+

+

Zdecydowanie za dużo w tej historii nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności, ale i tak dobrze się czytało. Ciepła opowieść ku pokrzepieniu serc.

Zdecydowanie za dużo w tej historii nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności, ale i tak dobrze się czytało. Ciepła opowieść ku pokrzepieniu serc.

Emocjonująca,prawdziwa historia oparta na faktach.
Dobry przekaz w powieści obyczajowej,autorstwa Pani Wioletty Sawickiej autorka mnóstwo emocji w każdej własnej książce przekazuje.
Miło się czyta,wzruszona byłam bardzo,gdy czytałam tą książkę chwytająca za serce jest głęboko zapadła mi w pamięci i w mym sercu.
Wciągnęła mnie fabuła ta poruszająca, akcja dobra,a także trzymała w napięciu.
Oczarowała mnie powieść,spodobała się mi od pierwszego rozdziału.
Wzruszeń wiele zaserwowała mi autorka,styl pisania i pióro przyjemne.
Z czystą przyjemnością przeczytałam tą cudowną,ciekawą lekturę.

Emocjonująca,prawdziwa historia oparta na faktach.
Dobry przekaz w powieści obyczajowej,autorstwa Pani Wioletty Sawickiej autorka mnóstwo emocji w każdej własnej książce przekazuje.
Miło się czyta,wzruszona byłam bardzo,gdy czytałam tą książkę chwytająca za serce jest głęboko zapadła mi w pamięci i w mym sercu.
Wciągnęła mnie fabuła ta poruszająca, akcja dobra,a także...

Książka wciągająca od początku. Posiada magnetyzm a takie się czyta jednym tchem.

Książka wciągająca od początku. Posiada magnetyzm a takie się czyta jednym tchem.

Bardzo dobrze się czyta. Historia Joanny chwyta za serce. A losy Marty na pewno pozostaną w pamięci. To "piękna", silna kobieta.

Bardzo dobrze się czyta. Historia Joanny chwyta za serce. A losy Marty na pewno pozostaną w pamięci. To "piękna", silna kobieta.

Książkę poleciła mi Pani w Bibliotece. Szczerze mówiąc zniechęciła mnie okładka, opis, motto na okładce. Niestety jestem osobą mało asertywna więc wróciłam z książką do domu. Pomyślałam sobie co mi szkodzi oddam za jakoś czas i tyle. W nawyku mam sprawdzanie opinie i oceny poszczególnych pozycji na lubimyczytac.pl i jakie było moje zdziwienie gdy zobaczyłam ocenę 8. Stwierdziłam że warto zajrzeć z myślą że jak będzie to kolejna powieść o niczym odkładam i oddaje. I całe szczęście że jednak zdecydowałam się na przeczytanie Wyspy Szczęśliwe (tytuł tez mi się wydawało banalny). Książka jest cudna, wspaniała mogę tu wymianach ohy i ahy. Ma w sobie wszytko co uwielbiam: miłość, nienawiść, dobro, zło, tajemnice, historię. Pierwszą połowę czytałam że łzami w oczach, głównie za przyczyną wątków z wojny. Druga część czytałam z wielką ciekawością i przyjemnością. Jedyne czego mi brakuje to kolejnych stron. Za szybko się skończyło. Książka w ogóle nie nudziła, styl pisania autorki bardzo przypadł mi do gustu. A już słowa od autorki rozbiły mnie na milion kawałków. Nie ocenia się książki po okładce. Polecam z całego serca!

Książkę poleciła mi Pani w Bibliotece. Szczerze mówiąc zniechęciła mnie okładka, opis, motto na okładce. Niestety jestem osobą mało asertywna więc wróciłam z książką do domu. Pomyślałam sobie co mi szkodzi oddam za jakoś czas i tyle. W nawyku mam sprawdzanie opinie i oceny poszczególnych pozycji na lubimyczytac.pl i jakie było moje zdziwienie gdy zobaczyłam ocenę 8....

Świetna powieść. Polecam

Świetna powieść. Polecam

Jak dobrze jesteśmy w stanie poznać osobę, z którą planujemy spędzić całe życie? Czasem bardzo dobrze, a czasem żyjemy jedynie w ułudzie, że ją znamy. Takiej sytuacji doświadczyła główna bohaterka powieści Wioletty Sawickiej „Wyspy szczęśliwe” Joanna. Niewiele chciała ona od życia, jedynie szczęśliwy dom, taki jak ten w którym sama dorastała do momentu, gdy jej rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Dziewczyna w swej naiwności zaufała mężczyźnie, w którym się zakochała. Ta pierwsza młodzieńcza miłość zaowocowała ślubem, a później pojawieniem się na świecie córeczki Antoniny. Małżeństwo z Tomaszem zapowiadało się bardzo dobrze. Prowadził firmę, kupili dom, który jego żona nazwała Wyspami Szczęśliwymi, opiekował się rodziną, aż do momentu, gdy wszystko prysnęło jak bańka mydlana.

Pewnego dnia, gdy Joanna z Tosią wracają z wakacji, na które wysłał je Tomasz, okazuje się, że nie mają już nic. Cały dom jest zajęty przez komornika, a mąż gdzieś zniknął. Z dnia na dzień główna bohaterka powieści zostaje bez środków do życia i bez dachu nad głową. Nie jest jej łatwo, chociaż wszystkimi siłami próbuje utrzymać się na powierzchni.

Drugą niemniej ważna bohaterką tej książki jest Marta, starsza kobieta, która przeżyła w swoim życiu wiele. Jako 9 letnia dziewczynka w 1945 roku widziała jak jej matka i siostry zginęły z rąk Sowietów w czasie ucieczki, a przez trzy dni leżała na mrozie wśród trupów, przez co musiała mieć amputowaną nogę. Jednak teraz jako staruszka, chociaż wiele w życiu przeżyła cieszy się każdą chwilą jaka jest jej dana. Mieszka ona w przytulnym domku na Mazurach, który przyciąga zbłąkane ludzkie dusze wręcz jak magnes. Każda osoba, która na jakiś czas zamieszkuje w jej domu ma swoją tajemnicę i swoje brzemię. Razem z nią mieszkają Wiktor, Maryla i Teresa, a codziennie do domu Marty, niczym domownicy, zaglądają również Pułkownik i Matylda. Cała ta nietypowa ekipa stała się założycielami fundacji „Kocham cię życie!”, która specjalizuje się w pomocy potrzebującym dzieciom.

Niezwykły zbieg okoliczności splata losy tych dwóch kobiet ze sobą. Mazurska ostoja Marty pozwala Joannie uwolnić się od demonów jakie zawładnęły jej życiem, odkąd dowiedziała się, że jej mąż jest jednym wielkim oszustem. Znalezienie się wśród prawdziwych aniołów, choć jedynie doświadczonych życiem ludzi pomaga głównej bohaterce odzyskać równowagę i rozważyć najlepsze możliwości dalszego życia. Nie jest to łatwe, jednak z pomocą prawdziwych przyjaciół może stać się jak najbardziej możliwe.

„Wyspy szczęśliwe” to wspaniała powieść obyczajowa, którą czyta się jednym tchem. Daje swoim przekazem nadzieję na to, że w złych momentach życia, gdy wszystko staje się już totalnie beznadziejne można spotkać na swojej drodze ludzi, którzy są jak anioły i wyciągają do nas pomocną dłoń, chociaż często początkowo tę pomoc odrzucamy.

Polecam tę powieść wielbicielom literatury obyczajowej, ale również tym, którzy chcą spróbować swoich sił w tym gatunku literackim. Myślę, że i ci się nie zawiodą. Chętnie sięgnę też po drugą cześć zaproponowaną przez autorkę, gdyż zapałałam sympatią do bohaterów i miło będzie poznać ich dalsze losy. Powieść mimo swoich już kilku lat na rynku, a niedawnym wznowieniu, cały czas jest aktualna i miła dla oka.

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz do recenzji.

Jak dobrze jesteśmy w stanie poznać osobę, z którą planujemy spędzić całe życie? Czasem bardzo dobrze, a czasem żyjemy jedynie w ułudzie, że ją znamy. Takiej sytuacji doświadczyła główna bohaterka powieści Wioletty Sawickiej „Wyspy szczęśliwe” Joanna. Niewiele chciała ona od życia, jedynie szczęśliwy dom, taki jak ten w którym sama dorastała do momentu, gdy jej rodzice...

Wyspy Szczęśliwe to pierwsza książka Pani Wioletty Sawickiej, którą miałam okazję przeczytać i... zakochałam się od razu w sposobie pisania, kreowania postaci oraz cieple bijącym od tej historii. Urzekła mnie przede wszystkim postać Pani Marty, zwłaszcza, że takowa naprawdę istnieje i to właśnie na jej historii niejako była oparta fabuła książki. Dodatkowo również pochodzę z Mazur, więc tym bardziej przemówiły do mnie sceny opisujące wydarzenia, które rozegrały się na tym terenie.
Mimo że w książce opisanych jest wiele naprawdę smutnych historii, napawa ona optymizmem i wiarą w to, że wszystko, co najpiękniejsze, jest wciąż przed nami.
Duża czcionka sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie, chociaż przy tak ciekawej fabule nawet najmniejsza czcionka nie stanowiłaby problemu. ;)
"KOCHAM CIĘ, ŻYCIE!" :)

Wyspy Szczęśliwe to pierwsza książka Pani Wioletty Sawickiej, którą miałam okazję przeczytać i... zakochałam się od razu w sposobie pisania, kreowania postaci oraz cieple bijącym od tej historii. Urzekła mnie przede wszystkim postać Pani Marty, zwłaszcza, że takowa naprawdę istnieje i to właśnie na jej historii niejako była oparta fabuła książki. Dodatkowo również pochodzę...

Książka pokazuje, że życie to wzloty i upadki. A nas samych- naszą osobowość kształtują nie tylko sukcesy, ale i przeciwności losu. Warto mieć wtedy nadzieję, że odnajdziemy "pomocną dłoń". Jeżeli lubicie kobiece książki, to coś dla Was.
Więcej w recenzji:
https://uwielbiamytestowanie.blogspot.com/2022/01/wyspy-szczesliwe-wioletty-sawickiej.html

Książka pokazuje, że życie to wzloty i upadki. A nas samych- naszą osobowość kształtują nie tylko sukcesy, ale i przeciwności losu. Warto mieć wtedy nadzieję, że odnajdziemy "pomocną dłoń". Jeżeli lubicie kobiece książki, to coś dla Was.
Więcej w recenzji:
https://uwielbiamytestowanie.blogspot.com/2022/01/wyspy-szczesliwe-wioletty-sawickiej.html