Nigdy wcześniej nie czytałem żadnej książki Doyle'a, gdyż nie miałem przekonania do czytania kryminałów, a nie wiedziałem, że pisał także coś poza nimi. Na "Świat zaginiony" trafiłem przypadkiem, przy okazji czytania o płaskowyżu, którego odkrycie wpłynęło na powstanie tej książki i który to jest miejscem akcji tej powieści.

Książka ta wciąga od samego początku, choć przez wiele stron akcja dzieje się w Londynie, w środowisku akademickim. Już wted widać doskonale, że styl jest świetny, przykuwający uwagę i pomimo licznych inwersji i słownictwa naukowego (i to angielskiego - czytałem oryginał) czyta się bardzo dobrze.

A potem było tylko lepiej, jest to typowa książka przygodowa z niskim poziomem elementów fantastycznych - coś jak książki Verne'a, więc narracja jest bardzo dobra, ciągle coś niespodziewanego się dzieje a postacie są bardzo wyraziste a konflikty między nimi z reguły humorystyczne. Ogólnie rzecz biorąc jest w książce sporo humoru, tak jak to na powieści przygodowe przystało. Ujęło mnie zakończenie, zwłaszcza historii głównego bohatera - ale nie będę zdradzał - warto samemu przeczytać.

Nigdy wcześniej nie czytałem żadnej książki Doyle'a, gdyż nie miałem przekonania do czytania kryminałów, a nie wiedziałem, że pisał także coś poza nimi. Na "Świat zaginiony" trafiłem przypadkiem, przy okazji czytania o płaskowyżu, którego odkrycie wpłynęło na powstanie tej książki i który to jest miejscem akcji tej powieści.

Książka ta wciąga od samego początku, choć...