Montedidio to uboga dzielnica Neapolu. Bohaterem jest trzynastoletni chłopiec, który uczy się zawodu stolarza. Wieczorami ćwiczy rzuty bumerangiem i pisze pamiętnik.
Zapisuje codzienne zdarzenia i zasłyszane historie, w których przyziemność splata się z cudownością: opowieści Rafaniella, ocalałego z Holokaustu szewca, któremu w garbie rosną skrzydła, dramat Marii - ślicznej sąsiadki molestowanej przez właściciela kamienicy, powiedzonka majstra Errica.
To opowieść o zwykłych ludziach i zwykłym życiu, ale i o sprawach najważniejszych: poszukiwaniu miłości i godności, próbach zrozumienia świata.

Montedidio to uboga dzielnica Neapolu. Bohaterem jest trzynastoletni chłopiec, który uczy się zawodu stolarza. Wieczorami ćwiczy rzuty bumerangiem i pisze pamiętnik.
Zapisuje codzienne zdarzenia i zasłyszane historie, w których przyziemność splata się z cudownością: opowieści Rafaniella, ocalałego z Holokaustu szewca, któremu w garbie rosną skrzydła, dramat Marii - ślicznej...

Cudownie napisana . Piękna opowieść o dorastaniu i postrzeganiu świata .💙

Cudownie napisana . Piękna opowieść o dorastaniu i postrzeganiu świata .💙

Świetna historia, z pozoru prosta, ale ma w sobie pociąg.
O czym jest? O chłopcu w dorosłym życiu, poznającym i opisującym świat na własny nietypowy sposób. 13-letni chłopak, który jeszcze nie wie co jest dobre, a co złe.

Czytać tę książkę można na dwa sposoby:
1. Odkrywając w sobie dziecko i wracając myślami do spraw, jaki się miało wtedy punkt widzenia, jak się wszystko rozumiało.
2. Czytając jako dorosły i patrząc to czego dzieci nie wymyślą

Świetna opowieść opisująca proces dojrzewania

Świetna historia, z pozoru prosta, ale ma w sobie pociąg.
O czym jest? O chłopcu w dorosłym życiu, poznającym i opisującym świat na własny nietypowy sposób. 13-letni chłopak, który jeszcze nie wie co jest dobre, a co złe.

Czytać tę książkę można na dwa sposoby:
1. Odkrywając w sobie dziecko i wracając myślami do spraw, jaki się miało wtedy punkt widzenia, jak się...

To książka o ludziach, których marzenia i troski nie interesują ani polityków, ani dziennikarzy. Żyją na uboczu, wśród podobnych sobie odmieńców. Kochają, dojrzewają, marzą. Tak samo jak my. A jednak zupełnie inaczej.

Erri de Luca napisał kameralną opowieść o ubogiej dzielnicy Neapolu, w której żyją ludzie cisi, zapomniani przez los, a jednak niezwykli i fascynujący. Głównym bohaterem jest 13-letni chłopiec, zmuszony mimo młodego wieku do zarabiania na życie. Pracuje u stolarza Errico, przyjaźni się z szewcem Rafaniellem, pomaga Marii, nastoletniej sąsiadce z kamienicy, wspiera ojca cierpiącego po stracie matki. Krótko mówiąc, ma trudną i niezbyt barwną młodość. A jednak opowieść chłopca aż mieni się od dobrych emocji, piękna, radości i marzeń, które rodzą się niepostrzeżenie wewnątrz tego surowego świata.
Tym, co sprawia, że książka okazuje się tak magnetyczna, jest jej niedosłowność i odrywanie się od realizmu. Są prawdziwe problemy prawdziwego miasta, ale są też historie jakby z innych wymiarów. Szewc Rafaniell, który po ocaleniu z Holocaustu wędrował do Jerozolimy, ale dotarł jedynie do neapolitańskiego Montedidio, co chyba nie jest przypadkiem, wszak nazwa tej dzielnicy oznacza Górę Pana, teraz czeka aż skrzydła w jego garbie urosną i pozwolą mu odlecieć. Chłopiec też ma swoją tajemnicę, nieustannie bowiem przygotowuje się do rzucenia bumerangu, dawno temu otrzymanego od ojca i traktowanego niemal jak relikwię. Na razie trenuje ruch ramienia i pracę mięśni, które pozwolą mu wykonać ten jeden, doskonały wyrzut, symbol wyzwolenia i męskiej odwagi. Obaj zrealizują swoje marzenia. Gdy w chwili przywitania Nowego Roku chłopiec rzuci swój bumerang, Rafaniell rozwinie skrzydła. Nigdy więcej już się nie spotkają, ale pamięć szewca pozostanie w chłopcu, który niepostrzeżenie stał się mężczyzną.

Niewielkie rozmiary tej książki nie powinny uśpić czujności czytelnika. Trzeba ją czytać powoli, smakując każde zdanie, bo to nie jest literacka błahostka, drobiazg o niewielkim ciężarze. W „Montedidio” jest cały świat i całe życie, od dojrzewania po odchodzenie, od cielesności po duchowość, od krzywdy po radosne spełnienie. W prostym języku, w niewielu stronach, w fabule niezdominowanej przez gwałtowne zwroty akcji autor zmieścił wszystko, co trzeba, by literatura stała się Literaturą. Dzięki temu możemy obcować ze światem prostym, ale nie oczywistym, z ludźmi ubogimi, ale nie pozbawionymi bogactwa, z uczuciami, które nie potrzebują do istnienia zaklęć i ozdobników.

To książka o ludziach, których marzenia i troski nie interesują ani polityków, ani dziennikarzy. Żyją na uboczu, wśród podobnych sobie odmieńców. Kochają, dojrzewają, marzą. Tak samo jak my. A jednak zupełnie inaczej.

Erri de Luca napisał kameralną opowieść o ubogiej dzielnicy Neapolu, w której żyją ludzie cisi, zapomniani przez los, a jednak niezwykli i fascynujący....

Poetycka opowieść o dojrzewaniu; o tym, że pewne rzeczy w życiu człowieka, zarówno te dobre, jak i te złe czasem przychodzą wcześnie. Plastyczne opisy zabierają czytelnika w świat widoków, dźwięków i zapachów biednej dzielnicy Neapolu, gdzie język włoski jest językiem obcym. Jest to także opowieść o dotyku, tym niechcianym, który zbyt szybko kończy dziecięcą niewinność, jak i tym wyczekiwanym, związanym z podążaniem za marzeniami.

Poetycka opowieść o dojrzewaniu; o tym, że pewne rzeczy w życiu człowieka, zarówno te dobre, jak i te złe czasem przychodzą wcześnie. Plastyczne opisy zabierają czytelnika w świat widoków, dźwięków i zapachów biednej dzielnicy Neapolu, gdzie język włoski jest językiem obcym. Jest to także opowieść o dotyku, tym niechcianym, który zbyt szybko kończy dziecięcą niewinność, jak...

Opowieść 13-letniego chłopca mieszkającego w ubogiej dzielnicy w Neapolu, który właśnie zakończył edukację, rozpoczął pracę w warsztacie stolarskim i dostał bumerang, którym ma kiedyś rzucić, jest może i poetycka, ale zwyczajnie nudna, porzuciłem lekturę w połowie.

Opowieść 13-letniego chłopca mieszkającego w ubogiej dzielnicy w Neapolu, który właśnie zakończył edukację, rozpoczął pracę w warsztacie stolarskim i dostał bumerang, którym ma kiedyś rzucić, jest może i poetycka, ale zwyczajnie nudna, porzuciłem lekturę w połowie.

Piękna, poetycka historia.

Piękna, poetycka historia.

Opowieść o dorostaniu chłopca z ubogiej neapolitańskiej rodziny. Prosta, w pewien sposób nostalgiczna, pięknie napisana historia o poszukiwaniu miłości, szczęścia, stracie. Zwykłe, codzienne życie, za to opowiedziane w niezwykły, w pewien sposób nawet poetycki sposób.

Opowieść o dorostaniu chłopca z ubogiej neapolitańskiej rodziny. Prosta, w pewien sposób nostalgiczna, pięknie napisana historia o poszukiwaniu miłości, szczęścia, stracie. Zwykłe, codzienne życie, za to opowiedziane w niezwykły, w pewien sposób nawet poetycki sposób.

Przepiękna, nastrojowa opowieść o dorastaniu w ubogiej neapolitańskiej rodzinie. Głównego bohatera poznajemy jako dziecko a książkę zamykamy w momencie gdy ma za sobą tak wiele doświadczeń, że można go uznać za dorosłego. W miniaturowej formie autor zdołał zamknąć całość problemu, tutaj niczego nie brakuje i niczego nie jest za dużo. Postaci są prawdziwe, ich losy wzruszają. Nie ma nikogo kto byłby tylko zły lub tylko dobry,a postać żydowskiego szewca wymyka się jednoznacznym ocenom. Wątek tego bohatera rozwija się równocześnie z dorastaniem chłopca, ale w zupełnie innym kierunku, niezwykłym. Element magii i poetyckości reprezentuje właśnie jego przemiana.
Doskonały warsztat autorski, dyscyplina słowa, konsekwencja i zamknięta całość, a jednocześnie lektura dosłownie na jeden wieczór - bardzo polecam.

Przepiękna, nastrojowa opowieść o dorastaniu w ubogiej neapolitańskiej rodzinie. Głównego bohatera poznajemy jako dziecko a książkę zamykamy w momencie gdy ma za sobą tak wiele doświadczeń, że można go uznać za dorosłego. W miniaturowej formie autor zdołał zamknąć całość problemu, tutaj niczego nie brakuje i niczego nie jest za dużo. Postaci są prawdziwe, ich losy...

Bardzo ciekawie napisana prosta historia prostych ludzi, z marzeniami, z tragediami!

Bardzo ciekawie napisana prosta historia prostych ludzi, z marzeniami, z tragediami!