Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Urocza. Poruszająca.

Urocza. Poruszająca.

Wybitna.

Wybitna.

"Pewnego dnia, a może pewnej nocy prawie umarła, skąd mogła wiedzieć, czy to dzień, czy noc, w każdym razie czuła, że śmierć się przyczaiła, śmierć, słodka śmierć, już chwytała ją za skrzydła, tyle że nie wiadomo, skąd wyskoczyły na wierzch jakieś słowa: słowa mamy, linijka z jej poezji, pieprzony wiersz, który przebił się przez głosy tych ludzi i szum silnika elektrycznego. Mam tylko ciebie ogniu. Naga podchodzę do ciebie. Wiersz wybił się, napęczniał, zamienił w sznur słów, tylko ciebie ogniu, tylko ciebie ogniu, tylko ciebie ogniu, tylko ciebie ogniu, tylko ciebie ogniu, sznur słów, których można się uczepić, którymi można opleść całe ciało, które można spiewać w widmowych zakamarkach umysłu." (str. 385)
Kiedy kończy trzydzieści lat, zapala w ciemności zapałki i przygląda się swojemu odbiciu w wodzie. Jej los przypieczętowała historia. Czy się podniesie, czy nauczy sie żyć od nowa?
Monte.Vide.Eu."Widze górę" - powiedział kilkaset lat temu pewien kapitan, kiedy dostrzegł ze statku niewielki pagórek...tak zaczyna się ta historia.

"Pewnego dnia, a może pewnej nocy prawie umarła, skąd mogła wiedzieć, czy to dzień, czy noc, w każdym razie czuła, że śmierć się przyczaiła, śmierć, słodka śmierć, już chwytała ją za skrzydła, tyle że nie wiadomo, skąd wyskoczyły na wierzch jakieś słowa: słowa mamy, linijka z jej poezji, pieprzony wiersz, który przebił się przez głosy tych ludzi i szum silnika...