Matylda Radwan należy do tych bohaterek Agnieszki Krawczyk, co Sabina i Mila z Magicznego miejsca. Jest oazą spokoju, introwertyczna, lekko wycofana z życia, trzymająca się na uboczu wielkich wydarzeń, z artystyczną duszą. Ciężko określić ile ma lat. Prawdopodobnie coś między 30 a 40 (nawet bliżej 40) - bogata już w życiowe doświadczenie, ale jeszcze pełna nadziei i gotowa na zmiany, które niesie jej los.
Od razu widzimy, że na jej barkach cała dylogia by się nie uniosła. Autorka ustawia wokół niej całą gamę bohaterów, których mniej lub więcej polubimy, ale którzy mimo różnego wieku, temperamentów, doświadczenia czy nawet narodowości potrafią zbudować przyjaźń, która ma szansę przetrwać więcej niż jedno lato.
Jeżeli do tego dorzucimy piękne okoliczności przyrody, szumiące morskie fale, latarnie, podwodne krajobrazy i tajemnicze wraki, to otrzymamy klimatyczną opowieść z romansem w tle. Ale nie jest to typowo wakacyjny romans, który wybucha nagle i intensywnie w gorące noce i wypala się raz z końcem lata. Tak, jak autorka nie szafuje typowymi widokami nadmorskich miejscowości w sezonie. To tętniące życie z kramami, parawanami, goframi, pijaną młodzieżą, wrzeszczącymi dziećmi etc. toczy się poza obrębem opowieści. I teraz nie wiem, czy Dębki są wyjątkiem, czy po prostu pisarka wzięła z nich to co najlepsze.
Mając oba tomy pod ręką, po skończeniu pierwszego, zaraz zabrałam się za drugi. Akcja może nie jest zbyt szybka, tchnie z lekka nostalgią, ale mnie osobiście książki przypadły do gustu. Byłam ciekawa, co stało się z dalszą historią Oli, Ignacego, Matyldy, Łukasza oraz resztą postaci.

Drugi tom przyniósł rozwiązanie i zamknięcie wszystkich wątków. Pojawili się nowi bohaterowie, a drugoplanowi wysunęli się bardziej na front. W Róży wiatrów czytelnik zostaje wrzucony w historię kilka miesięcy później. Znów wraz z Matyldą udajemy się nad morze. Podobało mi się, że autorka nie wyjaśnia, nie tłumaczy, nie rozpisuje się, co działo się podczas tych miesięcy. Przemyca za to tę wiedzę w dialogach, w spotkaniach, słowach rzuconych tu i ówdzie.

Ta druga część jest trochę mniej świeża, znamy już bohaterów, miejsca, wiemy mniej więcej w jakim kierunku będzie ta łódź prowadzona. Czyta się więc też wolniej i niestety główna bohaterka zaczyna męczyć. Brakuje jej ikry, żaru, jest niewzruszona niczym skała, można odnieść wrażenie, że wszystko po niej spływa. Dla każdego ma jakieś mądre zdanie. Czy będzie dobrą partnerką dla swojego wybranka, który wiódł do tej pory bardziej awanrturniczy tryb życia? To pozostaje już poza kartami powieści. I chyba dobrze. Bo to zakończenie, które jest, jest wystarczające.

Podsumowując, mimo wszystko obie książki tworzą spójną całość i obie czyta się dobrze. Przyjemna, relaksująca lektura. Dostarczyła mi dokładnie tego, na co liczyłam - spędziłam przyjemnie czas nad morzem, chociaż niestety tylko mentalnie. Aczkolwiek przyznaję, że po odłożeniu książki przejrzałam kilka ofert z domami na sprzedaż nad Bałtykiem i powzdychałam sobie po cichu do marzeń ponownie rozbudzonych lekturą.

Matylda Radwan należy do tych bohaterek Agnieszki Krawczyk, co Sabina i Mila z Magicznego miejsca. Jest oazą spokoju, introwertyczna, lekko wycofana z życia, trzymająca się na uboczu wielkich wydarzeń, z artystyczną duszą. Ciężko określić ile ma lat. Prawdopodobnie coś między 30 a 40 (nawet bliżej 40) - bogata już w życiowe doświadczenie, ale jeszcze pełna nadziei i gotowa...