ArtykułyBieszczady i tropy. Niedźwiedzia? Nie – Aleksandra Fredry
3
ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024
278
ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”
6
ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała Łuczyńskiego2
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LCSoroczka
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie literatura piękna
156 str. 2 godz. 36 min.- Kategoria:
- literatura piękna
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Literackie
- Data wydania:
- 2020-10-16
- Data 1. wyd. pol.:
- 2020-10-16
- Liczba stron:
- 156
- Czas czytania
- 2 godz. 36 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788308070598
- Tagi:
- literatura polska
Misterny, magiczny i literacki reportaż o przychodzeniu, odchodzeniu i życiu.
Angelika Kuźniak w poetycki i pełen wrażliwości sposób opisuje spotkanych na swojej drodze ludzi, którzy ze spokojem ducha i godnością oczekują na śmierć.
Ta, która tka.
Ten, który nosi maski.
Ta, która ubiera.
Ludzie starsi, młodsi. Od dawna starannie obmyślają, w czym położą się do trumny, jaka ona będzie, kto przyjdzie ich pożegnać, co dostaną na ostatnią drogę. Wyobrażając sobie własne odchodzenie, tak naprawdę opowiadają o życiu – doświadczeniach, które stały się ich udziałem, relacjach z sąsiadami, żywionych uczuciach, przekonaniach i o tym, w co wierzą.
Historie kolejnych bohaterów autorka przeplata fragmentami Pieśni pustonocnych, przywołującymi na myśl obrzędy dziadów.
Z opowieści Kuźniak wyłania się niezwykły obraz tego, jak na przestrzeni lat zmieniał się stosunek do śmierci. Soroczka to poetycki Zapis socjologiczny – mądre, naturalistyczne i zarazem metafizyczne uchwycenie tego, co umyka w codziennym zgiełku spraw.
Co tu dużo gadać: człowiek rodzi się na śmierć, a umiera na życie.Porównaj ceny
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Żegnam cię, mój świecie wesoły
„Śmierć już nie jest tym, czym była. Ludzie psują dziś nawet umieranie. Udają, że śmierci nie ma.
Że nigdy się z nią nie spotkali”.Szczerze mówiąc, nie do końca wiedziałem czego się spodziewać po książce Angeliki Kuźniak pod tytułem „Soroczka”. Biorąc ją do ręki, byłem nieco zaskoczony tym, że jest dość cienka – liczy zaledwie sto pięćdziesiąt stron. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Literackiego, co gwarantuje piękne i staranne wydanie.
Jednak po skończonej lekturze powiem jedno: to naprawdę świetna książka. Była to dla mnie prawdziwa literacka uczta. „Soroczka” powstała z rozmów, które autorka przeprowadziła z kilkoma osobami na dość osobliwy temat. Punktem wyjścia każdej rozmowy było ubranie, jakie przygotowali sobie do trumny. Zresztą nie tylko ubranie, ale także ulubiony różaniec, książeczka do nabożeństwa czy jeszcze inny ważny przedmiot. Starsi ludzie wydają się ze śmiercią pogodzeni. Cóż to takiego śmierć, zdają się pytać? To tylko kolejny element życia.
Motywem przewodnim książki jest pieśń „Żegnam cię, mój świecie wesoły”. Wszyscy rozmówcy podkreślają, że kiedyś umieranie wyglądało zupełnie inaczej niż dziś. Umierało się w domu, tam, gdzie się żyło. Umierało się w otoczeniu rodziny i sąsiadów. Potem czuwali oni przy trumnie zmarłego i śpiewali pieśni pustonocne. Śpiewano je całą noc, czuwając przy ciele nieboszczyka. Autorka wspomina, że pamięta to z dzieciństwa. Również ja jako dziecko brałem udział w takich modlitewnych czuwaniach przy zmarłych. Być może właśnie dlatego „Soroczka” jest dla mnie niezwykłą okazją do chwili refleksji.
Czy jednak jest to rzeczywiście książka o śmierci? Mam wrażenie, że nie, chociaż śmierć jest stale obecna na jej kartkach. W mojej ocenie to książka o życiu. Starzy ludzie dzielą się z Angeliką Kuźniak historią swojego życia. Zdarza się, że o niektórych wydarzeniach opowiadają po raz pierwszy. Nie mówili o tym nikomu. Czego nie ma w ich wspomnieniach – są Kresy, na których się urodzili i dorastali Jest okrucieństwo wojny i okupacji. Są ubeckie katownie. W każdej opowieści przewija się śmierć. Różnie ona wyglądała. Śmierć podczas walki, nagła śmierć w wypadku, śmierć dziecka z ręki niemieckiego kata. Każda śmierć na zawsze zmienia czyjeś życie.
Jednak wszyscy snujący swoje opowieści nie wzdrygają się, mówiąc o śmierci. Ze spokojem prezentują swój zestaw rzeczy, w których chcą być pochowani. Nadmienię, że zdjęcia tych ubrań zostały umieszczone w książce. Wszystkie te historie łączy jednak poczucie smutki i nostalgii. Za młodością, która przeminęła. Za dziećmi, które często mieszkają gdzieś daleko i na co dzień nie mają czasu dla swoich rodziców. Wreszcie nostalgii za umieraniem i pogrzebami, których już nie ma. Dziś już w niewielu miejscach śpiewa się pieśni pustonocne. W niewielu miejscach czuwa się przy zmarłym w jego własnym domu. Stare tradycje i obrzędy zostały zamienione przez zimne chłodnie i nijakie kaplice w domach pogrzebowych.
„Soroczka” po raz kolejny uświadamia nam, czytelnikom, co w życiu jest najważniejsze. Czas, słowo, rozmowa z drugim człowiekiem. Po prostu życie.
Zresztą, „co tu dużo gadać: człowiek rodzi się na śmierć, a umiera na życie”. Naprawdę polecam lekturę tej książki. Na uwagę zasługuje też styl i język autorki, który – choć oszczędny w formie – wyraża treści naprawdę głębokie. Angelika Kuźniak napisała piękną i wzruszającą opowieść o życiu i śmierci, którą warto przeczytać.
Wojciech Sobański
714 92 557Oceny
Książka na półkach
- 319
- 282
- 38
- 29
- 9
- 8
- 7
- 7
- 6
- 6
Cytaty
Podobne książki
Przeczytaj także
OPINIE i DYSKUSJE
☆ okładka: minimalistyczna, nawiązująca do treści, intrygująca, wyróżniająca się
☆ ilość stron: 152
☆ tempo czytania: bardzo szybkie (jeden wieczór)
☆ treść: nostalgiczna, skłaniająca do refleksji i przemyśleń, temat trudny, ale zawartość pokrzepiająca.
☆ okładka: minimalistyczna, nawiązująca do treści, intrygująca, wyróżniająca się
Pokaż mimo to☆ ilość stron: 152
☆ tempo czytania: bardzo szybkie (jeden wieczór)
☆ treść: nostalgiczna, skłaniająca do refleksji i przemyśleń, temat trudny, ale zawartość pokrzepiająca.
Samotność, starość, śmierć.. ale też okrutne wspomnienia z wojny.
Trudno mi ją ocenić, bo mimo tego, że jest pełna wstrząsających historii i trudnych refleksji, nie poczułam jej do końca. Zabrakło mi jakiejś przeciwwagi, odmiennego podejścia. Wszystkie historie zbiły mi się w jedną gorzką całość. Daleko mi oczywiście do oceniania tej gorzkości, biorąc pod uwagę przebieg życia bohaterów książki, a także trudy starości. Z doświadczenia jednak wiem, że u niekażdego wygląda to tak samo i można było urozmaicić treść. Może jednak autorce chodziło o właśnie taki efekt.
Samotność, starość, śmierć.. ale też okrutne wspomnienia z wojny.
więcej Pokaż mimo toTrudno mi ją ocenić, bo mimo tego, że jest pełna wstrząsających historii i trudnych refleksji, nie poczułam jej do końca. Zabrakło mi jakiejś przeciwwagi, odmiennego podejścia. Wszystkie historie zbiły mi się w jedną gorzką całość. Daleko mi oczywiście do oceniania tej gorzkości, biorąc pod uwagę przebieg...
Rewelacja książka. Przeczytana jednym tchem. Niepowtarzalny klimat skryty w prawdziwych ludzkich historiach. Ostrzegam, że momentami bardzo bolesna i trudna. Polecam !!!!
Rewelacja książka. Przeczytana jednym tchem. Niepowtarzalny klimat skryty w prawdziwych ludzkich historiach. Ostrzegam, że momentami bardzo bolesna i trudna. Polecam !!!!
Pokaż mimo toOpowieść o przemijaniu, losie i pamięci.
„Dużo pamiętam, tylko muszę pomyśleć. Nie zapomina się tak prędko, kiedy coś się przytrafiło. Człowiek żyje pamięcią.“
Opowieść o ludzkim życiu i przygotowaniu na śmierć.
„Śmierć? Czy ja wiem? To konieczność. Trzeba umierać. Spod kosy nikt nie ucieknie. Śmierć każdego ku dołowi ściągnie.“
Napisana z czułością i empatią bardzo osobista historia anonimowych rozmówców. Czasami skupiali się oni jedynie na przygotowaniach do własnego pogrzebu, często mówili o śmierci w ogóle, zwykle zdradzali wycinek własnego życia. Stworzyło to obraz zadziwiająco głęboki i poruszający jak na to, że każdy człowiek obcował z nami jedynie na kilku stronach. Tyle jednak w zupełności wystarczyło, by zgnieść moje serce pod naporem doświadczonego bólu, gotowości na odejście, pogodzenie się ze starością. Nie wiem, jak doszło do tego, że tak mało mówi się o tej książce, ale jest piękna i potrzebna.
„Co tu dużo gadać, człowiek rodzi się na śmierć, a umiera na życie.“
[Soroczka „to po naszemu koszula. Jedni mówią, że na ślub. Inni — że śmiertelnica. Soroczka od sorok, bo czterdzieści prac wokół niej“.]
Opowieść o przemijaniu, losie i pamięci.
więcej Pokaż mimo to„Dużo pamiętam, tylko muszę pomyśleć. Nie zapomina się tak prędko, kiedy coś się przytrafiło. Człowiek żyje pamięcią.“
Opowieść o ludzkim życiu i przygotowaniu na śmierć.
„Śmierć? Czy ja wiem? To konieczność. Trzeba umierać. Spod kosy nikt nie ucieknie. Śmierć każdego ku dołowi ściągnie.“
Napisana z czułością i empatią...
Śmierć jest najbardziej naturalną rzeczą dotyczącą nas wszystkich, ale jej zawoalowany charakter wpędza rozmowy o niej w sztucznie napięty ton. Rozmowy zawarte w tej książce są po prostu szczere. Nie próbują odwrócić od niczego wzroku i traktują koniec życia z uważnością i byciem obok.
Życzę nam wszystkim takich rozmów.
Śmierć jest najbardziej naturalną rzeczą dotyczącą nas wszystkich, ale jej zawoalowany charakter wpędza rozmowy o niej w sztucznie napięty ton. Rozmowy zawarte w tej książce są po prostu szczere. Nie próbują odwrócić od niczego wzroku i traktują koniec życia z uważnością i byciem obok.
Pokaż mimo toŻyczę nam wszystkim takich rozmów.
Chętnie wrócę.
Chętnie wrócę.
Pokaż mimo toMoże nie jest odpowiednie żeby ocenić te książkę jako cudowną ze względu na temat książki, ale jest naprawdę super. Prosty język, styl pisania przyjemny. Ile ciekawych rzeczy dowiedziałam się.
Jest trochę bardzo przykrych, dramatycznych momentów, wiec dla niektórych może to nie być łatwe.
Jednak bardzo polecam.
Może nie jest odpowiednie żeby ocenić te książkę jako cudowną ze względu na temat książki, ale jest naprawdę super. Prosty język, styl pisania przyjemny. Ile ciekawych rzeczy dowiedziałam się.
Pokaż mimo toJest trochę bardzo przykrych, dramatycznych momentów, wiec dla niektórych może to nie być łatwe.
Jednak bardzo polecam.
Poruszająca książka zawierająca rozmowy ze starszymi ludźmi o śmierci. Zadziwiającej gotowości i przygotowaniu na ostateczne. Oswajająca i rozbrajają szczerością.
Poruszająca książka zawierająca rozmowy ze starszymi ludźmi o śmierci. Zadziwiającej gotowości i przygotowaniu na ostateczne. Oswajająca i rozbrajają szczerością.
Pokaż mimo toRozmowy-zamyślenia o ważnych rzeczach, o których często nie mamy czasu rozmawiać bądź nie chcemy - nie tylko o śmierci i żałobie, ale i o życiu. Wspaniałe. I aż dziwne, że ta książka nie została doceniona przy przyznawaniu nagród. Polecam!
Rozmowy-zamyślenia o ważnych rzeczach, o których często nie mamy czasu rozmawiać bądź nie chcemy - nie tylko o śmierci i żałobie, ale i o życiu. Wspaniałe. I aż dziwne, że ta książka nie została doceniona przy przyznawaniu nagród. Polecam!
Pokaż mimo toNiech Was nie zmyli ta "mała książeczka", kaliber jest duży, w końcu mowa o sprawach ostatecznych. Od razu przychodzi mi na myśl film M. Szumowskiej z 2006 roku "A czego tu się bać". Pokochałam film, pokochałam książkę.
Niech Was nie zmyli ta "mała książeczka", kaliber jest duży, w końcu mowa o sprawach ostatecznych. Od razu przychodzi mi na myśl film M. Szumowskiej z 2006 roku "A czego tu się bać". Pokochałam film, pokochałam książkę.
Pokaż mimo to