#planetaksiążek
Gdybym robił filmową wersję projektu (oczywiście, że kiedyś zrobię!) to adaptacja powieści Sacheriego z 2009 w reżyserii Juana J. Campanelli z całą pewnością otwierałaby zestawienie dla Argentyny. To zdecydowanie najlepszy film z tego kraju (nie mylić z okropną amerykańską przeróbką!) i jeden z moich ulubionych w ogóle. Nie mogłem więc nie przeczytać literackiego pierwowzoru, zwłaszcza, że autor powieści był równocześnie współscenarzystą filmu. I tu mamy idealny przykład dość rzadkiej jednak sytuacji, gdy filmowa adaptacja nieoczekiwanie jest w każdym elemencie lepsza od swojego pierwowzoru. Powieść Sacheriego to oczywiście bardzo dobra książka (inaczej nie byłoby jej w tym zestawieniu!),ale niemal każda zmiana względem powieści wypada w filmie lepiej (podobne odczucia miałem chyba jeszcze tylko przy „Prestiżu”, ale tam punkt wyjściowy, czyli książka, był jednak o kilka klas niższy). Zostawmy jednak film, który po prostu trzeba obejrzeć, a skupmy się na książce – mamy tu dość ryzykowny (ale finalnie bardzo udany!) mariaż kryminału i melodramatu, urastający chwilami do rangi niemal antycznej tragedii, z mocnym i zaskakującym finałem, poprzedzonym mozaikową opowieścią o próbie pogodzenia się z własną przeszłością. Bo „Sekret...” to także powieść o pisaniu powieści i tworzeniu spójnej historii w oparciu o strzępki wspomnień, zdjęcia, zapiski i relacje innych osób (bardzo przypomina pod tym względem naszego „Wesiera Dawidka”!). A że Sacheri świetnie potrafi operować słowem i bardzo zgrabnie buduje sceny łączące różne plany czasowe w wyobraźni głównego bohatera, otrzymujemy w efekcie niemalże poetycką przypowieść o tym, że od przeszłości nie da się uwolnić, a pamięć to rzecz tyleż fascynująca, co zawodna. Bardzo istotne dla całości jest również tło historyczne i rozgrywające się na drugim planie przemiany społeczne – akcja rozciąga się wszak na przestrzeni kilkudziesięciu lat, a główny bohater z racji pełnionej funkcji (jest urzędnikiem sądowym) jest nie tylko ich uważnym świadkiem, ale też uczestnikiem. Dobra powieść i wybitny film – pakiet idealny na początek przygody z Argentyną!

#planetaksiążek
Gdybym robił filmową wersję projektu (oczywiście, że kiedyś zrobię!) to adaptacja powieści Sacheriego z 2009 w reżyserii Juana J. Campanelli z całą pewnością otwierałaby zestawienie dla Argentyny. To zdecydowanie najlepszy film z tego kraju (nie mylić z okropną amerykańską przeróbką!) i jeden z moich ulubionych w ogóle. Nie mogłem więc nie przeczytać...

Na samym początku było ciężko, nie przypadała mi do gustu taka rozbudowana narracja, ale bardzo cieszę się, że przebrnęłam. Dalej jest lepiej i sama powieść się rozkręca. Jestem też pod wrażeniem, jakie emocje wzbudziła we mnie książka, autentyczny smutek i współczucie względem bohaterów. Polecam

Na samym początku było ciężko, nie przypadała mi do gustu taka rozbudowana narracja, ale bardzo cieszę się, że przebrnęłam. Dalej jest lepiej i sama powieść się rozkręca. Jestem też pod wrażeniem, jakie emocje wzbudziła we mnie książka, autentyczny smutek i współczucie względem bohaterów. Polecam

Pierwszy raz czytałam książkę tego autora i jestem mile zaskoczona jego piórem, które przypadło mi do gustu.

Główny bohater został nam przedstawiony w ciekawy sposób, reszta bohaterów również została dobrze opisana, chociaż nie do końca wyróżniali się na tle historii.

Zamysł był ciekawy, natomiast w praktyce zostało to opisane dość chaotycznie, przez co czasem miałam problem z zorientowaniem się w akcji. Środek nie co lepszy, ale w dalszym ciągu nie tym czego oczekiwałam. Zakończenie jest zaskakujące i jak dla mnie najlepsze z całej książki.

Polecam przeczytać, bo mimo iż książka nie jest wybitna, to warto się z nią zaznajomić, a przynajmniej spróbować, po za tym warto doczytać do zakończenia moim zdaniem.

Pierwszy raz czytałam książkę tego autora i jestem mile zaskoczona jego piórem, które przypadło mi do gustu.

Główny bohater został nam przedstawiony w ciekawy sposób, reszta bohaterów również została dobrze opisana, chociaż nie do końca wyróżniali się na tle historii.

Zamysł był ciekawy, natomiast w praktyce zostało to opisane dość chaotycznie, przez co czasem miałam...

Książkę dosłownie pochłonęłam w jeden dzień, napisana pięknym językiem, pomimo tragedii w tle zdarzyło mi się zaśmiać kilka razy( dzięki humorystycznym dialogom). Główny bohater wzbudził we mnie pozytywne odczucia, pełen dystansu do siebie, samokrytyki połączonej z ironią i posiadający tzw. kręgosłup moralny, lubię takie postaci. Szczerze polecam miłośnikom kryminałów.

P.S
Sekret jej oczu czyli filmową ekranizacje książki z roku 2009 bardzo dobrze się ogląda, również polecam.

Książkę dosłownie pochłonęłam w jeden dzień, napisana pięknym językiem, pomimo tragedii w tle zdarzyło mi się zaśmiać kilka razy( dzięki humorystycznym dialogom). Główny bohater wzbudził we mnie pozytywne odczucia, pełen dystansu do siebie, samokrytyki połączonej z ironią i posiadający tzw. kręgosłup moralny, lubię takie postaci. Szczerze polecam miłośnikom...

Po obejrzeniu świetnej ekranizacji Juana Campanella i nieco gorszej zamerykanizowanej wersji Billy Raya, nie mogłam opanować ciekawości, by przyjrzeć się książkowemu pierwowzorowi. Z zaskoczeniem zauważyłam jednak, że powieść wcale nie była o niebo lepsza, jak się to zwykle zakłada. Nie wiem, czy był to ogólnie styl autora, czy po prostu dopasował się do stawiającego swoje pierwsze kroki w pisarstwie Benjamina, ale nie byłam zachwycona tą dziwną przeplatanką przeszłości z teraźniejszością.
Na szczęście można się do tej nierównej konstrukcji przyzwyczaić i po jakimś czasie nawet trochę cieszyć się książką. Wątek kryminalny i perypetie miłosne Benjamina nie były najwyższych lotów, ale czasami nakrywałam się na tym, że zatrzymywałam się przy niektórych zdaniach na dłużej. Jeśli miałabym porównać książkę z jakąś postacią z niej, to wybrałabym zdecydowanie Gomeza. Na pozór nijaki, przeciętny, trochę pesymistyczny człowiek, a mimo tego był pełen zaskakujących tajemnic i niespodziewanych reakcji.

Po obejrzeniu świetnej ekranizacji Juana Campanella i nieco gorszej zamerykanizowanej wersji Billy Raya, nie mogłam opanować ciekawości, by przyjrzeć się książkowemu pierwowzorowi. Z zaskoczeniem zauważyłam jednak, że powieść wcale nie była o niebo lepsza, jak się to zwykle zakłada. Nie wiem, czy był to ogólnie styl autora, czy po prostu dopasował się do stawiającego swoje...

Treść opisu z tyłu książki przedstawia jej całą akcję, omijając jedynie zakończenie. Cała historia udowadnia swoją wartość przy zakończeniu, lecz to trochę za późno. Przez większą część książki nie potrafiłam się zmusić do odczuwania jakichkolwiek uczuć, co do bohaterów, a ta książka bez tego nie jest porywająca ani wyróżniająca się. Mimo wszystko zakończenie wywołało większe poruszenie i okazało się najsolidniejszym powodem, aby tą książkę przeczytać. Do połowy ledwo dobrnęłam, od połowy do konca już duużo lżej. Całość prezentuje się, jak taki średniaczek, momentami przyjemny, gdzieniegdzie nudnawy :)

Treść opisu z tyłu książki przedstawia jej całą akcję, omijając jedynie zakończenie. Cała historia udowadnia swoją wartość przy zakończeniu, lecz to trochę za późno. Przez większą część książki nie potrafiłam się zmusić do odczuwania jakichkolwiek uczuć, co do bohaterów, a ta książka bez tego nie jest porywająca ani wyróżniająca się. Mimo wszystko zakończenie wywołało...

Jeszcze nigdy nie męczyłam się tak podczas czytania książki... Szacunek dla tych którzy dotrwali do ostatniej strony 😉👍

Jeszcze nigdy nie męczyłam się tak podczas czytania książki... Szacunek dla tych którzy dotrwali do ostatniej strony 😉👍

Nie mój gatunek, ale ta książka jest bardzo ciekawa, mimo drastycznych momentów i głównego wątku.

Nie mój gatunek, ale ta książka jest bardzo ciekawa, mimo drastycznych momentów i głównego wątku.

Moim zdaniem książka absolutnie godna przeczytania. Niesamowita historia, która niby może się dłużyć, ale jest tak pięknie napisana, że nie sposób się oderwać. Dla mnie, jedna z najpiękniejszych pod względem językowym książek jakie przeczytałam.

Moim zdaniem książka absolutnie godna przeczytania. Niesamowita historia, która niby może się dłużyć, ale jest tak pięknie napisana, że nie sposób się oderwać. Dla mnie, jedna z najpiękniejszych pod względem językowym książek jakie przeczytałam.

Książka dobra, ciekawe zakończenie. Nie czulam tu jednak klimatu, który autor próbował nakreślić. Nie potrafiłam się w niej zatracić.

Książka dobra, ciekawe zakończenie. Nie czulam tu jednak klimatu, który autor próbował nakreślić. Nie potrafiłam się w niej zatracić.