Cytat dnia
Chciałam żyć szybko i beztrosko, i nie pozostawić po sobie nic oprócz popiołów.
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2015
2008
2007
Języki i kolczyki Hitomi Kanehara 
„Języki i kolczyki" nie jest powieścią, jaka mogła mi przypaść do gustu (od narracji, poprzez klimat, po fabułę),a jednak zdecydowałam się ją przeczytać, a nawet o niej napisać. Wciąż bowiem chodzi mi po głowie to, że właśnie ten tytuł dostał nagrodę im. Ryonosuke Akutagawy, czyli najważniejsze japońskie wyróżnienie literackie. Mało tego! W samej Japonii sprzedano ponad milion jej egzemplarzy. Jest więc ogromnym sukcesem, co wiele mówi o mieszkańcach Kraju Kwitnącej Wiśni.
Hitomi Kanehara opowiada losy znudzonej życiem nastolatki, która szuka silnych wrażeń. Poznaje chłopaka, punka o odstraszającym innych wyglądzie, a im więcej czerwonych flag wokół niego powiewa, tym silniej czuje się z nim związana. Postanawia przekłuć język, by móc go rozepchać, a potem rozciąć. Decyduje się na tatuaż. Uprawia brutalny seks. Zdradza swojego partnera. Fascynują ją modyfikacje ciała oraz ból wszelaki. Pociąga ją wszystko, co zabronione lub piętnowane. Zatraca się w braku uczuć, jaki jedynie silne bodźce mogą zatuszować.
W prozie tej czuć ból typowy dla japońskiej literatury powojennej, którą tak lubię, ale w wydaniu... bardziej i mocniej. Bez ładności i zgrabności. Wszystko ocieka brudem i odpycha. O to w tym chodzi, a jednocześnie właśnie to budzi najwięcej moich pytań. Hitomi Kanehara to autorka współczesna, a jednak tak... oderwana. Tak inna, ale w sposób, którego polubić nie mogę. Tworzony przez nią świat jest ekstremalny i odpychający. Po lekturze czułam się po prostu brudna. A Japończycy w 2004 roku właśnie to pokochali.
przekł. Witold Nowakowski
Jeden plus lektury — mogą ją wrzucić do szufladki #listopadoweopady 🌧️
Języki i kolczyki Hitomi Kanehara
Historia Lui to dość krótka powieść, gdyż mieści się na stu stronach z hakiem. Na tak niewielu stronach poznajemy brudny świat wchodzącej w dorosłe życie dziewiętnastolstki. Zauważamy jak bardzo swawolnie podchodzi do wszystkiego. Wpatrzona w chłopaka, o którym nic nie wie, postanawia robić wszystko, aby mu się przypodobać. Nie interesuje ją zbytnio praca, skoro dostaje wszystko od niego lub może kupić ciałem. Kręcą ją piercing, tatuaże oraz sadomasochizm. Zaczyna spożywać coraz więcej alkoholu. Jest świadkiem zbrodni. Życie wydaje się jej łatwe, lecz w krótkim czasie zaczyna ją wciągać w ciemną otchłań i psychicznie przytłaczać.
Książka dwudziestojednoletniej japońskiej pisarki jest napisana dość prostym, mocnym językiem. Może zrazić niektórych często wulgarny opis scen seksu, który zarazem jest wymowny i dający prawdziwy obraz współżycia Lui. Nie ma w nim zbyt dużo romantyzmu, podobnie jak w życiu bohaterki.
Powieść została nagrodzona w 2004 roku najwyższą japońską nagrodą literacką im. Ryonosuke Akutagawy.
Lekturę czyta się bardzo szybko, nie jest wymagająca i spokojnie można pochłonąć ją na raz.
"Zbytnia zachłanność bardzo często prowadzi do tragedii, a mimo to nie potrafimy pozbyć się przyziemnej chęci posiadania ludzi i przedmiotów. W każdym z nas jest coś z sadomasochisty. "
