Spodziewałem się kontynuacji rewelacyjnego pierwszego tomu i mocno się zawiodłem. Książka sprawia wrażenie mocno niedopracowanej, tak jakby autor spieszył się z oddaniem tekstu pod presją terminu narzuconego przez wydawcę. Całe partie tekstu to wyjątki z tekstów źródłowych, głównie Herodota. Cała książka podzielona jest na 3 czy 4 rozdziały praktycznie ciągłego tekstu, bez podrozdziałów, czy mniejszych jednostek tekstu. Pojawiają się też zbędne powtórzenia. Utrudnia to czytanie i orientację w całości. Życzę powodzenie w szukaniu interesującego nas fragmentu. Chętnie dam szansę tej książce, jeżeli autor zdecyduje się na uporządkowanie i przeredagowanie tekstu na wzór pierwszego tomu.

Spodziewałem się kontynuacji rewelacyjnego pierwszego tomu i mocno się zawiodłem. Książka sprawia wrażenie mocno niedopracowanej, tak jakby autor spieszył się z oddaniem tekstu pod presją terminu narzuconego przez wydawcę. Całe partie tekstu to wyjątki z tekstów źródłowych, głównie Herodota. Cała książka podzielona jest na 3 czy 4 rozdziały praktycznie ciągłego tekstu, bez...

Jestem podczas czytania drugiego tomu (po zgłębieniu pierwszego),więc pozwolę sobie na moją opinię:
1) Ogromna ilość faktów i postaci - to pozytyw, ale przy tym wkrada się pewien chaos w ich gmatwaninie (odnosi się wrażenie, że autor "pisze co wie, ale nie wie po co to pisze"). Zbity tekst powinien mieć znacznie większą ilość mniejszych podrozdziałów w danych wątkach. Zatraca się wnioskowanie i synkretyzm. Wiele wątków jest powielanych w kilku rozdziałach, niemal tym samym tekstem.
2) Brak map w tekście lub choćby w końcowej części. Podróżujemy w przestrzeni i wgląd w mapy jest bardzo istotny.
3) Karygodny wręcz brak indeksów osób i nazw geograficznych. Taka ilość faktów i postaci z pewnością uporządkowałaby kluczenie po nich.
4) Liczne błędy literowe i pisarskie, razi to zwłaszcza w wydawnictwie o nazwie: Klinika języka.
Ewidentnie widać pośpiech wydawcy. Pan Szymon pisze jak opowiada, monotonnie i nurząco, choć jestem dużym fanem takich syntez. Wzorem dla mnie jest np. Robert K. Massie czy Peter Heather.
Cegły dwóch tomów p. Szymona na półkę bez zachęcenia do ponownego sięgnięcia po nie. Natomiast dzieła dwóch przytoczonych autorów czytam niemal non stop.

Jestem podczas czytania drugiego tomu (po zgłębieniu pierwszego),więc pozwolę sobie na moją opinię:
1) Ogromna ilość faktów i postaci - to pozytyw, ale przy tym wkrada się pewien chaos w ich gmatwaninie (odnosi się wrażenie, że autor "pisze co wie, ale nie wie po co to pisze"). Zbity tekst powinien mieć znacznie większą ilość mniejszych podrozdziałów w danych wątkach....