Wzruszająca książka, autentyczna do bólu, bo zawiera cytowane listy pomiędzy zakochanymi, pisane w czasie wieloletniej rozłąki. Książka nie jest ani za gruba, ani za cienka, myślę, że główni bohaterowie nie czuli potrzeby zdradzania więcej szczegółów. Czyta się szybko z wypiekami i na końcu przychodzi czas na refleksję. Ta historia nie męczy, a cieszy. Dla miłośnika historii powojennej Polski bardzo na tak, zdradza wiele wątków, które zostały wcześniej, w historii naszego kraju przemilczane: warunki więzienne, wyssane z palca oskarżenia, rewizje. Bardzo na tak jestem.

Wzruszająca książka, autentyczna do bólu, bo zawiera cytowane listy pomiędzy zakochanymi, pisane w czasie wieloletniej rozłąki. Książka nie jest ani za gruba, ani za cienka, myślę, że główni bohaterowie nie czuli potrzeby zdradzania więcej szczegółów. Czyta się szybko z wypiekami i na końcu przychodzi czas na refleksję. Ta historia nie męczy, a cieszy. Dla miłośnika...

O miłościach wydumanych powstają grube tomiszcza, a miłość prawdziwa, opowiada o sobie bardzo nieśmiało. Historia tych dwojga zasługuje na lepszą opowieść, ale czy to autorki zmarnowały temat, czy bohaterowie nie wpuścili ich głębiej w swój intymny świat?

O miłościach wydumanych powstają grube tomiszcza, a miłość prawdziwa, opowiada o sobie bardzo nieśmiało. Historia tych dwojga zasługuje na lepszą opowieść, ale czy to autorki zmarnowały temat, czy bohaterowie nie wpuścili ich głębiej w swój intymny świat?

Wzruszająca. O pięknej miłości w strasznych i nieludzkich czasach. O miłości, która narodziła się w celi stalinowskiego więzienia i przetrwała długie lata.

Wzruszająca. O pięknej miłości w strasznych i nieludzkich czasach. O miłości, która narodziła się w celi stalinowskiego więzienia i przetrwała długie lata.

Książka naprawdę krótka. Nazwałabym jej długość "na trzy herbaty". I chociaż miałam ochotę na coś krótkiego, w tym wypadku jest to raczej rozczarowujące. Historia wspaniała i romantyczna. Podziwiam hart ducha bohaterów w tak trudnej sytuacji, w jakiej się znaleźli. Jednak gdzie w tym wszystkim praca autora? Kilka wzmianek, być może uporządkowanie listów. Naprawdę liczyłam na coś więcej. Autentycznie chciałam wiedzieć, jak potoczyło się życie Małej i Ju po opuszczenia więzienia. Tym czasem czekały na mnie suche fakty i "do widzenia". Niewykorzystany potencjał historii. Choć przepiękna miłość. Dlatego mam problem z oceną książki... Będę wracać, ale dla Ju i Małej, nie dla autorek.
Historii więc daje 10, opisującym historie słabe 4

Książka naprawdę krótka. Nazwałabym jej długość "na trzy herbaty". I chociaż miałam ochotę na coś krótkiego, w tym wypadku jest to raczej rozczarowujące. Historia wspaniała i romantyczna. Podziwiam hart ducha bohaterów w tak trudnej sytuacji, w jakiej się znaleźli. Jednak gdzie w tym wszystkim praca autora? Kilka wzmianek, być może uporządkowanie listów. Naprawdę liczyłam...

"Krótka historia długiej miłości" jest rzeczywiście bardzo krótką książką do przeczytania w jeden wieczór. Sama historia przejmująca. Wydaje mnie się jednak, że tak fascynujący temat jednak nie do końca wykorzystany reportersko.

"Krótka historia długiej miłości" jest rzeczywiście bardzo krótką książką do przeczytania w jeden wieczór. Sama historia przejmująca. Wydaje mnie się jednak, że tak fascynujący temat jednak nie do końca wykorzystany reportersko.

Trudna do uwierzenia, niesamowita historia dwóch młodych ludzi skrzywdzonych przez system. Odnaleźli miłość w miejscu, gdzie wszelkie uczucia są zgniatane w zarodku..

Trudna do uwierzenia, niesamowita historia dwóch młodych ludzi skrzywdzonych przez system. Odnaleźli miłość w miejscu, gdzie wszelkie uczucia są zgniatane w zarodku..

„b. b. kocham”
„Wierzę, że będziemy razem szczęśliwi i ze zawsze razem. Ju, całuje Cię i tulę, i b.b. kocham. Twoja Wiesia”.
„Moja najukochańsza Wiesiuleńko! (…) Miej do mnie kompletne zaufanie – nie zawiodę Cię na pewno, jestem Ci absolutnie wiernym, żyję wyłącznie myślą o Tobie. Kończąc, całuje Twoje śliczne oczęta, tule ukochaną główkę i czule, b. czule pieszczę. Zawsze Twój, Ju”.
Kolor jej oczu znał może z zadanego pytania, wystukanego Morse’m przez ścianę w więzieniu.
Między nimi najpierw była ściana, która – o ironio – nie dość, że zbliżyła to jeszcze dała im siebie – na zawsze. Dała im wielkie zaufanie, moc i miłość.
Potem były kolejne mury, kilometry, cierpienia, upokorzenie i wielki ból. Ale i wielka miłość. Potrafili pisać sobie pięknie i z głębokim uczuciem – z zawierzeniem. Prosto, nawet za pośrednictwem, dostosowując się do okoliczności i siłę czerpiąc z wzajemnej opieki i czułości. Tak pięknie. Dech zapiera.
Dobrze, że mieli pomiędzy sobą wspaniałego, silnego i pomocnego człowieka, który ich pokochał – ojca Jerzego.
Wiesława i Jerzy – cudna, ale bolesna historia.
„b. b. kocham”

„b. b. kocham”
„Wierzę, że będziemy razem szczęśliwi i ze zawsze razem. Ju, całuje Cię i tulę, i b.b. kocham. Twoja Wiesia”.
„Moja najukochańsza Wiesiuleńko! (…) Miej do mnie kompletne zaufanie – nie zawiodę Cię na pewno, jestem Ci absolutnie wiernym, żyję wyłącznie myślą o Tobie. Kończąc, całuje Twoje śliczne oczęta, tule ukochaną główkę i czule, b. czule pieszczę....

Co się wydarzy, kiedy dwójka nieznanych sobie ludzi trafi do sąsiednich cel w więzieniu? Czy uczucie rodzące się przy użyciu alfabetu Morse'a może trwać latami? Jak na życie bohaterów wpłynie rozłąka i odległość? Ta pozycja to historia Wiesławy Pajdak i Jerzego Śmiechowskiego opowiedziana na kilkuset stronach m.in. za pomocą ich prywatnych listów. To historia łączniczki i żołnierza Polski Podziemnej, którzy na co dzień walczyli z niemieckim okupantem.

To mogła być naprawdę piękna książka o miłości. Historia naszych bohaterów jest bowiem tak niesamowita, że przekazana w odpowiedni sposób, wręcz powinna chwytać za serduszko. Niestety mnie zabrakło w tej pozycji takiego zrozumienia sytuacji, chęci oddania czytelnikowi czegoś więcej niż zbiorku listów o bardzo podobnej treści czy niewiele wyjaśniających dopisków autorek. Przykro mi to mówić, ale mnie zabrakło czegoś, co dostarczyłoby mi emocji związanych z tą piękną i wyjątkową historią.

Według mnie tej książce potrzebny był dodatkowy research, który pokazałaby także tło historyczne, kulturowe a może nawet nieco więcej więziennego życia i jego realiów. Nie wszystko byłam w stanie zrozumieć jedynie przy pomocy wiedzy, którą już posiadam. Poza tym książka w pewnym momencie się tak po prostu urywa, kończy się historia a pojawia się jedynie mała wzmianka w kalendarium. Nie rozumiem tego zabiegu. Uważam, że skoro rozpoczęło się książkę o tych konkretnie ludziach, to należałoby poprowadzić ją do końca. To tak jakby ich życie było super, kiedy pisali listy a potem nagle dopadła ich wspólna rzeczywistość. Brzmi okropnie, ale tak właśnie się poczułam.

Co się wydarzy, kiedy dwójka nieznanych sobie ludzi trafi do sąsiednich cel w więzieniu? Czy uczucie rodzące się przy użyciu alfabetu Morse'a może trwać latami? Jak na życie bohaterów wpłynie rozłąka i odległość? Ta pozycja to historia Wiesławy Pajdak i Jerzego Śmiechowskiego opowiedziana na kilkuset stronach m.in. za pomocą ich prywatnych listów. To historia łączniczki i...

Ona: WIesława Pajdak ur.9 I 1923 r.; córka ministra podziemnego rządu polskiego, w czasie wojny działała w konspiracji, była łączniczką.
On: Jerzy Śmiechowski ur. 13 maja 1922 r.; wnuk powstańca listopadowego i styczniowego. W Powstaniu Warszawskim walczył pod pseudonimem "Tur", odznaczony orderem Virtuti Militari.
Oboje uwięzieni za działalność niepodległościową.
W grudniu 1947 usłyszał Ją po raz pierwszy. Alfabetem Morse'a pytała: "Kto tam siedzi? Z jakiej sprawy?" i Co na wolności?. Odpowiedział.
"Po trzech tygodniach zaczął do niej mówić 'Mała', ona do niego 'Ju'."
Zaręczyli się "przez ścianę", nie widząc się.
Kiedy przeniesiono ich do innych więzień pisali do siebie listy. Zobaczyli się na swoim więziennym ślubie, 9 IV 1953 r. Przeżyli razem 55 lat.
Niezwykła historia o wyjątkowej miłości, i choć trudno w nią uwierzyć, wydarzyła się naprawdę.

Ona: WIesława Pajdak ur.9 I 1923 r.; córka ministra podziemnego rządu polskiego, w czasie wojny działała w konspiracji, była łączniczką.
On: Jerzy Śmiechowski ur. 13 maja 1922 r.; wnuk powstańca listopadowego i styczniowego. W Powstaniu Warszawskim walczył pod pseudonimem "Tur", odznaczony orderem Virtuti Militari.
Oboje uwięzieni za działalność niepodległościową.
W grudniu...

Historia jest niesamowita. Natomiast z punktu widzenia zawartości - oprócz przedrukowania korespondencji między Bohaterami - brakuje innego, bardziej współczesnego kontekstu. Autorki rozmawiały z Bohaterami opowieści, nie pracowały jedynie na dokumentach i trochę szkoda, że więcej z tych rozmów nie znalazło się w książce.

Historia jest niesamowita. Natomiast z punktu widzenia zawartości - oprócz przedrukowania korespondencji między Bohaterami - brakuje innego, bardziej współczesnego kontekstu. Autorki rozmawiały z Bohaterami opowieści, nie pracowały jedynie na dokumentach i trochę szkoda, że więcej z tych rozmów nie znalazło się w książce.