Gnòj, bagno i trzy metry mułu - takie środowisko rodzinne miała Autorka i miała prawo pochylić się nad tym samotnym, pozostawionym bez opieki dzieckiem dając nam też obraz poziomu etycznego tej "inteligencji", ktòrą opisuje oraz czasòw komuny, kiedy można było tak "chować" dziecko czasami sobie o nim przypominając ( jak matka Autorki),zrywając z nim kontakty definitywnie bo nowa żona ( sucz Kalina) tego sobie życzy (jak ojciec). Wielu z nas doświadczyło tej świadomości: jak sobie nie poradzę to nikt mi nie pomoże bo nikogo moje wybory nie obchodzą (ja tak, może dlatego tak mnie poruszył los Autorki). Pomimo doznanych krzywd - rozczula ją ojciec ( jedyna osoba, która dała jej jakieś ciepło, więc nie dziwię się),jednak potwierdza nieudolność, rodzaj degrengolady tego człowieka i tego domu smutnym stwierdzeniem, że nie znalazł żony, która zaopiekowałaby się nim, stworzyła warunki do pracy bo sam nie umiał poradzić sobie z życiem. Listy odczytałam tak, że Dygat jeszcze trzymał się na powierzchni ( jako ojciec, organizacyjnie, moralnie) jako mąż a nawet były mąż matki Autorki ale w związku z Kaliną już było pikowanie w dòł pod każdym względem. Smutna lektura.

Gnòj, bagno i trzy metry mułu - takie środowisko rodzinne miała Autorka i miała prawo pochylić się nad tym samotnym, pozostawionym bez opieki dzieckiem dając nam też obraz poziomu etycznego tej "inteligencji", ktòrą opisuje oraz czasòw komuny, kiedy można było tak "chować" dziecko czasami sobie o nim przypominając ( jak matka Autorki),zrywając z nim kontakty definitywnie...

Magda Dygat, córka pisarza Stanisława Dygata i aktorki Władysławy Nawrockiej. Rodzice rozwiedzeni żyli swoim życiem nie interesując się za bardzo dzieckiem. Dygat związał się z aktorką Kaliną Jędrusik- sex bombą kina polskiego. Pani Magda opisuje swoje emocje żyjąc w artystycznym otoczeniu indywidualistów. Przeżycia małej dziewczynki tęskniącej za ciepłem rodzinnym,zainteresowaniem i czułością są wzruszające.

Magda Dygat, córka pisarza Stanisława Dygata i aktorki Władysławy Nawrockiej. Rodzice rozwiedzeni żyli swoim życiem nie interesując się za bardzo dzieckiem. Dygat związał się z aktorką Kaliną Jędrusik- sex bombą kina polskiego. Pani Magda opisuje swoje emocje żyjąc w artystycznym otoczeniu indywidualistów. Przeżycia małej dziewczynki tęskniącej za ciepłem...

Bardzo często czytając książkę, czuję się tak jakbym pod wydrukowanym tekstem odkrywała autentyczną postać jej autora. Kolejne utwory tych samych autorów sprawiają, że odkrywany obraz jest coraz bardziej wyraźny. Mam frajdę, ponieważ poznawanie nowych ludzi, ich sposobu postrzegania rzeczywistości w jakiś sposób wzbogaca mnie o wiedzę o ludzkich motywacjach, namiętnościach, sposobach radzenia sobie z życiem. Magda Dygat w "Rozstaniach" nie tylko bardzo dużo opowiedziała o sobie ale również o swoim tacie. Wizerunek Stanisława Dygata pięknie mi się domknął.

Bardzo często czytając książkę, czuję się tak jakbym pod wydrukowanym tekstem odkrywała autentyczną postać jej autora. Kolejne utwory tych samych autorów sprawiają, że odkrywany obraz jest coraz bardziej wyraźny. Mam frajdę, ponieważ poznawanie nowych ludzi, ich sposobu postrzegania rzeczywistości w jakiś sposób wzbogaca mnie o wiedzę o ludzkich motywacjach, namiętnościach,...

„Rozstania” to chaotyczny miszmasz fragmentów prozy Dygata, listów jego autorstwa i tych do niego pisanych, przeplatany rodzinnymi historiami oraz przemyśleniami i gorzkimi komentarzami jego córki, Magdy. Stworzyła ona bardzo subiektywny, przepełniony ogromną miłością i równie wielkimi pretensjami obraz ojca i swojego dzieciństwa. Choć rozrachunek z przeszłością prowadzi dojrzała kobieta, to ja cały czas miałam przed oczyma tę dziewczynkę z kucykami, którą można zobaczyć na jednym ze zdjęć zamieszczonych w książce.

Relacje, jakie łączą nas z rodzicami, są szalenie skomplikowane. W każdym układzie znajdzie się coś, o co dziecko może mieć rzeczywisty bądź urojony żal. Magda Dygat jest córką aktorki i pisarza. Dynamika emocji w takim zestawieniu była ogromna. Ciężkie już na wstępie dla dziecka związki rodzinne pokomplikowało jeszcze bardziej pojawienie się w ich świecie Kaliny Jędrusik. Rozwód, nowe związki rodziców i w tym wszystkim dziewczynka, której świat się zawalił. Na kim bym ja skoncentrowała cały swój gniew i strach w takiej sytuacji? Oczywiście, że na tej francy, do której ojciec odszedł. Rykoszetem i matce by się oberwało, że nie zrobiła nic, by go zatrzymać. Więc nie dziwią mnie uczucia pani Magdy w stosunku do macochy.

Trudno o wygłaszanie prawd obiektywnych, gdy samemu jest się uwikłanym w daną sytuację, zwłaszcza gdy emocje są doprowadzone do wrzenia. Myślę jednak, że każdy ma prawo do własnej prawdy. Dygatówna przez lata tłumiła w sobie wiele uczuć. One kiedyś musiały się z niej wylać. I w efekcie powstały „Rozstania”, które dla mnie są właśnie krzykiem tamtej zagubionej dziewczynki. Może jej odczucia są niesprawiedliwe, przejaskrawione, złośliwe…Może niekoniecznie trzeba było to wszystko publikować. Ale jest w tej książce coś, co dotyka we mnie chyba macierzyńskich uczuć, bo myślę, że to dziecko, które przemówiło przez panią Magdę powinno zostać wysłuchane. Że to mu się należy, by dorosła kobieta mogła przestać oglądać się za siebie. Inna sprawa, że w dobie rodzin patchworkowych dobrze poczytać o tym, jak to wyglądało kiedyś.

Zaskoczyło mnie w listach pisanych przez Dygata niezwykłe ciepło, z jakim traktował swoją rodzinę i przyjaciół. Wszystko, co pisze do bliskich ma ładunek emocjonalny. Szkoda, że tak wszystkim tym ludziom życie się pokomplikowało. Nie mnie jednak to oceniać. Książka Magdy Dygat pokazuje także sposób funkcjonowania twórców w powojennych realiach Polski. „Rozstania”, mimo, że kontrowersyjne, bardzo dobrze mi się czytało. Jest to lektura, która wymyka się sformułowaniom podoba/nie podoba. Mnie na pewno zapadnie w pamięć.

„Rozstania” to chaotyczny miszmasz fragmentów prozy Dygata, listów jego autorstwa i tych do niego pisanych, przeplatany rodzinnymi historiami oraz przemyśleniami i gorzkimi komentarzami jego córki, Magdy. Stworzyła ona bardzo subiektywny, przepełniony ogromną miłością i równie wielkimi pretensjami obraz ojca i swojego dzieciństwa. Choć rozrachunek z przeszłością prowadzi...

Bardzo subiektywna książka.Głód miłości ojca, jego brak na codzień.Całkowity brak akceptacji Kaliny Jędrusik .Nie dziwota , Kalina nie lubiła dzieci, a i kobiet też nie.

Bardzo subiektywna książka.Głód miłości ojca, jego brak na codzień.Całkowity brak akceptacji Kaliny Jędrusik .Nie dziwota , Kalina nie lubiła dzieci, a i kobiet też nie.

Dziecko sławnych rodziców , które oskarża ich o zmarnowanie dzieciństwa. I drugą żonę ojca ( Kalinę Jędrusik) o zmarnowanie młodości i separację od tegoż ojca. Jak dla mnie kolejne dziecko-nieudacznik, które nie zawahało się wywlec wszystkich tajemnic żeby pokazać jaka to ona jest biedna. A przy okazji zarobić na tym .

Dziecko sławnych rodziców , które oskarża ich o zmarnowanie dzieciństwa. I drugą żonę ojca ( Kalinę Jędrusik) o zmarnowanie młodości i separację od tegoż ojca. Jak dla mnie kolejne dziecko-nieudacznik, które nie zawahało się wywlec wszystkich tajemnic żeby pokazać jaka to ona jest biedna. A przy okazji zarobić na tym .

Wśród wielu pojawiających się na rynku książek wspomnieniowych Rozstania Magdy Dygat są pozycją wyjątkową i oryginalną. Autorka - córka zmarłego w 1978 roku znanego pisarza Stanisława Dygata - opowiada bowiem niełatwą historię rodzinną, układając ją nie tylko z własnych przeżyć i przemyśleń, ale także z bezpośrednich świadectw osób, które w tej historii brały udział. Bohaterowie dramatu - Dygat, matka Magdy - aktorka Władysława Nawrocka i druga żona pisarza - Kalina Jędrusik - żyją na kartach książki w dużej mierze dzięki swoim słowom. Obszerne fragmenty bardzo nieraz osobistych i zaskakujących listów krążących między Stanisławem Dygatem, a jego rodzicami, pierwszą żoną, córką, przyjaciółmi, mówią tak dużo, że powierzchowna warstwa książki - opowieść o dorastaniu małej Magdy w domu dwojga zajętych sobą artystów, naznaczonym samotnością i brakiem zakorzenienia, potem o rozwodzie rodziców, małżeństwie ojca z Kaliną Jędrusik, jej zabiegach, by zniechęcić go do córki - to tylko pomost do zrozumienia istoty ich skomplikowanych związków. Temu samemu służą też cytaty z utworów Dygata: Jeziora Bodeńskiego, Disneylandu, Pożegnań, Podróży, Męki zaślepienia, jak również z jego prywatnych notatników. Korespondencja z Kazimierzem Brandysem, Tadeuszem Brezą, Markiem Hłaską, listy Adolfa Rudnickiego, Sławomira Mrożka, Romana Polańskiego, Andrzeja Wajdy, Jerzego Stempowskiego dostarczają barwnych szczegółów dotyczących samego Dygata, a ponadto kreślą ciekawy obraz życia polskich środowisk twórczych lat 50., 60. i 70. Magda Dygat nie boi się ani powagi i wzruszeń, ani zabawnych anegdot, w jej relacji ciepło sąsiaduje z ironią, określenia zaś dalekie są od czarno-białego wartościowania. Każdy dzień to inny pryzmat, przez który patrzeć można na przeszłość i rzeczywistość.

Wśród wielu pojawiających się na rynku książek wspomnieniowych Rozstania Magdy Dygat są pozycją wyjątkową i oryginalną. Autorka - córka zmarłego w 1978 roku znanego pisarza Stanisława Dygata - opowiada bowiem niełatwą historię rodzinną, układając ją nie tylko z własnych przeżyć i przemyśleń, ale także z bezpośrednich świadectw osób, które w tej historii brały udział....

Rozstania to "dokument subiektywny", rozliczający, który wzbudził we mnie mieszane uczucia. Książka składa ze wspomnień autorki oraz wspomnień przyjaciół Stanisława Dygata. Z tych wspomnień wyłania się człowiek pełen dobroci, łagodny i delikatny, ale w oczach córki jest człowiekiem słabym, bezwolnym, sterownym. Bronią się ostatnie strony. Właściwie od nich warto zacząć.Pojawia się tam nuta autentycznego doświadczenia, cicha intymność autorki, głębia. To co niewątpliwie stanowi o wartości książki to fotografie oraz pełne czułości listy Stanisława Dygata do pierwszej żony, potem byłej żony. Mimo rozstania z nią traktował ją z dużym ciepłem i tęsknotą. Zupełnie jakby nigdy się z nią nie rozstał.Co jeszcze? Przychodzi taki czas, że rehabilituje się rodziców, ale autorka jest jeszcze w fazie pełnego pretensji osądzania ich. Książka okraszona sporą dozą goryczą autorki jako córki i pasierbicy. Moja refleksja z Rozstań? Kiedy szukamy spełnienia poprzez innych łatwo jest popaść w smutek z powodu ich niedoskonałości i przeoczyć to co w nich i nas samych jest cenne.

Rozstania to "dokument subiektywny", rozliczający, który wzbudził we mnie mieszane uczucia. Książka składa ze wspomnień autorki oraz wspomnień przyjaciół Stanisława Dygata. Z tych wspomnień wyłania się człowiek pełen dobroci, łagodny i delikatny, ale w oczach córki jest człowiekiem słabym, bezwolnym, sterownym. Bronią się ostatnie strony. Właściwie od nich warto...

Ogrom negatywnych opini Magdy Dygat o ojcu i jego drugiej żonie. Ale jednocześnie autorka używa nazwiska ojca,sprzedaje swoje książki pod cennym nazwiskiem Dygat, zamieszcza dużo jego zdjęć i jego sławnej żony.

Ogrom negatywnych opini Magdy Dygat o ojcu i jego drugiej żonie. Ale jednocześnie autorka używa nazwiska ojca,sprzedaje swoje książki pod cennym nazwiskiem Dygat, zamieszcza dużo jego zdjęć i jego sławnej żony.

Pani Dygat nie odziedziczyła talentu po ojcu

Pani Dygat nie odziedziczyła talentu po ojcu