Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zastanawialiście się kiedyś kim były matki i żony polskich władców? Skąd pochodziły, jak wyglądało ich życie i jak toczyły się ich losy? O tym nie usłyszycie na lekcjach historii, ponieważ kronikami zawładnęli mężczyźni, kobiety jednak nie kryły się w mroku. Nie, one się w nim czaiły, by w odpowiedniej chwili pchnąć kołowrót dziejów do przodu. Mariusz Samp stworzył niezwykły przegląd polskich władczyń o których tak naprawdę niewielu z nas słyszało, matek i żon znanych nam z lekcji historii walecznych królów i książąt. Pochylił się nad losami kobiet, które zmuszone były podążać za swoimi mężami i niezależnie od ich decyzji zawsze stawać na wysokości zadania. Kobietami, których małżeństwa były aranżowanymi układami politycznymi a ich samych nikt nie pytał o zdanie. Bo widzicie, bycie księżniczką to nie bajka. A już na pewno nie bajka Disneya, może Bracia Grimm mogliby tu coś wtrącić, ale i tak nie należy się spodziewać śpiewających zwierząt czy tańczących talerzy. Polskie władczynie pochodzące z Rusi miały być idealnymi żonami dla swoich mężów. Ciche, pobożne, oddane rodzinie. Miały zajmować się dobroczynnością i fundować klasztory, nikt jednak nie pytał czego pragnęły tak naprawdę… W swojej pracy autor wielokrotnie podkreśla, że źródła dotyczące kobiet z Rusi na dworach polskich są nikłe, niemal niewystarczające. Zatarte przez mroki dziejów i mizygonistycznych kronikarzy, tym bardziej wielki szacunek należy mu się za poskładanie tych rozsypanych fragmentów w całość. Dzięki książce Ruskie żony polskich władców mamy okazję poznać nie jedną i nie dwie, a dwanaście Rusinek, które poprzez polityczne mariaże znalazły się na średniowiecznych dworach panujących Polski. Musze przyznać, że dla mnie była to niezwykle ciekawa lektura, zaskoczyło mnie jak mało wiemy dziś o kobietach (nie tylko tych pochodzących z Rusi) zasiadających na polskich tronach i jak okrutnie obeszła się z nimi historia, sprowadzając je do roli ozdobnika przy boku męża. Na ogromne uznanie zasługuje mrówcza praca autora, bo przy tak skromnym zapleczu historycznym niełatwo musiało być dokopać się do zapisów dotyczących bohaterek książki, mimo to jemu się udało. Znacznym plusem tej książki jest lekkie pióro autora, nie mamy tu suchych faktów, które przyprawiają o śpiączkę po 5 stronach, ale historię rodów snutą trochę niczym opowieść przy ognisku. Przyjemny styl równoważy natłok informacji, co w efekcie czyni książkę niezwykle przyjemną w odbiorze. Należy też podkreślić dbałość o szczegóły oraz fakt, że Mariusz Samp pamiętał, by wyjaśnić różnice między Rusią a Rosją. Być może większości z nas taka adnotacja zupełnie nie była potrzebna, bo coś tam w głowach z lat szkolnych jednak zostało, ale jest to książka skierowana do czytelników na różnych poziomach edukacji i moim zdaniem to bardzo istotne, że autor przypomina o tej różnicy, zwłaszcza w czasach jakie obecnie mamy. Jednak mimo niezwykle ciekawego tematu książka ma też swoje minusy. Co typowe dla książek historycznych ilość postaci jest tutaj ogromna, muszę przyznać, że liczebność ojców, braci i wujów każdej z władczyń nieco mnie przytłaczała. Zamieszczone na końcu opracowania tablice genealogiczne nie okazały się zbyt wielką pomocą. Być może dla kogoś na co dzień działającego w środowisku historycznym byłyby ok, ale dla laika takiego jak ja wydawały się mało czytelne i choć każdemu rodowi poświecono osobna tabele, ciężko było mi się rozeznać w zawieranych miedzy dynastiami mariażach. Podsumowując: drobne minusy nie przesłoniły mi plusów. Książkę czytało się mega ciekawie i ciężko było mi ją odłożyć. Wiedza przekazana przez autora w formie zwięzłej i przyjaznej czytelnikowi zostanie ze mną na dłużej, a ja sama z pewnością sięgnę po kolejne jego książki. Za egzemplarz recenzencki dziękuję autorowi Mariuszowi Sampowi #współpracarecenzencka #współpracabarterowa #współracareklamowa