Pamiętam jako "sensacyjny" gorący ówcześnie tytuł, po latach - zwykła drama.

Pamiętam jako "sensacyjny" gorący ówcześnie tytuł, po latach - zwykła drama.

Czym jest prawdziwa miłość? Co można zrobić dla miłości? A co można zrobić dla zachowania pozorów szczęścia? Co jest moralne a co nie, gdy różnym ludziom przyświecają różne kodeksy postępowań? Wspaniały monolog, z doskonałym zarysowaniem każdej z postaci, każdego uczucia i każdego westchnienia.

Czym jest prawdziwa miłość? Co można zrobić dla miłości? A co można zrobić dla zachowania pozorów szczęścia? Co jest moralne a co nie, gdy różnym ludziom przyświecają różne kodeksy postępowań? Wspaniały monolog, z doskonałym zarysowaniem każdej z postaci, każdego uczucia i każdego westchnienia.

Dla mnie wyjątkowa. Czytam po raz kolejny.

Dla mnie wyjątkowa. Czytam po raz kolejny.

Głęboka i smutna opowieść o miłości. Czyta się z początku dosyć ciężko ze względu na specyficzny styl pisania autorki.

Głęboka i smutna opowieść o miłości. Czyta się z początku dosyć ciężko ze względu na specyficzny styl pisania autorki.

271 stron. Nie waham się rzucić garścią "naj" - najgłębsza, najbardziej przejmująca, najprzenikliwsza, najsmutniejsza powieść o miłości. O życiu. O człowieczeństwie. Monument na 271 stronach.

271 stron. Nie waham się rzucić garścią "naj" - najgłębsza, najbardziej przejmująca, najprzenikliwsza, najsmutniejsza powieść o miłości. O życiu. O człowieczeństwie. Monument na 271 stronach.

Skuszona wysoką oceną zaczęłam czytać tą książkę. Jednak ocena ma się nijak do książki. Była to droga przez mękę. Nigdy więcej.

Skuszona wysoką oceną zaczęłam czytać tą książkę. Jednak ocena ma się nijak do książki. Była to droga przez mękę. Nigdy więcej.

Samo życie. Dobra książka.

Samo życie. Dobra książka.

Moja pierwsza dorosła powieść, czytana kilkanaście razy i tym razem powrót do sprawdzonej pozycji poruszył moje serce bardziej niż natłok aktualnych pozycji pełnych tylko szumu słów a nie wnoszących nic do życia, których nie warto nawet oceniać
Tutaj dostałam to czego się spodziewałam a za każdym razem czytam z rozedrganym sercem
"...nie stałam się przez to mądrzejsza,ale nie byłam już głupia do tego stopnia, aby myśleć, że jestem mądra...."

Moja pierwsza dorosła powieść, czytana kilkanaście razy i tym razem powrót do sprawdzonej pozycji poruszył moje serce bardziej niż natłok aktualnych pozycji pełnych tylko szumu słów a nie wnoszących nic do życia, których nie warto nawet oceniać
Tutaj dostałam to czego się spodziewałam a za każdym razem czytam z rozedrganym sercem
"...nie stałam się przez to mądrzejsza,ale...

Tę opinię rozpocznę od znamiennego fragmentu książki, który wiąże się z jej tytułem dość zagadkowym na pierwszy rzut oka. Oto on:
"Każdy ma w sobie pestkę, każdy swoją. Jak owoc. Przylatują ptaki, przychodzi jedno po drugim spustoszenie. Robak. Gnije to, co jest miąższem. Odpada. Ale pestkę trzeba uratować. Pestka musi zostać nietknięta. Z pestki przecież...
Niepojęcie wstrząśnięta spytałam, co jest pestką.
- To, w co nie przestajemy wierzyć. Co najgłębiej jest nami; pomimo wszystko. Pomimo zła w nas, pomimo naszych odstępstw, mimo wszystkich srebrników, jakieśmy wzięli."
Książka to w zasadzie monolog. J. Susuł (Tygodnik Powszechny") o powieści mówi: "Niespokojny nurt tego monologu, przypływający przędz masę odnóg i rozgałęzień, niesie coś więcej niż fabułę smutnej opowieści o losach Agaty, Borysa i Teresy." Zgadzam się z tymi słowami. To książka pełna życiowych obserwacji o najróżniejszym charakterze. S. Jończyk ("Słowo Powszechne") pisał tak: "To, co wyróżnia i charakteryzuje powieść... ta ambitna próba odświeżającego, nowatorskiego spojrzenia na motyw i problem miłości..." Zgadzam się i tu w stu procentach. To książka o miłości, ale miłość ukazana znów inaczej od innych autorów i pisarzy oraz niezwykle ciekawie, interesująco. H. Cywińska ("Ekspres Ilustrowany"): "Wszystkie, dosłownie wszystkie, postacie powieści są dyskusyjne. Z każdą można i trzeba polemizować. Uważam to jednak za zaletę..." I ja tak uważam. I jeszcze ważne słowa J. Rohozińskiego ("Współczesność"),które warto tu przytoczyć: "On, ona i - ta trzecia. Miłość, zazdrość, przywiązanie do rodziny, starcie norm obyczajowo-moralnych z uczuciem, dążenie do szczęścia i lęk przed wyrządzeniem krzywdy, bunt i pełne rezygnacji poświęcenie, stała gra wielkich namiętności kiełznanych jedynie świadomością, iż nie wolno zatracić człowieczeństwa, godności ludzkiej - ta oto problematyka stanowi zasadnicze jądro powieści..." Jakże to doniosła oraz frapująca tematyka i choćby dla niej warto tę książkę przeczytać.
Powróćmy do początku tejże skromnej opinii i przytoczonego powyżej fragmentu powieści. Książkowa bohaterka Agata, na pytanie co jest twoją pestką odpowiedziała, że miłość. A moją? A Twoją, drogi Czytelniku? Warto sobie zadać to pytanie po zakończeniu lektury tej rewelacyjnej książki. Zdecydowanie rewelacyjnej pod wieloma względami.

Tę opinię rozpocznę od znamiennego fragmentu książki, który wiąże się z jej tytułem dość zagadkowym na pierwszy rzut oka. Oto on:
"Każdy ma w sobie pestkę, każdy swoją. Jak owoc. Przylatują ptaki, przychodzi jedno po drugim spustoszenie. Robak. Gnije to, co jest miąższem. Odpada. Ale pestkę trzeba uratować. Pestka musi zostać nietknięta. Z pestki przecież...
Niepojęcie...

Specyficzny sposób pisania, do którego trzeba się przyzwyczaić. A później już leci szybko. W jakiś sposób historia mi bliska, więc dla mnie wciągająca.

Specyficzny sposób pisania, do którego trzeba się przyzwyczaić. A później już leci szybko. W jakiś sposób historia mi bliska, więc dla mnie wciągająca.