Powieść jest trudną i bolesną opowieścią o relacjach między kobietami, o krzywdzie oraz trudach budowania intymności. Jest piękna, subtelna, sentymentalna. Bardzo mi się podobała.

Powieść jest trudną i bolesną opowieścią o relacjach między kobietami, o krzywdzie oraz trudach budowania intymności. Jest piękna, subtelna, sentymentalna. Bardzo mi się podobała.

The horrific Duvalier regime lasting from 1957-1986 had as its aim to break women’s spirit, deprive them from their ability to vote and basic human rights changing females to “enemies of the state” (Francis 78). This dark period degrading women as people allowed criminals and other assaulters to hurt innocent people. Edwidge Danticat’s novel analyses many aspects and forms of gendered violence on various platforms. The physical forms of violating woman’s body in the novel constitute rape and “testing” which has a lifelong consequences on ability to trust, love. Edwidge Danticat illustrates the tragedy of individual story in order to metaphorize the suffering of millions of women who during Duvalier’s regime were humiliated, raped or murdered. In Breath, Eyes, Memory, Sophie’s mother is most probably raped by one of the Tonton Macoutes. The traumatic experience forces her to leave her newborn child and move to New York. Her nightmares and anxiety keep her in constant pain and fear what finally leads to her mental instability.
Furthermore, the narrative intensively yet beautifully elaborates on the complexities of mother daughter relationships. The short story which belongs to one of the Sophie’s memory treasures is the one when her mother, while “testing”, tells her about two inseparable lovers Marassas, who would constantly admire and keep each other company. Martine says that their bound was so strong because they were so much alike and so much is the connection between a mother and daughter: “The love between a mother and daughter is deeper than the sea” (85). The lack of affection and demonstrations of unconditional love from her depressed mother makes Sophie at times aloof and lonely in society. She feels abnormal and abandoned, deprived of love and attention as she feels that she is “not allotted the same rights that are seemingly inherent to everyone else” (Hunt 129). Breath, Eyes, Memory is the novel which honours all mothers and sometimes difficult choices they had to make. The story accentuates the importance of empathy, memory, and love as stronger than violence, loneliness, and death. Edwidge Danticat, in her interview from 1994 for NJN Public Television says:
Part of it is my story but the greater part of it is the story of a lot of women who are in my family, women that I know from other places. I draw from a lot of different stories so it’s not; in some ways it is my story but… it is a greater story than my own. (2:39)
By quoting painful and dramatic stories in her novels, she represents oppressed women who everyday make attempts to live normal life and accept their past. I find Edwidge Danticat’s novel as one of the most uncompromising and honest narrations which are touching in an intense and emotionally challenging way.

Danticat, Edwidge. Amber Edwards’s interview with Edwidge Danticat for State of The Arts. YouTube, uploaded by NJN Public Television, 30 Jan. 2018, https://www.youtube.com/watch?v=QeBghUVZ6Cg
Danticat, Edwidge. Breath, Eyes, Memory. Abacus, 2009.
Francis, Donette A. “Silences Too Horrific to Disturb: Writing Sexual Histories in Edwidge Danticat's Breath, Eyes, Memory." Research in African Literatures, vol. 35, no. 2, 2004, pp. 75-90.
Hunt, Michelle. “Women as Commodities in Danticat's Breath, Eyes, Memory and Morrison's The Bluest Eye.” Pennsylvania Literary Journal, vol. 8, no. 2, 2016, pp. 120-149.

The horrific Duvalier regime lasting from 1957-1986 had as its aim to break women’s spirit, deprive them from their ability to vote and basic human rights changing females to “enemies of the state” (Francis 78). This dark period degrading women as people allowed criminals and other assaulters to hurt innocent people. Edwidge Danticat’s novel analyses many aspects and forms...

Książkę czyta się szybko, ale jednak dla mnie trochę za słaba.

Książkę czyta się szybko, ale jednak dla mnie trochę za słaba.

Ta książka ma coś w sobie - najpierw moją uwagę 'przykuł' tytuł, potem opis - a po jej przeczytaniu, jednak nadal nie potrafię zdefiniować, co to jest. Można jej wiele zarzucić, to fakt, ale jednak historia Sophie i jej rodziny jest niezwykle... No właśnie, jaka? Najtrafniejsze określenie to przerażająco-piękna...

Ta książka ma coś w sobie - najpierw moją uwagę 'przykuł' tytuł, potem opis - a po jej przeczytaniu, jednak nadal nie potrafię zdefiniować, co to jest. Można jej wiele zarzucić, to fakt, ale jednak historia Sophie i jej rodziny jest niezwykle... No właśnie, jaka? Najtrafniejsze określenie to przerażająco-piękna...

Miejscami może faktycznie przypominać "Kwiat Pustyni" jednak "Oddech, oczy, pamięć" jest napisana trochę mniej chaotycznie jak na mój gust.
Najbardziej podobały mi się bajki i haitańskie przypowieści opowiadane przez grandmè Ifè. Właściwie żałuje, że autorce nie udało się upchnąć ich troszeczkę więcej.
Książka pokazuje różnorodne relacje między matką a córką jako że mamy do czynienia z czterema pokoleniami kobiet z jednej rodziny. Polecam bo jest naprawdę króciutka i czyta się bardzo szybko.

Miejscami może faktycznie przypominać "Kwiat Pustyni" jednak "Oddech, oczy, pamięć" jest napisana trochę mniej chaotycznie jak na mój gust.
Najbardziej podobały mi się bajki i haitańskie przypowieści opowiadane przez grandmè Ifè. Właściwie żałuje, że autorce nie udało się upchnąć ich troszeczkę więcej.
Książka pokazuje różnorodne relacje między matką a córką jako że mamy...

Piękna i trudna, choć nie pod względem językowym historia o haitańskich kobietach. W szczególności o tym, jakie represyjne mechanizmy wytworzyła kultura, by bronić ich czystości. Jeszcze raz więc o kobietach, które są strażniczkami tożsamości, a mogą to robić jedynie poprzez opresyjność wobec swojej seksualności.

Piękna i trudna, choć nie pod względem językowym historia o haitańskich kobietach. W szczególności o tym, jakie represyjne mechanizmy wytworzyła kultura, by bronić ich czystości. Jeszcze raz więc o kobietach, które są strażniczkami tożsamości, a mogą to robić jedynie poprzez opresyjność wobec swojej seksualności.

Nie byłam na początku przekonana do tytułu i okładki, ale kupiłam ją na kiermaszu, gdzie była bardzo tania. Po przeczytaniu byłam bardzo zadowolona. Książka opowiada o trudnym życiu bohaterki i wielu kobiet oraz mężczyzn pochodzących z jej wioski. W niektórych momentach może być trudna do zrozumienia, ale jednocześnie daje dużo do myślenia, przynajmniej tak było w moim wypadku.

Nie byłam na początku przekonana do tytułu i okładki, ale kupiłam ją na kiermaszu, gdzie była bardzo tania. Po przeczytaniu byłam bardzo zadowolona. Książka opowiada o trudnym życiu bohaterki i wielu kobiet oraz mężczyzn pochodzących z jej wioski. W niektórych momentach może być trudna do zrozumienia, ale jednocześnie daje dużo do myślenia, przynajmniej tak było w moim wypadku.

Lubię ciekawe tytuły. Ten jest. I nie do końca jednak jasny, i dużo można sobie dointerpretowywać. A wrażenie po zakończeniu książki i tak niezapomniane.

Lubię ciekawe tytuły. Ten jest. I nie do końca jednak jasny, i dużo można sobie dointerpretowywać. A wrażenie po zakończeniu książki i tak niezapomniane.

Czyta się bardzo dobrze, według mnie to naprawdę interesująca książka.

Czyta się bardzo dobrze, według mnie to naprawdę interesująca książka.

Powieść kobieca, w najlepszym tego słowa znaczeniu. O kobietach z Haiti, które kochają się i krzywdzą, z pokolenia na pokolenie przekazując sobie i siłę, i traumę
Wzruszająca, wzmacniająca, siostrzenska

Powieść kobieca, w najlepszym tego słowa znaczeniu. O kobietach z Haiti, które kochają się i krzywdzą, z pokolenia na pokolenie przekazując sobie i siłę, i traumę
Wzruszająca, wzmacniająca, siostrzenska