Świat według Clarksona. Jeśli mógłbym dokończyć…

Uwielbiam czytać sobie po jednym felietonie Clarksona wieczorem przed pójściem spać. Często jego brytyjskie poczucie humoru potrafi mi poprawić nastrój po ciężkim dniu.

Uwielbiam czytać sobie po jednym felietonie Clarksona wieczorem przed pójściem spać. Często jego brytyjskie poczucie humoru potrafi mi poprawić nastrój po ciężkim dniu.

Pokaż mimo to

Clarkson trzyma poziom, potrafi zwrócić uwagę na pozornie mało ciekawe sprawy, poprzez absurdalne, gigantycznie przesadzone porównania. Wszystko to przemieszane jest z jego ignoranckim podejściem do sprawy oraz brakiem poprawności politycznej. Całość robi piorunująco pozytywne wrażenie.
Może nie jestem całkiem obiektywny w stosunku do Clarksonowych książek, ale mogę tak pisać, bo jestem fanem jego talentu zarówno pisarskiego jak i dziennikarskiego.

Clarkson trzyma poziom, potrafi zwrócić uwagę na pozornie mało ciekawe sprawy, poprzez absurdalne, gigantycznie przesadzone porównania. Wszystko to przemieszane jest z jego ignoranckim podejściem do sprawy oraz brakiem poprawności politycznej. Całość robi piorunująco pozytywne wrażenie.
Może nie jestem całkiem obiektywny w stosunku do Clarksonowych książek, ale mogę tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę pożyczyłam od kolegi. Czytałam już 3 pozycje Clarksona i były ciekawe. Ta również mnie nie zawiodła. Uwielbiam jego poczucie humoru i zgryźliwość.
Polecam

Książkę pożyczyłam od kolegi. Czytałam już 3 pozycje Clarksona i były ciekawe. Ta również mnie nie zawiodła. Uwielbiam jego poczucie humoru i zgryźliwość.
Polecam

Pokaż mimo to

Nie jest to mój ulubiony felietonista, ale cenię jego ostre i lekkie pióro.

Jak to w przypadku wszelkich zbiorów bywa, są tu teksty bardziej i mniej udane.

Warto było przeczytać. Zwłaszcza po lekturze tak mocnej i wstrząsającej jak reportaż Tochmana.

Nie jest to mój ulubiony felietonista, ale cenię jego ostre i lekkie pióro.

Jak to w przypadku wszelkich zbiorów bywa, są tu teksty bardziej i mniej udane.

Warto było przeczytać. Zwłaszcza po lekturze tak mocnej i wstrząsającej jak reportaż Tochmana.

Pokaż mimo to

Clarkson jak to Clarkson - niepokorny i zgryźliwy, niekoniecznie zawsze poprawny polityczne, częstokroć kontrowersyjny, ale zawsze niesamowicie zabawny. Dzięki temu nawet jeśli niekoniecznie zgadzam się ze wszystkimi jego poglądami, to i tak niesamowicie dobrze czyta mi się jego felietony.

Clarkson jak to Clarkson - niepokorny i zgryźliwy, niekoniecznie zawsze poprawny polityczne, częstokroć kontrowersyjny, ale zawsze niesamowicie zabawny. Dzięki temu nawet jeśli niekoniecznie zgadzam się ze wszystkimi jego poglądami, to i tak niesamowicie dobrze czyta mi się jego felietony.

Pokaż mimo to

Mam wrażenie, że z każdą kolejna częścią Clarkson ewoluuje w stronę lokalnej polityki i historie tracą na uniwersalności. Aby rozumieć i mieć rozrywkę z opowiadanych historii trzeba by żyć i uczestniczyć w wydarzeniach na wyspach brytyjskich.

Mam wrażenie, że z każdą kolejna częścią Clarkson ewoluuje w stronę lokalnej polityki i historie tracą na uniwersalności. Aby rozumieć i mieć rozrywkę z opowiadanych historii trzeba by żyć i uczestniczyć w wydarzeniach na wyspach brytyjskich.

Pokaż mimo to

Nadal nie po drodze mi z fabułami, więc sięgnęłam po kolejny tom felietonów Jeremy’ego Clarksona. To już siódmy z kolei, a czytałam wszystkie (z absolutnie nieliterackich powodów jest to też seria, która doprowadza mnie do szewskiej pasji – grzbiety i wysokości książek są do siebie niedopasowane…). I chyba jest nieco gorzej niż wcześniej, mam wrażenie, że Clarkson albo trochę stracił na swojej ostrości albo to ja już przyzwyczaiłam się na tyle do jego stylu i sposobu pisania, że nie porywa mnie on specjalnie, bawi dość umiarkowanie i raz na jakiś czas, a na pewno nie szokuje. Co znajdziemy w felietonach? Przede wszystkim dużo komentarzy na temat brytyjskiej polityki (na której się nie znam, więc to trochę czarna magia), ale też utyskiwania na radykalnych aktywistów-ekologów, na system szkolny, na problemy społeczne i socjalne. Kiedy czyta się felietony ciągiem, widzi się, że Clarkson wciąż używa tych samych określeń („nawilżyć pilota na śmierć”, „butelki mleka” – kiedy opisuje osoby), a tematy tych felietonów, przynajmniej takie jest moje wrażenie, mogliśmy już poznać we wcześniejszych tomach, w bardzo podobnych odsłonach. Ale przeczytać można, jeżeli darzy się Clarksona sympatią i nie ma się nic ciekawszego do czytania, a odpowiadają nam jego poglądy i sposób wypowiedzi.~lyl3th

Nadal nie po drodze mi z fabułami, więc sięgnęłam po kolejny tom felietonów Jeremy’ego Clarksona. To już siódmy z kolei, a czytałam wszystkie (z absolutnie nieliterackich powodów jest to też seria, która doprowadza mnie do szewskiej pasji – grzbiety i wysokości książek są do siebie niedopasowane…). I chyba jest nieco gorzej niż wcześniej, mam wrażenie, że Clarkson albo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka to zbiór felietonów wyrosłych z bacznej obserwacji świata. Życie pędzi do przodu. Nigdy nie wiadomo, co przyniesie kolejny dzień. Trudno to wszystko ogarnąć, zrozumieć, a niekiedy nawet i poznać. Mamy Clarksona, jest o wiele łatwiej. Autor prowadzi nas przez obłudny świat polityki, stosunki panujące w tym mrocznym świecie, kulturę i absurdy codzienności. Wtedy wszystko staje się prostsze... ⠀ ⠀🌍 Zacznijmy od prostych rzeczy. Dlaczego toalety w prywatnych domach są sterylnie czyste, a te publiczne... pozwólcie, że nie dopowiem... Czy karą za niewłaściwe segregowanie śmieci może być zakaz wyrzucania śmieci?
Na kogo wyrosną dzieci, które nigdy nie miały szansy przekonać się doświadczalnie jakie szkody może wyrządzić kwas na zajęciach z chemii?
Chcecie poznać próby odpowiedzi i wszystkie dywagacje na te i inne tematy? Poczytajcie Clarksona. ⠀ ⠀🌍 Przerażająco szczery, czasem brutalny do bólu ale zawsze z nutką humoru autor wyjaśnia nam zawiłości i absurdy rządzące w obecnym świecie. Niby to zauważamy, jednak często mijamy dużym łukiem nie chcąc lub nie umiejąc wytłumaczyć. Proste wyjaśnienia podane na tacy. Różne dziedziny i przypadki opisane prostym językiem. Choć niektóre felietony mnie nie urzekły (nie jestem bowiem pasjonatką stosunków polityczno- gospodarczych)sporo było takich, do których chętnie wrócę. Choć były i momenty z lekka przynudzające (nie o wszystkim lubię czytać) większość bardzo mi się podobała. Książka ogólnie zrobiła na mnie pozytywne wrażenie. Pełen szacun za odwagę 👍

Książka to zbiór felietonów wyrosłych z bacznej obserwacji świata. Życie pędzi do przodu. Nigdy nie wiadomo, co przyniesie kolejny dzień. Trudno to wszystko ogarnąć, zrozumieć, a niekiedy nawet i poznać. Mamy Clarksona, jest o wiele łatwiej. Autor prowadzi nas przez obłudny świat polityki, stosunki panujące w tym mrocznym świecie, kulturę i absurdy codzienności. Wtedy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kto kiedykolwiek oglądał Top Gear w pierwotnej formule, ten wie, wszystkim innym polecam zapoznanie się ze specyficznym charakterem, szeroką wiedzą i naprawdę specyficznym brytyjskim akcentem. Polecam - warto spędzić trochę czasu w towarzystwie Jazzy.

Kto kiedykolwiek oglądał Top Gear w pierwotnej formule, ten wie, wszystkim innym polecam zapoznanie się ze specyficznym charakterem, szeroką wiedzą i naprawdę specyficznym brytyjskim akcentem. Polecam - warto spędzić trochę czasu w towarzystwie Jazzy.

Pokaż mimo to

Clarkson w akcji.

Jeremy Clarkson powraca z nowy zbiorem felietonów (uściślając dziewięćdziesięciu dwóch). Cięte riposty, błyskotliwe spostrzeżenia, niewygodne prawdy, powalenie na kolana więcej niż jednego absurdu - znaki rozpoznawcze Clarksona są w książce jak najbardziej obecne. I bardzo dobrze - pamiętajmy bowiem, że Jeremy Clarkson to ktoś więcej niż były współprowadzący bijącego swego czasu rekordy popularności "Top Gear". To także znakomity felietonista.

Czym raczy nas Clarkson w najnowszej książce? W zasadzie można powiedzieć, że zbiorem z pozoru chaotycznych przemyśleń z okresu tuż po zwolnieniu z "Top Gear" (2015-2017). Chaos jest jednak tylko pozorny, albowiem wyłania się z niego - jak zwykle u tego pana - dość spójna wizja absurdów dotyczących rzeczywistości, w jakiej przyszło jemu i nam żyć. Są to głównie spostrzeżenia poczynione z typowo brytyjskiego punktu widzenia (niepozbawione rzecz jasna wybitnie brytyjskiego poczucia humoru), co może nieco przeszkadzać polskiemu odbiorcy z racji różnych perspektyw piszącego i czytającego, jednak przemyślenia Jeremy'ego są z całą pewnością zajmujące. Godne uwagi. I, przede wszystkim - tutaj zawodu dla oddanej publiki nie będzie - prześmieszne ;)

A konkretnie? Konkretnie rzecz ujmując Clarkson pisze poniekąd trochę o wszystkim. O zwierzętach domowych, o internetowej aktywności w dobie wszechobecnych mediów społecznościowych, o potrzebie wprowadzenia urzędowego zakazu opuszczania kraju dla wielu Anglików, o energii jądrowej i jej związku z muzyką pop, o swych refleksjach na temat delegalizacji śmierci, czy też o prawach mężczyzn oraz o spostrzeżeniach dotyczących kreskówek i ich związku z rzeczywistością :) Wszystko rzecz jasna pełne jest humoru, ironii, piętnowania absurdów i niedorzeczności współczesnego świata - jak na Clarksona przystało ;)

Moim skromnym zdaniem pewnym ewentualnym minusem może być to, że Clarkson jakoś tym razem w swojej książce nie skandalizuje... Może być to minus z uwagi na fakt, że zapewne część publiki (ciężko powiedzieć jaka, ale zakładam że spora) właśnie na coś takiego liczyła. No cóż - nie tym razem.

Czy warto sięgnąć po "Jeśli mógłbym dokończyć..."? Tak :) Nawet jeśli nie zgadzacie się z autorem, z jego spostrzeżeniami, sposobem bycia (aż nadto widocznym z spisanych przezeń słowach), poglądami na ludzi, świat i rzeczywistość, to w najgorszym razie po prostu się pośmiejecie. A w najlepszym również się pośmiejecie, a w bonusie być może poczujecie maleńką satysfakcję z tego, iż nie jesteście osamotnieni w ironicznym spojrzeniu na otaczający nas świat i jego absurdy.

Dziękuję Wydawnictwu Insignis za egzemplarz recenzencki.

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/01/swiat-wedug-clarksona-jesli-mogbym.html

Clarkson w akcji.

Jeremy Clarkson powraca z nowy zbiorem felietonów (uściślając dziewięćdziesięciu dwóch). Cięte riposty, błyskotliwe spostrzeżenia, niewygodne prawdy, powalenie na kolana więcej niż jednego absurdu - znaki rozpoznawcze Clarksona są w książce jak najbardziej obecne. I bardzo dobrze - pamiętajmy bowiem, że Jeremy Clarkson to ktoś więcej niż były...

więcej

mniej

Pokaż mimo to