" [...] hańbą jest poddawać się złu, pochylać przed nim głowę, padać na kolana, zasłaniając się niechęcią do przemocy. Bo zło, któremu się nie przeciwstawisz, urośnie, spotężnieje i pójdzie w świat krzywdzić innych. A ich krzywda będzie twoją winą."
Robert M. Wegner – Pamięć wszystkich słów. Opowieści z meekhańskiego pogranicza

W przypadku tej powieści, skreślonej niezwykłymi słowami, które niczym z najczystszego litrackiego źródła wypłynęły z myśli Cormaca McCarthego, ( którego bardzo chciałem poznać i w końcu się udało ) należy zadać sobie pytanie, do jakiego stopnia człowiek jest w stanie drugiemu człowiekowi zadać ból i cierpienie. Gdzie leży granica tej krzywdy? W którym miejscu włącza się hamulec? A co jeśli człowiek nie ma w sobie hamulca? Jeśli system jego wrażliwości, moralności, dobroci nie ma w sobie czegoś takiego jak hamulec? Do czego jest wtedy zdolny?
Wyobraźmy sobie takiego człowieka. Bez hamulca w sercu. Z wypaczoną psychiką, z sercem, które nie zna litości, współczucia. Kompletnie niczego!!!
Widzicie takiego bydlaka? Takiego skurczybyka, żeby nie powiedzieć niecenzuralnie!
Ja już nie raz miałem okazję przekonać się w jaki sposób człowiek krzywdzi drugiego człowieka...; w książce, w filmie, znając niektóre mroczne i tragiczne z wydarzenia z historii ( I i II Wojna Światowa, Wojna secesyjna, rozmaite rewolucje, represje i prześladowania religijne, rasistowskie ) i wieloktronie dowiadywałem się o istnieniu takowych bydlaków. Lecz to, co ukazało się mojej wyobraźni po przeczytaniu tej książki wymknęło się spod kontroli tego, co mieści się w moim wyobrażeniu i pojmowaniu świata.
To, co w niej zobaczyłem, to była jedna wielka rzeź, zarzynali się na lewo, prawo, bez opamiętania. Moja wyobraźnia wkroczyła do piekła. To, co człowiek robił drugiemu człowiekowi wyglądalo mniej więcej tak...

"Do zwłok przywiązali jego psa. Zwierzę, pociągnięte w rytualnym sati w trzaskający ogień, znikło ze skowytem w kłębach dymu ze świeżego drewna. Przywleczono za nogi. Przywleczono za nogi tułów doktora, dźwignięto go i rzucono na stos. Jego półmastifa też oddano płomieniom. Miotał się i w końcu zsunął po drugiej stronie, a rzemienie, którymi go spętano, najwyraźniej się przepaliły, bo zaczął się czołgać, ślepy, poparzony, kopcący, ale wepchnięto go z powrotem łopatą. Pozostałe ciała, wszystkich osiem, usypano na ognisku; skwierczały teraz, cuchnąc, a obłoki gęstego dymu zasnuły rzekę." ( str. 363 )

Albo...

"J******n strzelił. Ruchem szybkim jak błysk iskry przesunął lewą dłoń nad rewolwerem, uruchamiając iglicę. Wielki kolt podskoczył w palcach, podwójna garść mózgu O*****a wytrysnęła z potylicy i pacnęła na podłogę. Mężczyzna osunął się bezgłośnie na ziemię i leżał w niedbałej pozie, z otwartym okiem, a z wyrwy w głowie buchała krew." ( str. 312 )

"Piekło zawsze jest gotowe, żeby wcisnąć się do jakiegoś zakątka naszej duszy."
Jaume Cabré – "Wyznaję"

Te dwa fragmenty i tak nie są tak drastyczne jak inne schowane gdzieś w treści. To książka z pewnością nie dla wrażliwców, którzy na samą myśl o przemocy, drżą wewnętrznie z przerażenia. To jedna z najczarniejszych kart historii Ameryki i Meksyku. Wszyscy tak straszą dookoła piekłem, diabłem. Trzeba być dobrym, bo pójdziemy wszyscy do piekła. Piekła może doświadczyć człowiek jeszcze za jego ziemskiego życia. Można by wymienić wiele takich miejsc i wydarzeń, które, z odległej przeszłości bądź terażniejszości, gdzie piekło wygodnie rozgościło się na kuli ziemskiej. Moc diabła nie działa jedynie w tej sferze niematerialnej, pozbawionej fizyczności. Przelewa swoje zło na dusze człowieka. Wlewa się ono do samego serca. Człowiek jak w amoku, pozbawiony wszelkiej wrażliwości, natchniony złem, przepełniony złością, nienawiścią potrafi sam sobie, jak i innym dookoła stworzyć jedno wielkie piekło. Dusze ludzi, które na dobre opętał szatan, w których zło stworzyło sobie wygodne siedlisko, aż skierwczą z nienawiści. Dusza smaży się w kotle zła i nienawiści jeszcze, gdy ma przy sobie ciało....
Wyobraźmy sobie setki tysięcy ludzi ( jak nie więcej ), Meksykanów, Amerykanów, Indian. Mniejsza o racje każdej z tych nacji i kultur. Wyobraźmy sobie ten ogrom. Wyobraźmy sobie, że te wszystkie dusze mają w sobie piekielną nienawiść, że są opętani przez zło...
Nie wiem jak daleko sięga wyobraźnia każdego z was, ale jeśli macie swoją wizję czegoś takiego, to właśnie z takimi bohaterami będziecie mieć do czynienia w tej książce...

"Piekło istnieje, czy sami je sobie robimy na ziemi?"
Stephen King – "Czarna Bezgwiezdna Noc"

"Piekło jest puste. Wszystkie diabły są tu."
Tahereh Mafi – "Sekret Julii"

Piekielna jest ta książka. Każda strona obrazuje tę nienawiść, wszechogarniające zło. Wędrując po tych piekielnych słowach wyobraźnia czytelnika bucha tak wielkim gorącem, że momentami, tej temperatury nie można wytrzymać...
Ta książka zostawia na świadomości swojego czytelnika piekielną pieczątkę, wypalona w pamięci na zawsze zostawi swą bliznę. Tak sugestywnego, wyrazistego obraz, jednego ( jak wspomniałem wcześniej ) z najczarniejszych momentów w historii Indian, Ameryki i Meksyku, jeszcze nie miałem okazji doświadczyć, jako czytelnik.
Ciekawość Cormaca McCarthy'ego była tak wielka ( wielokrotnie w książkach Kinga, spotykałem się z wzmianką o nim, co wskazuje, że sam King darzy McCarthey'ego wielkim uznaniem ), że nie mogłem już dalej zwlekać. Na pierwszy ogień puściłem "Krwawy południk". Literacką jakością imponuje, osobliwym prowadzaniem narracji wielce mnie zaskoczył, a za samo przesłanie, za to w jak drastyczny sposób opowiedział mi o mrocznej odsłonie człowieczeństwa podziwiam go niebywale. Czytając tę książkę, trzeba w pełni poświęcić jej swój czas. Trzeba poświęcić siebie samego. Gdy wypłynie z naszej strony owo poświęcenie, czeka nas prawdziwa duchowa przeprawa. Zastanowimy się nad sensem człowieczeństwa, nad mrokiem ogarniającym ludzką duszę, nad tym do czego człowiek jest zdolny, by osiągnąć w życiu to, co sobie zaplanował.
Cormaca McCarthy'ego nie czyta się łatwo i przyjemnie, lecz wartość treści jego książek, w tym przypadku "Krwawego południka" jest przeogromna...

" [...] hańbą jest poddawać się złu, pochylać przed nim głowę, padać na kolana, zasłaniając się niechęcią do przemocy. Bo zło, któremu się nie przeciwstawisz, urośnie, spotężnieje i pójdzie w świat krzywdzić innych. A ich krzywda będzie twoją winą."
Robert M. Wegner – Pamięć wszystkich słów. Opowieści z meekhańskiego pogranicza

W przypadku tej powieści, skreślonej...