Powieść drogi mocno przeciągnięta, jeśli chodzi o rozmiar. W wielu momentach mocno zanudzała, ponieważ akcja, gdy tylko się rozpędzała, szybko ponownie stawała w miejscu. Autor postawił tu w głównej mierze na rozważania filozoficzne. Nie mówię tutaj, że należy skreślić całą książkę. Trzeba się po prostu nastawić na dłużyznę.

Język książki ogółem był dość przystępny, ale już liczne sformułowania przemyśleń głównego bohatera chwilami były nie do zniesienia.

Do pozytywów należy dodać kreację wielu pobocznych ras, będących zaledwie tłem do historii. Druga połowa książki znacznie lepsza, aczkolwiek zakończenie zostaje osiągnięte w trybie nagłym. Dziwne, patrząc na tempo powieści.

Powieść drogi mocno przeciągnięta, jeśli chodzi o rozmiar. W wielu momentach mocno zanudzała, ponieważ akcja, gdy tylko się rozpędzała, szybko ponownie stawała w miejscu. Autor postawił tu w głównej mierze na rozważania filozoficzne. Nie mówię tutaj, że należy skreślić całą książkę. Trzeba się po prostu nastawić na dłużyznę.

Język książki ogółem był dość przystępny, ale...

Powieść tę potraktować można, moim zdaniem, na trzech płaszczyznach.
Pierwsza to kreacja oryginalnego świata oraz wielu kultur, zarówno ludzkich, jak i pozaludzkich, lepiej lub gorzej współżyjących na tej samej planecie. R. Silverberg to mistrz w tego rodzaju tematyce, co potwierdzał wielokrotnie, chociażby w cyklu „Majipoor”. Tutaj również kreacja ta wypada bardzo przyzwoicie, chociaż obraz wspólnot ludzkich i tubylczych odmalowany został oszczędnymi pociągnięciami pióra (powieść liczy zaledwie ok. 230 str.). Widać rękę wspomnianego mistrza.
Płaszczyzna druga to bohater i fabuła, obydwoje wypadają nader blado. Tłem opowieści stają się dramatyczne wydarzenia buntu Ludu, żyjącego dotychczas pod patriarchalno-feudalną władzą rasy Panów, oraz ucieczka jednego z tychże Panów (nastoletniego dziedzica włości) z obszarów objętych rewolucją. Ten potencjalny zawiązek interesującej fabuły został jednak przez Autora zmarnowany, albo – co nawet bardziej prawdopodobne – potraktowany pretekstualnie. Wydarzenia toczą się leniwie, lektura momentami wręcz nudzi, bohater bez większego zaangażowania ze swojej strony daje się unosić wypadkom. Nie odczuwamy dla niego szczególnej sympatii, jawi się jako postać przeciętna i nijaka. Samo zakończenie warstwy fabularnej wypada niczym „Deus ex machina”, zupełnie nieprawdopodobnie. Można odnieść wrażenie, że albo Autor znudził się opowieścią, albo zabrakło mu pomysłów na jej kontynuowanie, albo też osiągnął wymagane przez wydawcę minimum wierszówki i uciął historię na dziesięciu stronach, szybko i bez oglądania się na logikę. Potwierdza to przypuszczenie o drugoplanowej roli fabuły jako takiej, mającej stać się tylko pretekstem do głębszych, w zamierzeniu Autora, rozważań moralno-filozoficznych.
Właśnie te rozważania mogłyby istotnie stać się nicią przewodnią całej powieści gdyby nie to, że Autor potraktował je w sposób „łopatologiczny”, nie ukazując w żaden sposób przemiany bohatera w działaniu, a tylko ograniczając się do snutych przezeń, przydługawych monologów wewnętrznych. Co gorsza, te „głębokie” przemyślenia i wnioski, do których dochodzi, wydają się banalne: każda kultura, ludzka czy pozaludzka, ma swoje zalety i zasługuje na szacunek oraz próbę zrozumienia, żyjący od wieków w poddaństwie Lud ma własne aspiracje i potrafi ich dochodzić, urodzenie nie stanowi żadnej podstawy do sprawowania władzy oraz korzystania z przywilejów. Może to dla nastoletniego Pana nowatorskie i odkrywcze, ale powieść przeznaczona została przecież dla współczesnego czytelnika, dla którego to wszystko to oczywistość. Może różnie bywa z tym w praktyce, ale w warstwie ideologicznej nikt w nowoczesnym świecie powyższych postulatów nie neguje.
W sumie otrzymujemy niezbyt obszerną (może to i lepiej) powieść uznanego i wybitnego Autora, który nie trafił akurat na najlepszą formę i wydusił z siebie takie czy inne „odgrzewane kotlety”, ratując się wprawą w kreowaniu skomplikowanych światów. Zdecydowanie, lepiej zajrzeć do innych utworów R. Silverberga.
Na koniec kamyczek do ogródka tłumacza i redakcji. Język polskiej wersji pozostawia sporo do życzenia: zbyt wiele w kolejnych zdaniach czasownika „być”, dużo powtórzeń wyrazów, nadmierne obciążanie zdań zbędnymi zaimkami. Raz jeszcze potwierdza się stara zasada, dobry tłumacz powinien znać język oryginału, ale znacznie ważniejsza jest biegłość we własnym języku. A tej w tym wypadku zdecydowanie zabrakło.

Powieść tę potraktować można, moim zdaniem, na trzech płaszczyznach.
Pierwsza to kreacja oryginalnego świata oraz wielu kultur, zarówno ludzkich, jak i pozaludzkich, lepiej lub gorzej współżyjących na tej samej planecie. R. Silverberg to mistrz w tego rodzaju tematyce, co potwierdzał wielokrotnie, chociażby w cyklu „Majipoor”. Tutaj również kreacja ta wypada bardzo...

Tę książkę pożyczyła mi znajoma z pracy,poczekała trochę na swoją kolej i w końcu ją przeczytałem w 3 dni.Nie mam zbyt wiele do napisania na temat fabuły,jest to takie fantasy z elementami sci-fi,opowiada historię Josepha pochodzącego z rasy Panów,który po tym jak wybuchła rebelia Ludu,próbuje odnaleźć drogę do domu.Po drodze ma trochę przygód,przeciwności losu,zmaga się z głodem,ukrywa się wśród Tubylców,poznaje dziewczynę z Ludu,z którą ma romans.Czytało się dość szybko,ale to książka do szybkiego zapomnienia,taki wypełniacz czasu.

Tę książkę pożyczyła mi znajoma z pracy,poczekała trochę na swoją kolej i w końcu ją przeczytałem w 3 dni.Nie mam zbyt wiele do napisania na temat fabuły,jest to takie fantasy z elementami sci-fi,opowiada historię Josepha pochodzącego z rasy Panów,który po tym jak wybuchła rebelia Ludu,próbuje odnaleźć drogę do domu.Po drodze ma trochę przygód,przeciwności losu,zmaga się z...

Nie do końca jestem pewna, pod jakim kątem ocenić powieść Silverberga.
Z jednej strony jest oryginalna tym samym z drugiej jakby podąża szlakiem utartym przez fabuły niezliczonych już powieści tego typu.
Niby jest to pouczające, ale zarazem wydaje się, że analogia do naszej historycznej rzeczywistości jest zbyt oczywista. Nie licząc tego, że, pomimo iż czytelnik odbiera ten świat poprzez perspektywę bohatera to jednak odczuwa się na samym końcu, że wnioski, które wyciągną z przebytej podróży są niejasne nawet dla niego samego.
Nie będę ukrywać, że jest to pierwsza powieść pisarza, po którą sięgnęłam i nie jestem w stanie odpowiedzieć sobie na pytanie, czy ty były zabiegi zamierzone czy tyko oczywiste odniesienie do historii w kostiumie fantastycznym. No cóż chyba nie dowiem się dopóki nie poznam innych dzieł tego pisarza, a sięgnę po nie z pewnością. Co do tej powieści mam mieszane uczucia jednak nie mogę uznać jej za bezwartościową i nie wartą uwagi.

Nie do końca jestem pewna, pod jakim kątem ocenić powieść Silverberga.
Z jednej strony jest oryginalna tym samym z drugiej jakby podąża szlakiem utartym przez fabuły niezliczonych już powieści tego typu.
Niby jest to pouczające, ale zarazem wydaje się, że analogia do naszej historycznej rzeczywistości jest zbyt oczywista. Nie licząc tego, że, pomimo iż czytelnik odbiera...

Szczerze mówiąc to taka opowieść o niczym. Praktycznie brak akcji, wątek filozoficzny niezbyt głęboki i nie wnoszący nic nad czym byśmy się już kiedyś nie zastanawiali. Jedyny plus: całkiem ładny styl.

Szczerze mówiąc to taka opowieść o niczym. Praktycznie brak akcji, wątek filozoficzny niezbyt głęboki i nie wnoszący nic nad czym byśmy się już kiedyś nie zastanawiali. Jedyny plus: całkiem ładny styl.

Porządne young adult. Bez naiwnego pitolenia. Rzetelna opowieść o pokonywaniu przeciwieństw. Brak przesadnych fajerwerków może niektórych nużyć, ale wciąż jest to powieść przygodowa. Dużą zaletą jest przemyślany i interesujący świat odkrywany stopniowo podczas lektury.

Porządne young adult. Bez naiwnego pitolenia. Rzetelna opowieść o pokonywaniu przeciwieństw. Brak przesadnych fajerwerków może niektórych nużyć, ale wciąż jest to powieść przygodowa. Dużą zaletą jest przemyślany i interesujący świat odkrywany stopniowo podczas lektury.

Według mnie pomysł świetny, fajne opisy natury i przemiany bohatera, historia do pewnego momentu zajmująca, ale jak do cholery można tak zakończyć książkę? Jak pytam? Autor chyba jak najszybciej chciał już skończyć pisać albo nie miał już pomysłu co z tym zrobić dalej, więc postanowił zakończyć, w efekcie czego mam wrażenie i jakby w mojej wersji książki brakowało conamniej 100 stron

Według mnie pomysł świetny, fajne opisy natury i przemiany bohatera, historia do pewnego momentu zajmująca, ale jak do cholery można tak zakończyć książkę? Jak pytam? Autor chyba jak najszybciej chciał już skończyć pisać albo nie miał już pomysłu co z tym zrobić dalej, więc postanowił zakończyć, w efekcie czego mam wrażenie i jakby w mojej wersji książki brakowało conamniej...

Książka z motywem starym jak świat i tematyką uniwersalnie ludzką, mimo iż dotyczy nieco innego czasu i miejsca. Przez większą część treści mamy do czynienia raczej ze swego rodzaju literaturą młodzieżową, jednak bynajmniej nie naiwną, czy w związku z tym spłyconą. Godny wspomnienia jest realizm prób i słabości jakie towarzyszą bohaterowi w tytułowej "długiej drodze do domu". Na uwagę zasługuje również ciekawa filozofia życia opisanych tubylczych plemion planety. Przyjemna i nieciężka lektura na wakacje (tak jak to było w moim przypadku).

Książka z motywem starym jak świat i tematyką uniwersalnie ludzką, mimo iż dotyczy nieco innego czasu i miejsca. Przez większą część treści mamy do czynienia raczej ze swego rodzaju literaturą młodzieżową, jednak bynajmniej nie naiwną, czy w związku z tym spłyconą. Godny wspomnienia jest realizm prób i słabości jakie towarzyszą bohaterowi w tytułowej "długiej drodze do...

Super 😊 książka.Podroz do domu.Krotka,ale super.a
Miał przygody

Super 😊 książka.Podroz do domu.Krotka,ale super.a
Miał przygody