Po przeczytaniu opisu na okładce stwierdziłam, że to książka dla mnie! Lubię odkrywać takie tajemnice z bohaterami, więc czytałam z zapartym tchem. W dodatku cała historia jest prowadzona dwutorowo, dzięki czemu poznajemy sekrety z przeszłości, ale i widzimy, co dzieje się teraz.

Ewa została sama… Pół roku temu zmarła jej mama, w dodatku ona została wyrzucona z pracy. Kobieta nie wie co ma ze sobą zrobić. Jest bardzo zagubiona, smutna, na domiar złego, jej historia, jej przeszłość jest dość tajemnicza.

Główna bohaterka zaczyna przeglądać rzeczy, które pozostawiła jej mama. Natrafia na szkatułkę, w której znajdują się jakieś stare zdjęcia. Jest bardzo zaintrygowana, do tego stopnia, że postanawia odnaleźć dom, który widnieje na fotografii. W ten sposób trafia do Błękitnych Brzegów, miejsca, gdzie będzie starała się odkryć tajemnice z przeszłości. To właśnie za sprawą mieszkańców, którzy znali jej babkę i kojarzyli matkę dowie się czegoś, co zmieni jej życie. Jaka tajemnica tkwi za znalezionym zdjęciem? Gwarantuje wam, że… naprawdę będziecie zaskoczeni! Czytając książkę myślałam, że wiem o co chodzi, lecz… nie będzie tak łatwo!

Autorka nieźle namieszała w życiu bohaterów, ale to dobrze! Dzięki temu książkę czyta się szybko i nie sposób jej odłożyć. “Po tamtej stronie lasu” to książka, która mogłaby być o każdym z nas. W końcu nie zawsze znamy przeszłość naszych przodków, prawda? Cała historia skłania do refleksji, jest tak napisana, że bez problemu wczujecie się w postać głównej bohaterki. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i jak udane!

Jedno co mi się nie podobało… LGBT – autorka poruszyła ten temat, ale… czytając miałam wrażenie, że stoi ktoś przede mną i uświadamia mnie jak powinnam myśleć, a jak nie. Czy to miało wyglądać jak jakiś program społeczny? Osoby, które są przeciwko mogą czuć, że autorka każe, zmusza ich do zmiany swojego zdania. Rozumiem, że i o takich tematach należy pisać, ale… można było to zrobić w jakiś delikatniejszy sposób. Przynajmniej ja tak uważam.

Mimo wszystko! Polecam książkę i naprawdę… tajemnica, którą odkryjecie razem z bohaterką naprawdę was zdziwi!

Po przeczytaniu opisu na okładce stwierdziłam, że to książka dla mnie! Lubię odkrywać takie tajemnice z bohaterami, więc czytałam z zapartym tchem. W dodatku cała historia jest prowadzona dwutorowo, dzięki czemu poznajemy sekrety z przeszłości, ale i widzimy, co dzieje się teraz.

Ewa została sama… Pół roku temu zmarła jej mama, w dodatku ona została wyrzucona z pracy....

Minęło poł roku odkąd matka Ewy odeszła. Ona sama tkwi w jakimś odrętwieniu. Wszystko robi w zwolnionym tempie. Przegląda rzeczy mamy. Segreguje je. Słucha jej ulubionych piosenek. Czyta jej książki, przemyślenia, fascynacje. Ewa nie wie co robić. Chyba musi ruszyć dalej bo nic ją już tu nie czeka. Nie ma już nikogo. Zwolnili ją z pracy. Poza tym jest jeszcze coś o wiele ważniejszego. Wśród rzeczy mamy znalazła starą szkatułkę po babci. Były tam pamiątki stary, album, aparat, stary zepsuty zegarek i kilka figurek zwierząt ,które znała z dziecięcych lat, tajemnicze zdjęcia. Bo przeszłość jej babki była bardzo tajemnicza. Wszystko prowadzi do małej miejscowości Lipowice. Postanowiła tam pojechać i odkryć przeszłość babki i matki. Musi odnaleźć chatę w lesie bo od niej podobno wszystko się zaczęło. Co ją spotka po tamtej stronie lasu ? Czy pozna wszystkie tajemnice ?

Bardzo dobra historia. Prowadzona dwutorowo. Wtedy czyli 1959 rok i dziś czyli 2019. Jest magicznie i ciekawie Takie książki czyta się jednym tchem i tak też u mnie się zdarzyło. BARDZO Polecam 💚💚

Minęło poł roku odkąd matka Ewy odeszła. Ona sama tkwi w jakimś odrętwieniu. Wszystko robi w zwolnionym tempie. Przegląda rzeczy mamy. Segreguje je. Słucha jej ulubionych piosenek. Czyta jej książki, przemyślenia, fascynacje. Ewa nie wie co robić. Chyba musi ruszyć dalej bo nic ją już tu nie czeka. Nie ma już nikogo. Zwolnili ją z pracy. Poza tym jest jeszcze coś o wiele...

Jak myślicie, co jest po tamtej stronie lasu? Są tam nasze niespełnione marzenia, których ludzie kiedyś znaliśmy i których już z nami nie ma, plany i nadzieje. Młoda bibliotekarka Ewa spotka tam nie tylko pokrewną duszę, ale również odnajdzie i zrozumie siebie. Szkatułka pozostawiona przez babcię staje się dla niej początkiem niezwykłej podróży w przeszłość, do lat 50.i 60 XX wieku. Stara fotografia jest jej jednym drogowskazem, który kieruje ją ku coraz bardziej zaskakującym faktom na temat rodziny, o której dotychczas wiedziała niewiele. Zapraszam was do świata wspomnień, rozsiądźcie się wygodnie w fotelu i rozkoszujcie się lekturą, a następnie zadajcie sobie na pytanie – Co wy byście zrobili na miejscu Lucyny? Zapewniam was, że odpowiedź może was zaskoczyć…
W książce dużo się dzieje, poznajemy wielu bohaterów (przeszłych i teraźniejszych),poruszając się w dwóch perspektywach czasowych, śledzimy jednocześnie losy Ewy, jak i jej przodków – babci Lucyny, małej Basi, ich najbliższej rodziny i przyjaciół. Całość zgrabnie łączy się w jedną niezwykle wzruszającą historię. Autorka porusza wiele tematów tabu tj. tolerancja dla odmienności, równouprawnienie płci czy biseksualność. Zwraca uwagę na konsekwencje, jakie niesie za sobą brak poszanowania dla poglądów innych, strach przed pokazaniem swojej prawdziwej twarzy, czy zwyczajnie… brak miłości. Z prawdziwą pasją dzieli się z nami swoją miłością do Podlasia, ponieważ to tu urodziła się i nadal mieszka. Wykreowani przez nią bohaterowie są podobni do nas, mają swoje wady i zalety, targają nimi niepokoje i porywy serca, kochają i nienawidzą. Jeśli podobała wam się seria „Błękitne brzegi”, to „Po tamtej stronie lasu” również was nie zawiedzie. Książki takie jak ta pozwalają się wyciszyć, ukoić skołatane nerwy i przenieść się na pachnące ziołami podlaskie łąki i lasy. Tylko tu znajdziecie bowiem takich bohaterów jak Wąsosława i Ogonosława. Kim są? Tego musicie dowiedzieć się sami.
.
PS. Czy nie uważacie, że dobrym pomysłem byłoby poznanie historii naszych przodków, bo to również część historii nas samych? Przyznajcie się, ile tak naprawdę wiecie o młodości swoich dziadków czy pradziadków? Bo prapradziadków to już raczej niewielu z nas zna nawet z imienia. Nasza wiedza o przodkach kończy się zazwyczaj na drugim pokoleniu wstecz. Powinniśmy brać przykład z bohaterów Bichalskiej i dążyć do odkrycia swoich korzeni.
.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @harpercollinspolska

Jak myślicie, co jest po tamtej stronie lasu? Są tam nasze niespełnione marzenia, których ludzie kiedyś znaliśmy i których już z nami nie ma, plany i nadzieje. Młoda bibliotekarka Ewa spotka tam nie tylko pokrewną duszę, ale również odnajdzie i zrozumie siebie. Szkatułka pozostawiona przez babcię staje się dla niej początkiem niezwykłej podróży w przeszłość, do lat 50.i 60...

PRZESZŁOŚĆ PEŁNA NIESPODZIANEK

Anna Bichalska przyzwyczaiła mnie już do tego, że każda wizyta w Lipowicach i Błękitnych Brzegach to całe mnóstwo niezapomnianych wrażeń i morze emocji. Tym razem sięgnęłam po powieść "Po drugiej stronie lasu" i po raz kolejny otrzymałam przepiękną, tajemniczą opowieść, od której trudno się oderwać.

Błękitne Brzegi to wyjątkowe, urokliwe miejsce otoczone lasem, położone wokół jeziora, które przyciąga niesamowite osoby. Są to najczęściej ludzie pióra, bądź w pośredni sposób związani z książkami i literaturą. Tym razem w tutejsze okolice zagląda Ewa - bibliotekarka, która po śmierci matki otrzymała starą drewnianą szkatułkę należącą kiedyś do jej babci Lucyny. Schowane w pudełku zdjęcia i pamiątki stają się początkiem intrygującej i zagadkowej wyprawy w przeszłość. Wiekowa chata pośrodku lasu należąca kiedyś do starej zielarki Gertrudy oraz Kamienna Polana z tajemniczymi głazami ułożonymi w okręg stanowi jedynie przedsmak tej niesamowitej, wzruszającej podróży do przeszłości, która jest dla Ewy trudnym wyzwaniem. Bohaterka może liczyć oczywiście na mieszkające w Błękitnych Brzegach kobiety: Matyldę, Celinę, Florentynę Małgorzatę oraz... Miłosza, który po swojej ciotce Apolonii odziedziczył chatę pośrodku lasu. Ewa jest obecnie w trudnym momencie, w jej życiu panuje chaos. Ma nadzieję, że uporządkowanie spraw z dawnych lat pomoże jej odnaleźć własną tożsamość i zapanować nad tym, co jest tu i teraz.

Co Ewa odkryje w przeszłości swojej babki? Jakie sekrety skrywają stare drewniane szkatułki z podwójnym dnem? Kto pomoże bohaterce w dotarciu do prawdy?

Po raz kolejny jestem zafascynowana powieścią Anny Bichalskiej. Uwielbiam ten dreszczyk emocji, który towarzyszy mi w momencie, gdy otwieram jej kolejną powieść. Tak było i tym razem. Akcja toczy się dość wolno, ale z niecierpliwością odkrywany kolejne fragmenty przeszłości Lucyny. Pojawia się wiele pytań, na które długo nie otrzymujemy odpowiedzi. Są domysły, spekulacje, a gdy wreszcie wszystkie sekrety zostają odkryte, ogarnia nas zdumienie, szok i niedowierzanie.

Autorka tworzy przepiękny klimat opowieści otulony zapachem ziół, melodią szumiącego lasu, odgłosami przyrody i magią tajemniczych zakątków. Mamy tu motywy ezoteryczne, zielarskie, pojawia się wątek czarownic. Tematy te przeplatają się ze zwyczajnym życiem pełnym problemów. Autorka pokazuje nam prawdziwy świat, bez upiększeń, bez retuszu, do którego wprowadziła tylko nieco magii i tajemnic.

Narracja biegnie dwutorowo. Przekaz Lucyny datowany na lata 1958 - 1961 przeplata się z relacją Ewy z roku 2019. W swoją opowieść główna bohaterka wplata dodatkowo wspomnienia i przemyślenia z przeszłości, z czasów szkolnych i studenckich, które w jakimś stopniu zaważyły na jej obecnym życiu. Całość jest spójna, logiczna i uporządkowana. Wydarzenia zostały dobrze przemyślane, a napięcie wzrasta ze strony na stronę. Trudne tematy jak nietolerancja, brak akceptacji, alkoholizm, poszukiwanie własnej tożsamości, choroba i śmierć zostały wzięte pod szczególną rozwagę.

Uwielbiam powieści o Błękitnych Brzegach i każda część jest dla mnie równie intrygująca. Odpowiada mi styl, narracja, budowanie napięcia, nie przeszkadza mi natomiast powielanie niektórych wcześniejszych schematów. Anna Bichalska, podobnie jak Renata Kosin potrafi odkryć przed nami wyjątkowe piękno Podlasia i zaprasza do delektowania się tym zakątkiem Polski razem z bohaterami swoich powieści. Polecam serdecznie. Warto skorzystać z takiego polecenia.

PRZESZŁOŚĆ PEŁNA NIESPODZIANEK

Anna Bichalska przyzwyczaiła mnie już do tego, że każda wizyta w Lipowicach i Błękitnych Brzegach to całe mnóstwo niezapomnianych wrażeń i morze emocji. Tym razem sięgnęłam po powieść "Po drugiej stronie lasu" i po raz kolejny otrzymałam przepiękną, tajemniczą opowieść, od której trudno się oderwać.

Błękitne Brzegi to wyjątkowe, urokliwe...

Bardzo dobra obyczajowa książka, w którą po prostu zapada się podczas czytania, tak jak w wygodny fotel. Każda kolejna strona pozwala się czytelnikowi rozmościć się w losach bohaterki i jej bliskich. Ewa po śmierci mamy porządkuje rzeczy i natrafia na szkatułkę ze starym zdjęciem. Postanawia poznać bliżej losy swojej matki i babki. Za sprawą fotografii, wyrusza na Podlasie. Tam dowiaduje się wielu ciekawych rodzinnych historii. Poznaje na nowo matkę, babkę, a także siebie, dzięki napotkanym ludziom odkrywa prawdziwą historię swojej rodziny. Nie jest to prosta historia, bo przecież życie bywa skomplikowane, ale zawsze lepiej żyć znając swoje pochodzenie.

Bardzo dobra obyczajowa książka, w którą po prostu zapada się podczas czytania, tak jak w wygodny fotel. Każda kolejna strona pozwala się czytelnikowi rozmościć się w losach bohaterki i jej bliskich. Ewa po śmierci mamy porządkuje rzeczy i natrafia na szkatułkę ze starym zdjęciem. Postanawia poznać bliżej losy swojej matki i babki. Za sprawą fotografii, wyrusza na Podlasie....

Po dłuższej przerwie wróciłam do książek Ani Bichalskiej. Tym razem zabrałam się za kolejny tom Błękitnych Brzegów, czyli „Po tamtej stronie lasu”. I jak na razie jest to moja ulubiona część z tej serii.

Tytuł ten opowiada historię Ewy. Obecnie w jej życiu panuje taki chaos, że postanawia wszystko rzucić i wyjechać. Nie w Bieszczady, ale do Błękitnych Brzegów. Dlaczego akurat tam? Ponieważ to właśnie w tej miejscowości natrafiła na ślad losów swojej rodziny. Tylko…czy będzie gotowa na odkrycie prawdy, którą jej babcia zabrała do grobu?

Wszystko rozwija się powoli, w trakcie czytania pojawia się mnóstwo pytań. Ale kiedy dostanie się na nie odpowiedzi… Powiem Wam, że w niektórych momentach byłam bardzo zaskoczona. Dlatego też lubię lektury Ani – nigdy nie wiem, co się w nich stanie. W powieści zostały opisane dwie perspektywy – Ewy oraz Lucyny, dzięki czemu mamy spojrzenie dwóch kobiet na pewne wydarzenia.

W tym tytule nic nie jest czarno – białe, ale podobnie jak w życiu występują odcienie szarości. Bohaterowie podejmują różne decyzje. Czy dobre? Każdy czytelnik oceni to już indywidualnie.

Po dłuższej przerwie wróciłam do książek Ani Bichalskiej. Tym razem zabrałam się za kolejny tom Błękitnych Brzegów, czyli „Po tamtej stronie lasu”. I jak na razie jest to moja ulubiona część z tej serii.

Tytuł ten opowiada historię Ewy. Obecnie w jej życiu panuje taki chaos, że postanawia wszystko rzucić i wyjechać. Nie w Bieszczady, ale do Błękitnych Brzegów. Dlaczego...

Anna Bichalska oczarowuje czytelników kolejną książką. Wprowadza nas do pełnego uzdrawiających ziół i dzikich zwierząt lasu, gdzie znajduje się stara chatka stanowiąca jedynie początek zawirowanej, zaskakującej i magicznej historii byłej pracowniczki biblioteki szkolnej.

Po stracie matki, Ewa potrzebuje czasu dla siebie. A czy istnieje do tego lepsze miejsce niż miejscowość, w której przez kilka lat mieszkała jej babka ze swoją córką? Kierowana chęcią zgłębienia ich historii oraz odnalezienia spokoju ducha, kobieta postanawia wyruszyć do widzianej na starych rodzinnych fotografiach chaty. W niewielkim jednakże zachwycająco urokliwym miasteczku, poznaje kolejne osoby, które przybliżają ją do poznania prawdy o przeszłości jej bliskich. Kiedy planowo jednodniowa wycieczka zamienia się w przejmującą wyprawę w poszukiwaniu nowych wskazówek i tropów, Ewa czasami ma wrażenie, że jest jeszcze dalej prawdy niż była na samym początku; jednak nadal nie poprzestaje i z uporem docieka nowych informacji. Ale czy jest gotowa stawić czoła rzeczywistości skrywanej przez lata w tajemnicy? Przecież jej matka i babka musiały mieć dobry powód, by zawsze uciekać od tego tematu...

„Pół tamtej stronie lasu” jest jak powiew świeżości w upalny dzień. Autorka ma niespotykanie lekkie pióro, a strony same uciekają czytelnikowi. Opisy przyrody i otaczającego bohaterów świata pozwalają zanurzyć się w powieści już od pierwszych stron.
Natalia
Szkolny Klub Recenzenta

Anna Bichalska oczarowuje czytelników kolejną książką. Wprowadza nas do pełnego uzdrawiających ziół i dzikich zwierząt lasu, gdzie znajduje się stara chatka stanowiąca jedynie początek zawirowanej, zaskakującej i magicznej historii byłej pracowniczki biblioteki szkolnej.

Po stracie matki, Ewa potrzebuje czasu dla siebie. A czy istnieje do tego lepsze miejsce niż...

Rok 1959. Lucyna podejmuje szybką decyzję, kupuje bilet do pierwszej lepszej miejscowości i rusza z małą Basią w nieznane, by uciec od przeszłości i rozpocząć nowe życie.

Rok 2019. Ewa tkwi od miesiąca w nieokreślonym zawieszeniu, nie może ruszyć z miejsca po śmierci mamy. Porządkuje i przegląda jej rzeczy, czyta książki, słucha ulubionych piosenek, aby jak najdłużej zachować ją przy sobie. Stara się zagłuszyć żałobę pracą, by nie czuć zbyt wiele i nie myśleć. Po utracie pracy dopada ją kryzys i uświadamia sobie, iż nie do końca jest w miejscu, w którym chciałaby być. Czuje, że musi coś zmienić. W czasie porządków znajduje starą szkatułkę babci, w której znajduje się kilka pamiątek oraz album ze zdjęciami. Na jednym ze zdjęć jest uwieczniona drewniana chata otoczona lasem, z wąską ścieżką prowadzącą do drzwi. Ewa postanawia odnaleźć miejsce z fotografii, gdyż przeszłość babci pełna jest niedomówień, a wspomnienia mamy z dzieciństwa niejasne. Ewa chce poznać przeszłość rodziny i tajemnicę kryjącą się w lesie.

Autorka prowadzi narrację dwutorowo. Wydarzenia współczesne oscylują wokół Ewy, a te z lat sześćdziesiątych wokół Lucyny i Basi. Akcja rozgrywa się w nieoczywisty sposób dla Ewy. Jej przyjazd do Błękitnych Brzegów uruchamia tajemniczy ciąg zdarzeń, który przybliża ją do odkrycia przeszłości rodziny. Akcja nie jest jakaś zawiła, ale Ewa krok po kroku wraz z nowo poznanymi przyjaciółmi odkrywa sekrety rodziny, poznaje podlaską przyrodę i realia panujące w małej miejscowości. Anna Bichalska porusza także temat inności i dręczenia rówieśniczego w szkole z powodu odmiennej orientacji seksualnej. Temat ciekawy, ale miałam wrażenie, że został jakby na siłę doklejony do fabuły i nie pasuje do głównego wątku.


Po tamtej stronie lasu to klimatyczna opowieść o Błękitnych Brzegach przyciągających wyjątkowo ciekawe osoby kroczące przez życie własną drogą. To powieść pełna dobrych oraz bolesnych wspomnień, obrazów, smaków, głosów splecionych ze sobą nierozerwalnie i przenikających się na przestrzeni pokoleń. Wciągająca historia, którą szybko się czyta, ale bardziej przypadnie do gustu Czytelnikom, którzy nie znają innych książek z serii Błękitne Brzegi, gdyż dla pozostałych schematyczna akcja może być minusem. Niemniej powieść sprawdzi się na niezobowiązujące wieczorne czytanie:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Rok 1959. Lucyna podejmuje szybką decyzję, kupuje bilet do pierwszej lepszej miejscowości i rusza z małą Basią w nieznane, by uciec od przeszłości i rozpocząć nowe życie.

Rok 2019. Ewa tkwi od miesiąca w nieokreślonym zawieszeniu, nie może ruszyć z miejsca po śmierci mamy. Porządkuje i przegląda jej rzeczy, czyta książki, słucha ulubionych piosenek, aby jak najdłużej...

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej powieści. Z jednej strony, przeczytałam i to już dużo, biorąc pod uwagę bardzo średni początek tej historii. Z drugiej, poza początkiem, wiele wad w niej dostrzegam choć równocześnie przyznaję, że bywa wciągająca. Wniosek z tego taki, że powieść jest wyjątkowo nierówna, tak za sprawą stylu jak i treści.

Jest to czytanie lekkie, nieobciążające głowy, miejscami nawet infantylne ale kto co lubi. Krótkie zdania, wyjaśnianie wszystkiego czytelnikowi czy styl w typie szkolnego wypracowania mnie nie przekonuje, wręcz zniechęca. I tu zagadka spora, bo ten styl ewoluuje z kartki na kartkę. Co ciekawe, są fragmenty, które męczą, są i takie, które od książki oderwać się nie pozwalają. Po 100 stronach opowieść nabiera tempa, a stylistyka wydaje się pochodziła spod pióra innego autora.

Co muszę napisać, zastanawia mnie zasadność wydania kolejnego tytułu w cyklu Błękitne Brzegi. Wygląda to jakby autorka bała się wyjść spod ciepłego koca, opuścić temat, który przyjął się na rynku, a tak obiektywnie na treść patrząc, ma ona tyle wspólnego z dwoma pierwszymi częściami, co ja z modelką Victoria Secret.

Co więcej, choć to czwarta część serii, każda z nich opiera się na tym samym schemacie i ma się nieodparte wrażenie czytelniczego déjà vu. Szkoda, bo pomysł odkrywania rodzinnych tajemnic to dobry patent na ciekawą powieść, a tu zniechęcona zostałam przez powielanie wzorca. Jest też miłość, dużo natury i ładnych ludzkich historii. Niestety, "Po tamtej stronie lasu" powiela błędy swojej poprzedniczki, historia jest tak wydumana, że aż zgrzyta między zębami.

Ktoś powie, że pojawia się, modny ostatnio ogromnie, temat LGBT. Tak, pojawia się ale dlaczego on brzmi jak uświadamiający program społeczny? Ponadto, w wykonaniu Bichalskiej wszystkiego jest "dużo i mocno", więc i tu pozostaje się cieszyć, że to fikcja literacka, bo ludzkości groziłoby wyginięcie.

Wierzę, że książka może spodobać się paniom lubiącym powieści obyczajowe, głównie tym, które wcześniejszych części nie znają. Od razu spieszę napisać, że ich znajomość nie jest wymagana, co stety niestety potwierdza moją teorię, że autorka nie potrafi się odciąć od poprzednich. Co więcej, zrozumiem, jeśli książka was wzruszy i przyniesie ukojenie, bo wielu takiego nieskomplikowanego czytadła potrzebuje. Uważam, że byłoby naprawdę sympatycznie, gdyby historia o Błękitnych Brzegach skończyła się na drugiej części.

Dla mnie był to tom ostatniej szansy i mój kredyt zaufania się wyczerpał, tym samym kończę swoją przygodę z twórczością autorki. Dotarłam do czwartej części naiwnie wierząc, że za systematycznym pisaniem powinien iść progres, autor powinien się z każdą wydaną książką rozwijać, z większą intensywnością przekonywać do siebie czytelnika. Tu tego nie znalazłam.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej powieści. Z jednej strony, przeczytałam i to już dużo, biorąc pod uwagę bardzo średni początek tej historii. Z drugiej, poza początkiem, wiele wad w niej dostrzegam choć równocześnie przyznaję, że bywa wciągająca. Wniosek z tego taki, że powieść jest wyjątkowo nierówna, tak za sprawą stylu jak i treści.

Jest to czytanie lekkie,...

Zastanawialiście się kiedyś kim byli wasi przodkowie? Jakie skrywali tajemnice? Co widzieli i czego doświadczyli? Pewnie takie myśli nie zdarzają się zbyt często, w końcu mamy co robić tu i teraz. Ewa jednak postanawia poznać tę część rodzinnej historii. To nie zawsze jest tak, że dowiadujemy się o jakichś powiązaniach ze szlachtą czy odnajdujemy bogatego przodka. Czasem nie bez powodu przeszłość zostaje bezpiecznie ukryta. Osobiście bałabym się poznać tajemnice mojej rodziny. Przypadek Ewy pokazuje, że mimo wielu ciekawych zdjęć i historii opowiedzianych przez osoby znające jej rodzinę, dowiaduje się ona także czegoś, co zmienia jej patrzenie na wszystko, co dotąd znała i kochała. Czy warto? Każdy powinien odpowiedzieć sobie sam. Ta historia to wehikuł czasu, gdzie raz towarzyszymy Ewie szukającej odpowiedzi na nurtujące ją pytania, a raz poznajemy jej babkę za czasów jej młodości. Nie można odmówić tej książce klimatu.

Zastanawialiście się kiedyś kim byli wasi przodkowie? Jakie skrywali tajemnice? Co widzieli i czego doświadczyli? Pewnie takie myśli nie zdarzają się zbyt często, w końcu mamy co robić tu i teraz. Ewa jednak postanawia poznać tę część rodzinnej historii. To nie zawsze jest tak, że dowiadujemy się o jakichś powiązaniach ze szlachtą czy odnajdujemy bogatego przodka. Czasem...