Smutna książka... To znaczy, były tutaj wesołe zdarzenia, ale przez większość książki przebija się smutek... W sumie wszyscy bohaterowie mieli ciężko w życiu, dopiero później zaczęło się im układać, chociaż nie wszystkim. Jednej tajemnicy zaczęłam się domyślać, ale inna mnie zszokowała :P A na koniec to już miałam łzy w oczach :/ Ale książka mi się podobała ;)

Smutna książka... To znaczy, były tutaj wesołe zdarzenia, ale przez większość książki przebija się smutek... W sumie wszyscy bohaterowie mieli ciężko w życiu, dopiero później zaczęło się im układać, chociaż nie wszystkim. Jednej tajemnicy zaczęłam się domyślać, ale inna mnie zszokowała :P A na koniec to już miałam łzy w oczach :/ Ale książka mi się podobała ;)

Historia wręcz nieprawdopodobna, ale los płata różne figle...
To książka lekka i przyjemna, taka z miłym i chyba szczęśliwym zakończeniem.
Warto na chwilę zanurzyć się w morzu niezapominajek...

Historia wręcz nieprawdopodobna, ale los płata różne figle...
To książka lekka i przyjemna, taka z miłym i chyba szczęśliwym zakończeniem.
Warto na chwilę zanurzyć się w morzu niezapominajek...

Mroczne tajemnice, rodzące się uczucie...
Polecam

Mroczne tajemnice, rodzące się uczucie...
Polecam

Każda rodzina ma swoje mroczne tajemnice. Niektóre latami czekają na to, by ujrzeć światło dzienne. Inne zaś nigdy nie zostaną ujawnione i na zawsze pozostaną ukryte głęboko w ludzkich sercach. Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie sekrety skrywa „Wzgórze niezapominajek” Anny Bichalskiej?” to zapraszam do recenzji.
.
Lena, 32-latka po zdradzie narzeczonego ucieka w rodzinne strony, by tam odnaleźć spokój i uspokoić zranione serce. Podróż na wieś jest dla niej jednocześnie podróżą w przeszłość, która całkowicie i niezaprzeczalnie odmieni jej dotychczasowe życie. Przyznam się, że na początku bałam się, że będzie to kolejna przeciętna obyczajówka z elementami romansu, ale autorka poprowadziła tę historię w zupełnie nieoczekiwaną stronę. „Wzgórze niezapominajek” to ciepła i wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni i konsekwencjach niewłaściwych decyzji. Ta historia najpierw ogrzała moje serce, a potem rozdarła je na kawałki. Przepiękna, wzruszająca, przepełniona interesującymi postaciami i urokliwymi miejscami. Momentami miałam ochotę zamknąć oczy i przenieść się na wieś, spróbować wypieków babci Leny, pójść wraz z Driadą i małą Adą na spacer, zachwycać się tamtejszą urokliwą przyrodą. Co najważniejsze, każda z nas może w tej opowieści odnaleźć siebie. Któż z nas nie marzy o prawdziwej miłości, o która przyjaźni przetrwa próbę czasu, czy o szczęśliwym i bezpiecznym domu rodzinnym? Wbrew pozorom nie różnimy się od siebie aż tak bardzo i wszyscy pragniemy tego samego.
.
Z tej historii wręcz bije dojrzałość pisarska autorki, jej czuły zmysł obserwacji i talent do przelewania emocji na papier. Powiem wam w tajemnicy, że to jak dotychczas najlepsza książka z gatunku literatury obyczajowej, jaką dane mi było recenzować. Perfekcyjnie napisana, znajdziecie tu wszystkie emocje świata, wylejecie hektolitry łez i obgryziecie paznokcie aż do skórek w oczekiwaniu na finał. Mam szczerą nadzieję, że „Wzgórze niezapominajek” doczeka się ekranizacji, bo naprawdę na nią zasługuje.
.
Ta książka to samo życie. Rodzinne tajemnice skrywane głęboko w ludzkich sercach przez długie lata, strach, który nie pozwala ujawnić prawdy aż wreszcie zakończenie, które uczy i daje nadzieję. Niektórzy mogliby, by powiedzieć, że za dużo tu tajemnic, osobistych tragedii i szczęśliwych lub mniej szczęśliwych zbiegów okoliczności. Ja powiem, że jest ich tyle, ile być powinno. Nasze życie także, jeśli popatrzymy na nie z dłuższej perspektywy, też przepełnione jest cierpieniem, trudnymi decyzjami i rozstaniami z osobami, które były nam bliskie.
Ps. Agnieszka Postrzygacz – uwielbiam twój głos.
.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @harpercollinspolska

Każda rodzina ma swoje mroczne tajemnice. Niektóre latami czekają na to, by ujrzeć światło dzienne. Inne zaś nigdy nie zostaną ujawnione i na zawsze pozostaną ukryte głęboko w ludzkich sercach. Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie sekrety skrywa „Wzgórze niezapominajek” Anny Bichalskiej?” to zapraszam do recenzji.
.
Lena, 32-latka po zdradzie narzeczonego ucieka w rodzinne...

bardzo meczace wodolejstwo.Zaczyna sie nawet ok , jest jakas tajemnica ,ale wszystko co sie w kolo tego dzieje jest meczace i nudne ,na nic potrzebne wg mnie. I jeszcze ta milosc wszedzie wcisnieta do porzygania. Bylaby z tego ok ksiazka jakby usunac wodolejstwo dajace objetosc ksiazce, tanie romanse , i skupic sie na tresci i dramatach.

bardzo meczace wodolejstwo.Zaczyna sie nawet ok , jest jakas tajemnica ,ale wszystko co sie w kolo tego dzieje jest meczace i nudne ,na nic potrzebne wg mnie. I jeszcze ta milosc wszedzie wcisnieta do porzygania. Bylaby z tego ok ksiazka jakby usunac wodolejstwo dajace objetosc ksiazce, tanie romanse , i skupic sie na tresci i dramatach.

Z prozą Anny Bichalskiej, pisarki pochodzącej z Podlasia, zetknęłam się kilka lat temu za sprawą powieści obyczajowej Dom po drugiej stronie jeziora. Książka dostarczyła mi wtedy wielu przyjemnych wrażeń i postanowiłam sięgnąć po inne powieści autorki z cyklu Błękitne Brzegi. Wybrałam do przeczytania pierwszą część z serii Wzgórze Niezapominajek.

Maj 2014 rok, Błękitne Brzegi. Julia wyjmuje z pnia drzewa szkatułkę z wyblakłym motywem niezapominajek na wieczku i wkłada do niej list oraz instrukcję mającą wyjaśnić tajemnice z dawnych lat.
Sierpień 2016 rok, Błękitne Brzegi. Lena po rozstaniu z chłopakiem wyjeżdża z Warszawy, gdzie pracowała w agencji reklamowej i udaje się do domu babci Florentyny w Błękitnych Brzegach, by zaznać trochę spokoju i wyleczyć złamane serce.

Autorka przedstawia historię z dwóch perspektyw. Przeszłość poznajemy z relacji Julii, a wydarzenia współczesne opowiada Lena. Lena po rozstaniu z narzeczonym czuje pustkę, ale zdaje sobie sprawę, że nie pasowali do siebie, ciągle się oszukiwali i byli ze sobą przez cztery lata tylko dla własnego komfortu i bezpieczeństwa. Stara się odpocząć, wszystko przemyśleć i poukładać, ale oprócz tego jest coraz bardziej zaciekawiona rozwiązaniem zagadki z przeszłości. Jej przyjaciółka z dzieciństwa pozostawia wskazówki, które mają doprowadzić do odkrycia sekretów bliskich im osób. Autorka ciekawie prowadzi ten wątek i z przyjemnością, a także zaskoczeniem poznawałam koleje losu bohaterów. Cała historia nie jest przegadana, ale dopracowana w drobiazgach i napisana lekkim piórem.

Wzgórze niezapominajek to słodko-gorzka opowieść o odkrywaniu tajemnic z przeszłości, które mają wpływ na życie bohaterów, na miłość i przyjaźń. Dobrze wykreowani bohaterowie, ciekawa fabuła i lekka narracja sprawiają, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Serdecznie polecam na jesienny wieczór:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Z prozą Anny Bichalskiej, pisarki pochodzącej z Podlasia, zetknęłam się kilka lat temu za sprawą powieści obyczajowej Dom po drugiej stronie jeziora. Książka dostarczyła mi wtedy wielu przyjemnych wrażeń i postanowiłam sięgnąć po inne powieści autorki z cyklu Błękitne Brzegi. Wybrałam do przeczytania pierwszą część z serii Wzgórze Niezapominajek.

Maj 2014 rok, Błękitne...

Miało być jak w bajce. Ślub z ukochanym mężczyzną i wspólne życie.

Mariusz okazał się jednak nie tym jedynym i Lena wraz z uratowaną przez siebie suczką zostały same. W takich chwilach kobieta mogła liczyć na wsparcie Florentyny, ukochanej babci, która mieszka w malowniczym domku w małym miasteczku. Jednak ten wyjazd zmieni życie Leny o sto osiemdziesiąt stopni. Zagadki, tajemnice z przeszłości i szansa na nową miłość – to wszystko znajdziemy we „Wzgórzu Niezapominajek” Anny Bichalskiej.

A o co chodzi z tymi zagadkami? Lena otrzymuje wskazówki od Julii, zmarłej przyjaciółki, która przed laty odeszła bez słowa. Lenie było wtedy bardzo ciężko, bo dotknęła ją wielka tragedia – jej brat Olek zginął w wypadku motocyklowym. Chłopak był bliski Julii, a ta nie zjawiła się nawet na jego pogrzebie. Co stało się wiele lat temu?

Niezwykle klimatyczna historia rodzinna, która bardzo mnie poruszyła. Sam motyw tajemnicy budzi we mnie zawsze ogromne zainteresowanie. Byłam tak ciekawa co się stało przed laty, że pochłonęłam książkę w jeden wieczór. Z niecierpliwością biorę się za kolejny tom, a Wam polecam tą historię.

Miało być jak w bajce. Ślub z ukochanym mężczyzną i wspólne życie.

Mariusz okazał się jednak nie tym jedynym i Lena wraz z uratowaną przez siebie suczką zostały same. W takich chwilach kobieta mogła liczyć na wsparcie Florentyny, ukochanej babci, która mieszka w malowniczym domku w małym miasteczku. Jednak ten wyjazd zmieni życie Leny o sto osiemdziesiąt stopni. Zagadki,...

Bardzo dobra książka obyczajowa. Zagadkowa
a, jednocześnie bardzo ciepła i przyjemna. Warto przeczytać.

Bardzo dobra książka obyczajowa. Zagadkowa
a, jednocześnie bardzo ciepła i przyjemna. Warto przeczytać.

Uwielbiam takie książki gdzie jest tajemnicą wskazówki lektora ciekawa polubiłam mała dziewczynkę która jest chora na mutyzm. To też książka która pokazuje jak radzić sobie ze śmiercią bliskich osób jak to przeżywają dzieci.

Uwielbiam takie książki gdzie jest tajemnicą wskazówki lektora ciekawa polubiłam mała dziewczynkę która jest chora na mutyzm. To też książka która pokazuje jak radzić sobie ze śmiercią bliskich osób jak to przeżywają dzieci.

Lena była zawsze pragmatyczna. Taki też był i jej związek. Nie kochała swojego narzeczonego szaleńczą miłością, ale była z nim z rozsądku. Mimo to jego zdrada i tak ją zabolała. Załamana dziewczyna postanowiła leczyć złamane serce w swojej rodzinnej miejscowości pod troskliwym okiem babci.
Tam odkrywa wiadomość od Julii, nieżyjącej już przyjaciółki z dawnych lat. W szkatułce w niezapominajki czeka na nią list i wskazówki do odkrycia tejemnicy sprzed lat. Lena musi sama podjąć decyzję, czy chce poznać informacje o swoich bliskich i sobie samej, które mogą wiele zmienić. Aby je poznać będzie musiała rozwiązać trzy zagadki. Nieoczekiwanie znjadzie także pomocnika w postaci przystojnego sąsiada babci.
Powieści Anny Bichalskiej mają jakąś magię w sobie. Kiedy zaczynam je czytać, to odrobinę ciężko jest mi się w czuć, ale po chwili dosłownie znikam, bo pochłania mnie stworzona przez nią historia. Przeszłość miesza się z teraźniejszością. Początkowo te dwa obrazy są tak zupełnie różne i wydaje się, że nie mają ze sobą nic wspólnego, a dopiero na koniec tworzą spójną całość. Tym razem nie było tego zbyt wiele i historia z przeszłości nie była zbyt skomplikowana. Właściwie była szczątkowa i bez niej cała powieść byłaby świetna, bo przede wszystkim spodobała mi się historia Leny i Marcina. Autorka świetnie przedstawiła początkową fascynację, która stopniowo zaczęła przeradzać się w głębsze uczucie. Jednak najbardziej urzekło mnie tutaj ciepło, które biło z każdej strony. Aż zaczęłam marzyć o słonecznym lecie w drewnianej chacie, spokoju, domowych specjałach, przepysznych wypiekach i naturze. Bardzo się cieszę, że będę miała jeszcze okazję kontynuować, niestety tylko książkowy, pobyt w Błękitnych Brzegach, bo kolejny tom już na mnie czeka.

Lena była zawsze pragmatyczna. Taki też był i jej związek. Nie kochała swojego narzeczonego szaleńczą miłością, ale była z nim z rozsądku. Mimo to jego zdrada i tak ją zabolała. Załamana dziewczyna postanowiła leczyć złamane serce w swojej rodzinnej miejscowości pod troskliwym okiem babci.
Tam odkrywa wiadomość od Julii, nieżyjącej już przyjaciółki z dawnych lat. W...