamowity wątek poboczny. Wątkiem głównym jest trójkąt: lady Isabel - Archibald Carlyle - Barbara Hare.

Dał jej słowo. Dał jej, obiecał... a co potem zrobił? To co ona zrobiła dzieciom - niewybaczalne, ale dał jej słowo! A może go dotrzymał? (przecież dopóki żyła, nie zrobił tego, do czego się przed nią zobowiązał)...

Jakbym miała podsumować tę powieść tylko jednym słowem, to powiem, że jest ona NIESAMOWITA.

Czy polecam? Absolutnie! To jest prawdziwie dobrze skonstruowana powieść o czasach, które wciąż mają w sobie magię i do których chętnie wracamy, o ludziach i szerokim spektrum ich charakterów oraz osobowości, a także o Bogu, grzechu i sile wiary!

Ode mnie: 10/10!

Co to była za lektura! Absolutny majstersztyk! Arcydzieło!

Jako, że jestem świeżo po lekturze dotyczącej WWO (ang. HSP),samoczynnie osobowości lady Isabel, Richarda Hare'a juniora, czy też jego matki są dla mnie typowymi WWO. Cóż za kalejdoskop i rollercoaster życiowy!

Fabuła jest wielowątkowa, ale wszystko skupia się wokół posiadłości East Lynne. Poznajemy młodą, piękną...

Hej hej
Czytałam tego grubaska na raty. W sumie jednego dnia, czytałam dwie książki. Grubaski zawsze mnie przerażają swoją ilością stron, dlatego też obrałam sobie taki patent, że czytam je po trochu przez kilka dni na zmianę z inną książką.
Takim sposobem doszłam do ostatniej strony. Książka zaskoczyła mnie fabułą, w której autor zwraca się bezpośrednio do czytelnika. To dla mnie nowość. Jednak czasy, w których książka została wydana, różnią się diametralnie od dzisiejszych, więc w tej pozycji można znaleźć naprawdę sporo intrygujących rzeczy.
Ekranizacja książki wypadła na rok 1931. Książka była tłumaczona na wiele języków, przenoszona na deski teatralne i na ekran filmowy, o którym wspomniałam. Nominowana również do Oskara.
Z tą książką wyszłam poza swoją strefę komfortu i nie żałuję. Myślałam, że ten klasyk mnie zamęczy, a jednak wciągał strona za stroną. Mamy tutaj jednakowo romans, perypetie rodzinne bohaterów, nawet zbrodnię. Naprawdę bardzo przyjemnie czytało mi się i jestem ciekawa, kto zna tę historię?
Ja jak zwykle w tyle z takimi sprawami, więc to moje pierwsze spotkanie z bohaterami tej pozycji i bardzo udane.
A Wy, z jaką książką wyszliście poza swoją strefę komfortu?

Hej hej
Czytałam tego grubaska na raty. W sumie jednego dnia, czytałam dwie książki. Grubaski zawsze mnie przerażają swoją ilością stron, dlatego też obrałam sobie taki patent, że czytam je po trochu przez kilka dni na zmianę z inną książką.
Takim sposobem doszłam do ostatniej strony. Książka zaskoczyła mnie fabułą, w której autor zwraca się bezpośrednio do czytelnika. To...

Z każdą stroną i rozdziałem wciąga coraz bardziej

Z każdą stroną i rozdziałem wciąga coraz bardziej

Patrząc na "Posiadłość East Lynne" z dzisiejszej perspektywy, można by zarzucić tej powieści, że jest zbyt moralizatorska, miejscami zbyt przewidywalna, zbyt przegadana. Że autorka ma denerwującą manierę zwracania się bezpośrednio do czytelnika, niczym nauczycielka, która strofuje niegrzecznego ucznia uniesionym w grożącym geście palcem. Myślę jednak, że ocenianie najbardziej chyba znanej powieści Ellen Wood według współczesnych standardów, zgodnie z powszechnym dzisiaj ahistorycznym podejściem do literatury, jest sporym błędem. Historia została opublikowana w 1861 roku i właśnie w kontekście tego czasu oraz obowiązującego wtedy systemu wartości musi być odczytywana. A jest to mimo swoich małych niedociągnięć powieść bardzo wciągająca, napisana sprawnie, z paletą wyrazistych i nieoczywistych postaci. Od bardzo dawna nie poświęciłem kilku godzin snu na to, aby dowiedzieć się, co będzie dalej. Prawdziwy wiktoriański page-turner!

Patrząc na "Posiadłość East Lynne" z dzisiejszej perspektywy, można by zarzucić tej powieści, że jest zbyt moralizatorska, miejscami zbyt przewidywalna, zbyt przegadana. Że autorka ma denerwującą manierę zwracania się bezpośrednio do czytelnika, niczym nauczycielka, która strofuje niegrzecznego ucznia uniesionym w grożącym geście palcem. Myślę jednak, że ocenianie...

Ciężko oceniać książkę z XIX wieku wg współczesnych standardów- gdyby to była nowoczesna powieść powiedziałabym że trochę przydługa, przewidywalna, momentami nudna. Ale ocenię po tym jakie emocje we mnie wzbudziła - a kilka razy po prostu złamała mi serce.

Ciężko oceniać książkę z XIX wieku wg współczesnych standardów- gdyby to była nowoczesna powieść powiedziałabym że trochę przydługa, przewidywalna, momentami nudna. Ale ocenię po tym jakie emocje we mnie wzbudziła - a kilka razy po prostu złamała mi serce.

1. Zabrakło tu rozmachu wielkiej powieści a została jedynie jej objętość.
2. Bohaterowie niezwykle jednowymiarowi, co zrozumiałe w tego typu powieściach, ale tutaj stało się to wręcz infantylne.
3. To raczej opowiastka dla pensjonarek z przestrogą aby być grzeczną i ufać swemu mężowi bo inaczej spotka Cię niewyobrażalne zło ;)
4. Opowieść o zazdrości, stracie, niegodziwości, ale też możności, walce o sprawiedliwość mimo wszelkich przeciwności.

1. Zabrakło tu rozmachu wielkiej powieści a została jedynie jej objętość.
2. Bohaterowie niezwykle jednowymiarowi, co zrozumiałe w tego typu powieściach, ale tutaj stało się to wręcz infantylne.
3. To raczej opowiastka dla pensjonarek z przestrogą aby być grzeczną i ufać swemu mężowi bo inaczej spotka Cię niewyobrażalne zło ;)
4. Opowieść o zazdrości, stracie,...

Ależ to wciąga! Przerażająca ilość stron tej książki, która z początku wydaje się być bardzo naiwną, jednak szybko się rozkręca i nie można się oderwać od jej kart.
Jest to powieść historyczna, w której mamy dwa wątki: jeden dotyczy miłości, a drugi zbrodni. Mamy sporo bohaterów z całkiem różnymi charakterami i historiami. Książka ta jest napisana pięknym językiem, aż zadziwia, że kiedyś ludzie tak się do siebie odnosili. Za to straszny był w tamtych czasach los kobiet, nic nie wart bez mężczyzny, a z mężem znowu stawiał kobietę na równi z każdym należącym do niego przedmiotem.
Książka ma dużo zwrotów akcji, zaskakujących i wcale nieprzewidywalnych tak naprawdę.
Od pierwszych stron kibicowałam lady Isabel, a nie lubiłam panny Barbary i tak już zostało do końca. Dlatego też zakończenie było dla mnie gorzkie. Cała książka ma smak słodko-gorzki właśnie.
Polecam! Ogromna przyjemność w czytaniu.

Ależ to wciąga! Przerażająca ilość stron tej książki, która z początku wydaje się być bardzo naiwną, jednak szybko się rozkręca i nie można się oderwać od jej kart.
Jest to powieść historyczna, w której mamy dwa wątki: jeden dotyczy miłości, a drugi zbrodni. Mamy sporo bohaterów z całkiem różnymi charakterami i historiami. Książka ta jest napisana pięknym językiem, aż...

Odrobinę przydługa, ze sporą ilością powtórzeń, ALE JAKIE TO BYŁO DOBRE! 🙈

Odrobinę przydługa, ze sporą ilością powtórzeń, ALE JAKIE TO BYŁO DOBRE! 🙈