Zdecydowanie polecam. Moim zdaniem najlepsza i - chociaż fabularyzowana - to paradoksalnie najbardziej osobista książka tego autora. Cenię sobie wielowątkowość, krwistych bohaterów, podróż przez historię Warszawy, a przy okazji stawianie sobie ważnych pytań. Niewidzenie jest tematyzowane w tej powieści, ale nie najważniejsze. Większą rolę odgrywają więzi bohaterów, ich dążenie do realizacji marzeń i celów czy zmaganie się z systemem. 10/10

Zdecydowanie polecam. Moim zdaniem najlepsza i - chociaż fabularyzowana - to paradoksalnie najbardziej osobista książka tego autora. Cenię sobie wielowątkowość, krwistych bohaterów, podróż przez historię Warszawy, a przy okazji stawianie sobie ważnych pytań. Niewidzenie jest tematyzowane w tej powieści, ale nie najważniejsze. Większą rolę odgrywają więzi bohaterów, ich...

Żyjemy, dostrzegając otaczający nas świat.

Słyszymy dźwięki, które koją nasze zmysły, bądź sprawiają, że w naszym organizmie buzuje furia.

Czujemy zapachy, kojarzące nam się z danym miejscem, bądź okolicznościami.

Odczuwamy smaki, poszerzając własne horyzonty gastronomiczne.

Dotykamy przedmiotów, mogąc poznać ich strukturę.

A co gdyby odebrać nam jeden ze zmysłów? Czy wciąż potrafilibyśmy czerpać z życia radość pełnymi garściami?

Dziś, sprawa wygląda o wiele łatwiej, ponieważ technologia wychodzi naprzeciw niepełnosprawności, dając możliwość osobom chorym, na samodzielność.

Jednak nie zawsze tak było. Marek Kalbarczyk oddał w nasze ręce książkę, która za pomocą kilku opowiadań, przenosi nas do drugiej połowy XX wieku, i ukazuje, że ogranicza nas jedynie własny umysł.

Bardzo poruszyła mnie ta pozycja, ponieważ w niewytłumaczalny sposób utożsamiam się z osobami, które borykają się z różnego rodzaju uposledzeniami fizycznymi, jak i psychicznymi.

Na wzmiankę zasługuję również styl pisarski autora, ponieważ starannie wplatał archaizmy, które zostały ukoloryzowane nowoczesnymi przemyśleniami.
Dodajmy, że ten czas nie był dla Polaków łaskawy. Komunistyczne podejście do ludności jak i wszelkie ograniczenia, utrudniały życia ludziom w pełni sprawnym. Tyle że bohaterowie tej książki nie odbierali tego, jako muru, który odcinał im zdolność przebrnięcia przez trudności. Osiągali sukcesy, walczyli. Tlem dla ich historii były rysy historyczne, które mocno wzbogaciły całą książkę. Nie były to suche fakty, jakie przekazywano nam w szkołach.
Jedynym do czego w jakiś sposób mogłabym się przyczepić, były częste wzmianki o Bogu, za czym nie przepadam. Ale biorąc pod uwagę, że owa ludność to w wierze, w tamtych czasach, szukała ukojenia i siły, wydaje się być jak najbardziej na miejscu.

Trzecie oko jest zmysłem strikte mentalnym, jednak uświadamia nam, iż istnieje możliwość odczuwania rzeczy i w idealny sposób pasuje to tej powieści.

Ja osobiście mogę polecić tego kolosa, który sprawi, że otworzymy nasze umysły i empatycznie podejdziemy do ślepoty.

Dziękuję wydawnictwu @wydawnictwotrzecieoko za egzemplarz recenzencki. Ta lektura na długo pozostanie w mojej pamięci.

Żyjemy, dostrzegając otaczający nas świat.

Słyszymy dźwięki, które koją nasze zmysły, bądź sprawiają, że w naszym organizmie buzuje furia.

Czujemy zapachy, kojarzące nam się z danym miejscem, bądź okolicznościami.

Odczuwamy smaki, poszerzając własne horyzonty gastronomiczne.

Dotykamy przedmiotów, mogąc poznać ich strukturę.

A co gdyby odebrać nam jeden ze zmysłów? Czy...

Recenzja.
„Ich trzecie oko” autorstwa Marka Kalbarczyka, to niesamowita, momentami wzruszająca opowieść o ludziach niewidomych.

Akcja została przedstawiona na tle wydarzeń historycznych drugiej połowy XX wieku.
Przyznam się szczerze, że pierwszy raz miałam okazję czytać tego typu książkę. Wydawało mi się, że wiem jak wygląda życie osoby niewidomej, jednak książka pozwoliła mi spojrzeć na to z nieco innej perspektywy i bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.
Dzięki autorowi utwierdziłam się w przekonaniu, że problem niepełnosprawności nie dyskwalifikuje człowieka, a bohaterowie książki są tego dobitnym przykładem. Są oddani pracy, zdolni i odnoszą sukcesy, których przeciętny człowiek mógłby pozazdrościć.
Autor w niebanalny sposób przedstawił metafizyczną koncepcję trzeciego oka, według której istnieje zmysł, który umożliwia odczuwanie „rzeczy”, których nie można zobaczyć na własne oczy.

Jak wspomniałam wcześniej, akcja książki została osadzona w połowie XX wielu. Doskonale wiemy jak trudne to były czasy. Mimo wszystko Polacy przetrwali…Przetrwali również ludzie niewidomi, osiągając imponujące sukcesy.

Wydawałoby się, że książka ta, to pesymistyczna opowieść. Nic bardziej mylnego…
Książka opowiada o „odnalezieniu siebie i swojej drogi…”

Polecam serdecznie😉

Recenzja.
„Ich trzecie oko” autorstwa Marka Kalbarczyka, to niesamowita, momentami wzruszająca opowieść o ludziach niewidomych.

Akcja została przedstawiona na tle wydarzeń historycznych drugiej połowy XX wieku.
Przyznam się szczerze, że pierwszy raz miałam okazję czytać tego typu książkę. Wydawało mi się, że wiem jak wygląda życie osoby niewidomej, jednak książka...

Fajna książka! Z minusów - czasem autor odrobinę za dużo porusza kwestii wiary. Z drugiej strony mowa o Polsce w czasach powojennych, gdzie dla dużej części Polaków było to bardzo ważne, więc ma to swoje uzasadnienie. Generalnie polecam.

Fajna książka! Z minusów - czasem autor odrobinę za dużo porusza kwestii wiary. Z drugiej strony mowa o Polsce w czasach powojennych, gdzie dla dużej części Polaków było to bardzo ważne, więc ma to swoje uzasadnienie. Generalnie polecam.

Bardzo duże zaskoczenie! Ciekawy styl – trochę archaizmu połączonego z nowoczesnym strumieniem świadomości. Na początku nie było łatwo się do tego przyzwyczaić, ale potem czytanie idzie już samo.

Bardzo duże zaskoczenie! Ciekawy styl – trochę archaizmu połączonego z nowoczesnym strumieniem świadomości. Na początku nie było łatwo się do tego przyzwyczaić, ale potem czytanie idzie już samo.

Rewelacyjna i wzruszająca książka! :)

Rewelacyjna i wzruszająca książka! :)

Prawdziwa saga warszawska. W niektórych momentach przypomina serial „Dom”.

Prawdziwa saga warszawska. W niektórych momentach przypomina serial „Dom”.

Nie mogłam się oderwać! :)

Nie mogłam się oderwać! :)

Bardzo ciekawie opisane aspekty historyczne, które nie stanowią całości a jedynie tło wzbogacające powieść. Polecam!

Bardzo ciekawie opisane aspekty historyczne, które nie stanowią całości a jedynie tło wzbogacające powieść. Polecam!