Jedna z ostatnim dobrych pozycji tego autora

Jedna z ostatnim dobrych pozycji tego autora

Tych zbiorów felietonów Jeremiego Clarksona po polsku jest chyba z siedem. Przeczytałem z cztery. Podziwiam ludzi, z których palców wylewają się z niezwykłą łatwością teksty pełne anegdot, dobrego humoru i bezkompromisowości. Taki talent miał Leopold Tyrmand, który chodził na zawody tenisowe i bokserskie z maszyną do pisania i z trybun pisał relacje dla Agencji Prasowo-Informacyjnej.

Taki był Paweł Zarzeczny, piszący o piłce. Jerzy Pilch był takim felietonistą. Taki talent ma Krzysztof Varga. Masa osób kupowała Przegląd Sportowy, Tygodnik Powszechny i Magazyn Wyborczej tylko dla tych felietonów. Byłem jednym z nich.

Taki talent ma również Clarkson. Wyobrażam sobie, że wstaje około południa, w hotelowym pokoju, na ciężkim kacu, w jakimś dziwnym miejscu świata i odbiera telefon z redakcji, że miał do przedwczoraj wysłać tekst. Więc siada z bólem głowy do laptopa ze szklanką wody z cytryną albo jakimś klinowym płynem i wypluwa z siebie kolejny świetny felieton inspirowany jakimś prasowym nagłówkiem, nocną rozmową przy whiskey z jakimś przypadkowym towarzyszem, wiadomością usłyszaną w porannych wiadomościach lub jakimś innym, z pozoru błahym, szczegółem codzienności.

Clarkson stoi na szczycie barykady w każdej politycznej, ideologicznej, geopolitycznej wojnie. Staje w poprzek, jak okoń, politycznej poprawności, bez popadania w skrajność. Czasami jest poprawny, czasami jest do bólu kontrowersyjny i prowokacyjny. Ma swoje zdanie, a pozycja, jaką sobie zbudował, pozwala mu wyrażać je do bólu dosadnie.

Teksty Clarksona są lekkie i nadają się doskonale jako lektura odświeżająca po ciężkiej literaturze, jako opowiastki do czytania na kiblu (wbrew powszechnej opinii, dobór „literatury toaletowej” jest istotną decyzją dla każdego, kto lubi czytać),na plaży podczas urlopu albo w metrze podczas podróży do pracy. W niczym nie umniejsza to kunsztu tego faceta. Te felietony świetnie oddają brytyjską mentalność, umysł faceta w dojrzałym wieku, który potrafi być mentalnie młody, sybaryty, miłośnika pięknych kobiet i szybkich samochodów i dobrych alkoholi.

Tych zbiorów felietonów Jeremiego Clarksona po polsku jest chyba z siedem. Przeczytałem z cztery. Podziwiam ludzi, z których palców wylewają się z niezwykłą łatwością teksty pełne anegdot, dobrego humoru i bezkompromisowości. Taki talent miał Leopold Tyrmand, który chodził na zawody tenisowe i bokserskie z maszyną do pisania i z trybun pisał relacje dla Agencji...

Świetna. Znakomite felietony. Książka gruba, a dzięki swojej formie czyta się ją błyskawicznie.

Czasami tematy poruszane przez autora są na wskroś angielskie, więc pewne smaczki mogą polskiemu czytelnikowi umykać, całość jednak bezapelacyjnie jest godna polecenia.

Świetna. Znakomite felietony. Książka gruba, a dzięki swojej formie czyta się ją błyskawicznie.

Czasami tematy poruszane przez autora są na wskroś angielskie, więc pewne smaczki mogą polskiemu czytelnikowi umykać, całość jednak bezapelacyjnie jest godna polecenia.

Clarkson coraz mniej błyskotliwy, coraz bardziej powtarza te same schematy i porusza coraz mniej ważkie tematy (lub banalizuje te, które są ważne)

Clarkson coraz mniej błyskotliwy, coraz bardziej powtarza te same schematy i porusza coraz mniej ważkie tematy (lub banalizuje te, które są ważne)

Książka zdecydowanie przeznaczona dla osób z dystansem do świata, siebie i opinii innych :)

Książka zdecydowanie przeznaczona dla osób z dystansem do świata, siebie i opinii innych :)

Uwielbiam czytać sobie po jednym felietonie Clarksona wieczorem przed pójściem spać. Często jego brytyjskie poczucie humoru potrafi mi poprawić nastrój po ciężkim dniu.

Uwielbiam czytać sobie po jednym felietonie Clarksona wieczorem przed pójściem spać. Często jego brytyjskie poczucie humoru potrafi mi poprawić nastrój po ciężkim dniu.

Clarkson trzyma poziom, potrafi zwrócić uwagę na pozornie mało ciekawe sprawy, poprzez absurdalne, gigantycznie przesadzone porównania. Wszystko to przemieszane jest z jego ignoranckim podejściem do sprawy oraz brakiem poprawności politycznej. Całość robi piorunująco pozytywne wrażenie.
Może nie jestem całkiem obiektywny w stosunku do Clarksonowych książek, ale mogę tak pisać, bo jestem fanem jego talentu zarówno pisarskiego jak i dziennikarskiego.

Clarkson trzyma poziom, potrafi zwrócić uwagę na pozornie mało ciekawe sprawy, poprzez absurdalne, gigantycznie przesadzone porównania. Wszystko to przemieszane jest z jego ignoranckim podejściem do sprawy oraz brakiem poprawności politycznej. Całość robi piorunująco pozytywne wrażenie.
Może nie jestem całkiem obiektywny w stosunku do Clarksonowych książek, ale mogę tak...

Nie jest to mój ulubiony felietonista, ale cenię jego ostre i lekkie pióro.

Jak to w przypadku wszelkich zbiorów bywa, są tu teksty bardziej i mniej udane.

Warto było przeczytać. Zwłaszcza po lekturze tak mocnej i wstrząsającej jak reportaż Tochmana.

Nie jest to mój ulubiony felietonista, ale cenię jego ostre i lekkie pióro.

Jak to w przypadku wszelkich zbiorów bywa, są tu teksty bardziej i mniej udane.

Warto było przeczytać. Zwłaszcza po lekturze tak mocnej i wstrząsającej jak reportaż Tochmana.

Książkę pożyczyłam od kolegi. Czytałam już 3 pozycje Clarksona i były ciekawe. Ta również mnie nie zawiodła. Uwielbiam jego poczucie humoru i zgryźliwość.
Polecam

Książkę pożyczyłam od kolegi. Czytałam już 3 pozycje Clarksona i były ciekawe. Ta również mnie nie zawiodła. Uwielbiam jego poczucie humoru i zgryźliwość.
Polecam

Obszerny zbiór felietonów Jeremego poruszający tematy ważne jak i naprawdę błahe. Osobiście podzielam w wielu przypadkach spojrzenie autora na przedstawiane zagadnienia tak więc znalazłem w książce coś dla siebie.

Obszerny zbiór felietonów Jeremego poruszający tematy ważne jak i naprawdę błahe. Osobiście podzielam w wielu przypadkach spojrzenie autora na przedstawiane zagadnienia tak więc znalazłem w książce coś dla siebie.