Świetna książka. Zwłaszcza początek był kozacki i Alyce przez „y” była świetna. Bezkompromisowa, nie dająca sobie w kaszę dmuchać kobieta. Początkowo myślałam, że jest mocno zaprzyjaźniona z koleżanką z pracy i jej siostrą, ale jakże się myliłam. Fajnie wprowadzone postacie drugoplanowe (Nina, Debbie i ich słynne wyjście na imprezę kowbojów :P) no i sam Dixon. Mocno choleryczny, początkowo wręcz chamski i opryskliwy. To był według mnie jego mechanizm obronny w stosunku do ludzi. Dodajmy do tego PTSD, znienawidzoną rodzinę, wspomnienia wojenne i mamy mix ciężkich uczuć. Cieszę się, że Alyce nie odpuściła sobie Dixona, tylko powoli małymi kroczkami podchodziła go. Myślę, że ona sama nie wiedziała, że z tego początkowego przyciągania seksualnego coś wyjdzie. Później to raczej Dixon wpadł na głęboką wodę i nie mógł się już uratować 😊 autorka fajnie wprowadza również kwestie dyskryminacji oraz jak wszystko może zmienić poglądy człowieka (patrz dziadek Alyce). Autorka zamiast ciężkiej książki wplotła te wątki w dosyć lekki sposób, że książkę czytało się bardzo szybko. Wszystkie interakcje umiała fajnie przedstawić, że czasami czułam się jakbym siedziała z nimi przy stoliku w centrum weterana, słuchała paplania Debbie, patrzyła na Dixona wpatrzonego w okno oraz rozmyślającą Alyce. Naprawdę bardzo dobra książka, czytając nie zauważa się ilości stron.

Świetna książka. Zwłaszcza początek był kozacki i Alyce przez „y” była świetna. Bezkompromisowa, nie dająca sobie w kaszę dmuchać kobieta. Początkowo myślałam, że jest mocno zaprzyjaźniona z koleżanką z pracy i jej siostrą, ale jakże się myliłam. Fajnie wprowadzone postacie drugoplanowe (Nina, Debbie i ich słynne wyjście na imprezę kowbojów :P) no i sam Dixon. Mocno...

Ta książka miała swój charakterystyczny humor, ale poruszała też kilka ważnych tematów, takich jak PTSD i dyskryminacja. Alyce, była trochę zadziorna, pyskata, uparta i uwielbiałam to w niej. Kiedy po raz pierwszy spotkała się z Dixonem, sposób, w jaki zderzyły się ich osobowości, był dość epicki. Jeśli lubisz opowieści o wrogich kochankach, to myślę, że naprawdę spodoba ci się ta dwójka. Dixon był takim palantem, kiedy go spotkaliśmy po raz pierwszy, ale nie skreśliłam go od razu, ponieważ było jasne, że cierpi z powodu dość ciężkich wydarzeń z jego życia, a te jego okropne zachowanie, było po to, aby trzymać wszystkich z dala. To był jego mechanizm obronny. Jednak jest jeszcze lepiej, kiedy Alyce w końcu zaczyna przedzierać się przez jego ściany. To była zabawna, emocjonująca i wzruszająca lektura z postaciami, których nie można nie pokochać! Zdecydowanie polecam miłośnikom wojskowych romansów, a właściwie każdemu, kto lubi wszechstronną, wciągającą lekturę!

„Czułem się niewidzialny dla świata… ale w końcu ktoś mnie widzi. Cieszę się, że to ty.

Ta książka miała swój charakterystyczny humor, ale poruszała też kilka ważnych tematów, takich jak PTSD i dyskryminacja. Alyce, była trochę zadziorna, pyskata, uparta i uwielbiałam to w niej. Kiedy po raz pierwszy spotkała się z Dixonem, sposób, w jaki zderzyły się ich osobowości, był dość epicki. Jeśli lubisz opowieści o wrogich kochankach, to myślę, że naprawdę spodoba...