Książka była dobra, póki się nie skończyła. Zakończenie najgorsze, jakie może autor książki lub filmu wymyślić

Książka była dobra, póki się nie skończyła. Zakończenie najgorsze, jakie może autor książki lub filmu wymyślić

Niepokojąca. Studium rodzącego się obłędu. Tylko kto tu naprawdę jest szalony?

Niepokojąca. Studium rodzącego się obłędu. Tylko kto tu naprawdę jest szalony?

Beznadziejna. Opis z tyłu zwiastuje wciągającą opowieść, ale treść usypia i zanudza.

Beznadziejna. Opis z tyłu zwiastuje wciągającą opowieść, ale treść usypia i zanudza.

Dość dawno w łapki udało mi się dostać tę książeczkę, jednak dosyć późno się za nią wzięłam.
Muszę przyznać, że fabuła dosyć ciekawa, choć momentami strasznie mi się ciągnęło, patrzyłam na ilość stron do końca i nie wierzyłam, że jeszcze tak dużo. No ale nie najgorzej, nie najlepiej. Typowy średniak.

Dość dawno w łapki udało mi się dostać tę książeczkę, jednak dosyć późno się za nią wzięłam.
Muszę przyznać, że fabuła dosyć ciekawa, choć momentami strasznie mi się ciągnęło, patrzyłam na ilość stron do końca i nie wierzyłam, że jeszcze tak dużo. No ale nie najgorzej, nie najlepiej. Typowy średniak.

Trafiłam na tą książkę zupełnie przypadkiem. Skusiła mnie jej niska cena, twarda oprawa i intrygujący opis fabuły. Urzekło mnie, że w książce znalazły się fotografie człowieka, który był w przytułku dla bezdomnych. Zdjęcia te były naprawdę dobre, ciekawe, mające coś do przekazania, mające swoją historię. Co więcej, zauważyłam, że czytając czekałam na stronę z kolejnym zdjęciem!
Sama książka aspiruje do miana dobrego kryminału. Poznajemy Laurel, pracownicę schroniska dla bezdomnych, która zafascynowana pudełkiem ze zdjęciami jednego ze swoich zmarłych podopiecznych stawia sobie za punkt honoru dowiedzieć się kim naprawdę był, dlaczego znalazł się na ulicy i czemu jego rodzina tak bardzo chce o nim zapomnieć. Czytałam z zapartym tchem i im bliżej byłam końca, tym bardziej chciałam wiedzieć, jak cała historia się zakończy. Muszę przyznać, że pod sam koniec zaczęłam się domyślać, jakie może być zakończenie.
Plusem tej książki jest jej zakończenie. Niby wszystko wiadomo, tajemnica zostaje rozwiązana, a jednak czytelnik pozostaje z masą pytań bez odpowiedzi. Nie wiemy co było prawdą, a co fikcją literacką i wymysłem chorej psychicznie Laurel. Możemy się tylko domyślać i analizować krok po kroku każdy rozdział. Pozornie łatwa książka, a jednak zmusza nas do zastanowienia i chwili dłuższej refleksji.

Trafiłam na tą książkę zupełnie przypadkiem. Skusiła mnie jej niska cena, twarda oprawa i intrygujący opis fabuły. Urzekło mnie, że w książce znalazły się fotografie człowieka, który był w przytułku dla bezdomnych. Zdjęcia te były naprawdę dobre, ciekawe, mające coś do przekazania, mające swoją historię. Co więcej, zauważyłam, że czytając czekałam na stronę z kolejnym...

Przyznam,że temat bezdomności jest mi daleki.Mało się tym interesuję.
Książka,była może ciekawa.Ale nie dla mnie,tylko ciekawe informacje o tej foto.

Przyznam,że temat bezdomności jest mi daleki.Mało się tym interesuję.
Książka,była może ciekawa.Ale nie dla mnie,tylko ciekawe informacje o tej foto.

Książkę czyta się lekko i szybko. Znajdziesz tu takie tematy jak bezdomność, PTSD (zespół stresu pourazowego),choroby psychiczne oraz jest tu też o tym jak ważne jest wsparcie najbliższych...

Książkę czyta się lekko i szybko. Znajdziesz tu takie tematy jak bezdomność, PTSD (zespół stresu pourazowego),choroby psychiczne oraz jest tu też o tym jak ważne jest wsparcie najbliższych...