Książki nie dokończyłam, więc nie jest to opinia o całości tylko wstępne refleksje. Jako powieść modernistyczna i erudycyjna - może się spodobać. Jako próba przybliżenia laikom tematyki filozoficznej - jak najbardziej. Jako rozrywkowa odmiana i ożywczy relaks dla znający historię myśli filozoficznej - OK. Natomiast dla tych , którzy w filozofii szukają odpowiedzi na poważne życiowe pytania, albo chcą zrozumieć szlaki, którymi podążała myśl wybitnych filozofów - niekoniecznie. Zbyt duża dowolność , uproszczenia, swoboda skojarzeń i traktowanie filozofii, jako umysłowej zabawy . A historia miłosna? no cóż ...można ją wpleść nawet do książki kucharskiej, żeby się lepiej czytało.

Książki nie dokończyłam, więc nie jest to opinia o całości tylko wstępne refleksje. Jako powieść modernistyczna i erudycyjna - może się spodobać. Jako próba przybliżenia laikom tematyki filozoficznej - jak najbardziej. Jako rozrywkowa odmiana i ożywczy relaks dla znający historię myśli filozoficznej - OK. Natomiast dla tych , którzy w filozofii szukają odpowiedzi na...

Lepiej dla wszystkich aby ta książka nigdy nie ujrzała światła dziennego. To naprawdę jedna z niewielu pozycji, które nie mają uzasadnienia bytu nawet w jakiejś wąskiej grupie. Laikowie nic nie zrozumieją osoby z większym obeznaniem filozoficznym wiją się w konwulsjach oglądając maltretowane idee. Ani to nic nie wznoszące ani edukujące, ani nawet minimalnie przyjemne.

Lepiej dla wszystkich aby ta książka nigdy nie ujrzała światła dziennego. To naprawdę jedna z niewielu pozycji, które nie mają uzasadnienia bytu nawet w jakiejś wąskiej grupie. Laikowie nic nie zrozumieją osoby z większym obeznaniem filozoficznym wiją się w konwulsjach oglądając maltretowane idee. Ani to nic nie wznoszące ani edukujące, ani nawet minimalnie przyjemne.

Rafał jest inspektorem w instytucji, która zajmuje się nadzorowaniem filozofów i zawieszaniem tych myślicieli, którzy zbyt śmiało sobie poczynają w tworzeniu idei. Idee te bowiem, nie są tylko myślą, ale mają realny wpływ na świat. A to sprawiają, że wszystkie rzeczy materialne zmieniają się w wodę, a to znów robią z ludzi jednostki zchamiałe, bekające i pierdzące na lewo i prawo bez żadnego skrępowania. Rafał jest od tego by przywracać na świecie jako taki porządek. Towarzyszymy mu w licznych delegacjach do różnych państw i w spotkaniach z najsławniejszym myślicielami. Sokratesem, Heraklitem, Platonem. We wszystko jest jeszcze wpleciona dziwna i trochę smutna historia miłosną, przez pryzmat której sam bohater wydaje się trochę tragiczny.

"Zakazana historia filozofów " to książka po którą sięgałam z dość sporym sceptycyzmem, bo ani tytuł ani okładka nie wyglądają szczególnie zachęcająco. Jednak we wnętrzu odkryłam świat jakiego wogóle się nie spodziewałam i który zaskoczył mnie bardzo pozytywnie. Myślę, że mogę tą książkę polecić. Pragnę tylko uprzedzić, że jest naprawdę mocno pokręcona.

Rafał jest inspektorem w instytucji, która zajmuje się nadzorowaniem filozofów i zawieszaniem tych myślicieli, którzy zbyt śmiało sobie poczynają w tworzeniu idei. Idee te bowiem, nie są tylko myślą, ale mają realny wpływ na świat. A to sprawiają, że wszystkie rzeczy materialne zmieniają się w wodę, a to znów robią z ludzi jednostki zchamiałe, bekające i pierdzące na lewo i...

Nie wciągnęła mnie ta książka. Najwięksi filozofowie wpleceni w dziwną historię Inspektora, którego zadaniem jest kontrolowanie i ratowanie świata przed przed niebezpieczeństwem. Dobrze, że to tylko historia, chociaż gdyby się nad tym zastanowić, to może okazałoby się, że już jest taka Instytucja i są już tacy Inspektorzy, którzy nas kontrolują i mówią nam, co jest dobre, a co złe i jak mamy żyć? Książka jednak zmusza do myślenia. Oby nie była prorocza....

Nie wciągnęła mnie ta książka. Najwięksi filozofowie wpleceni w dziwną historię Inspektora, którego zadaniem jest kontrolowanie i ratowanie świata przed przed niebezpieczeństwem. Dobrze, że to tylko historia, chociaż gdyby się nad tym zastanowić, to może okazałoby się, że już jest taka Instytucja i są już tacy Inspektorzy, którzy nas kontrolują i mówią nam, co jest dobre,...

Pan Tomasz Mazur ma wyjątkowy talent do tłumaczenia świata, przybliżania filozofii słowem mówionym, na falach radiowych audycji. Jest to naprawdę niezwykły talent!

Niestety, zupełnie nie ma to przełożenia na słowo pisane - książki Pana Tomasza są dla mnie zawsze mniejszym lub DUŻYM rozczarowaniem. Język się nie "klei", brak rytmu, lekkości, głębi.

Zakazana historia jest zbrodnią. Tak! ciekawy pomysł, idealnie nadający się na krótkie opowiadania, felietony został ubrany w STRASZNEJ jakości fabułę.
Fabułę, gdzie ani główny bohater nas nie interesuje, ani jego bezsensownie wprowadzani koledzy z pracy, a dotarcie do wielkich filozofów wymaga kartkowania, katkowania - nużącego oddzielania plew od ziarna.
A opisy gastrycznych przeżyć bohatera.... oh. Panie Tomaszu, dlaczego?

Pan Tomasz Mazur ma wyjątkowy talent do tłumaczenia świata, przybliżania filozofii słowem mówionym, na falach radiowych audycji. Jest to naprawdę niezwykły talent!

Niestety, zupełnie nie ma to przełożenia na słowo pisane - książki Pana Tomasza są dla mnie zawsze mniejszym lub DUŻYM rozczarowaniem. Język się nie "klei", brak rytmu, lekkości, głębi.

Zakazana historia jest...

Od samego początku autor przeniósł mnie w świat nierzeczywisty i abstrakcyjny, choćby na przykład dokumenty zmienione w wodę i przywrócone do swojej pierwotnej formy - jak w Harrym Potterze. Na początku nie dowierzałam gdy czytałam o Talesie z Miletu, była chwilą konsternacji i myśl,, zaraz, zaraz ten Tales z Miletu?,,. Później już poszło gładko tylko należy wejść w świat Rafała. Czyta się ją szybko i jest napisana przystępnym językiem. Bardzo cieszyły mnie przypisy autora (jest ich całkiem sporo) z wyjaśnieniem niektórych zagadnień i myśli filozoficznych.
Jest to zupełnie inna książka niż jakąkolwiek dotąd przeze mnie przeczytana. Nie było wielkiego Wow ale było warto, a i pośmiać się można było.

Od samego początku autor przeniósł mnie w świat nierzeczywisty i abstrakcyjny, choćby na przykład dokumenty zmienione w wodę i przywrócone do swojej pierwotnej formy - jak w Harrym Potterze. Na początku nie dowierzałam gdy czytałam o Talesie z Miletu, była chwilą konsternacji i myśl,, zaraz, zaraz ten Tales z Miletu?,,. Później już poszło gładko tylko należy wejść w świat...

Rafał jest inspektorem. Jego zadaniem, jest zamykanie instytucji i pilnowanie myślicieli, aby nie wyrządzili zła oraz nie narazili świata na niebezpieczeństwo. "Celem naszej instytucji było zawieszanie kontrolowanej instytucji". .
Rafał jest w tym bardzo dobry! Swoją pracę wykonuje idealnie, a polecone zlecenia i delegacje są dla niego rutyną. Bez problemu udaje mu się rozwiązać dziesiątki różnych instytucji, w tym między innymi: unieważnia osiągnięcia Heraklita z Efezu, Talesa z Miletu, Platona i wielu innych. Jednak gdy Rafał dostaje interwencję w sprawie Pitagorasa, wyczekuje pewną Monikę, którą spotkał na wsześniejszej delegacji. Wtedy jego poukładane życie ulega zmianie. .
Z jakimi problemami spotykał się Rafał, zamykając instytucje wybitnych myślicieli? Czy zrodzi się coś więcej między Rafałem a Moniką?
.
"Zakazana historia filozofów" autorstwa Tomasza Mazura, to wspaniała książka filozoficzna, ale również powieść z wątkiem miłosnym, dodająca tej książce charakteru! Muszę przyznać, że nie czytałam jeszcze książki o takim połączeniu! Elementy opowieści o filozofach i myślicielach, które są wycieczką do historii oraz historia dwóch współczesnych, zwykłych ludzi, są połączeniem nie banalnym! Ale autorowi to się udało! Stworzył świetną książkę, którą wam bardzo, serdecznie polecam!

Rafał jest inspektorem. Jego zadaniem, jest zamykanie instytucji i pilnowanie myślicieli, aby nie wyrządzili zła oraz nie narazili świata na niebezpieczeństwo. "Celem naszej instytucji było zawieszanie kontrolowanej instytucji". .
Rafał jest w tym bardzo dobry! Swoją pracę wykonuje idealnie, a polecone zlecenia i delegacje są dla niego rutyną. Bez problemu udaje mu się...

Nie da się tej książki opowiedzieć, bo ta książka jest wszystkim. O wszystkim i o wszystkich, bo każdy z nas codziennie myśli. Ubawiła mnie do łez i przeraziła. Bo to przerażające ze człowiek może zdobyć taką wiedzę, żeby potrafić tak pisać i tak pięknie, literacko wyjaśniać prostą rzeczywistość. Związki, pracę, hobby, relacje ze zwierzętami, z muzyką, z samym sobą, między ludźmi. Filozoficzna uczta zmysłów.

Nie da się tej książki opowiedzieć, bo ta książka jest wszystkim. O wszystkim i o wszystkich, bo każdy z nas codziennie myśli. Ubawiła mnie do łez i przeraziła. Bo to przerażające ze człowiek może zdobyć taką wiedzę, żeby potrafić tak pisać i tak pięknie, literacko wyjaśniać prostą rzeczywistość. Związki, pracę, hobby, relacje ze zwierzętami, z muzyką, z samym sobą, między...

O książce dowiedziałam się z radio i niemal natychmiast sobie ją zamówiłam. Nie mogłam doczekać się, aż przyjdzie - a więc nie można nazwać mnie stoikiem, a powieść przecież stoicka. Już od pierwszych stron czułam, że to naprawdę wyjątkowy tytuł, ale muszę przyznać że nie jest to łatwa lektura. Zgodnie z filozofami, wszelkie życiowe przeciwności hartują nasz charakter i tak też jest z tą historią. Podczas czytania opowieści Rafała, który często wybiera się na delegacje w celu inspekcji idei kolejnych dziejowych filozofów często zadawałam sobie pytania względem mnie samej, kim jestem i czy zmaterializowany wokół mnie świat na pewno mnie satysfakcjonuje? A może po prostu po ludzku nie rozumiem czegoś istotnego, co nie pozwala mi przekroczyć pewnej granicy poznania? ,,Zakazana historia filozofów” postawiła przede mną wiele pytań, nad których odpowiedziami nadal się zastanawiam i być może nigdy nie znajdę rozwiązań filozoficznych zagadek, ale wiem, że książka Tomasza Mazura zmusza do myślenia i w jakimś stopniu uzupełniła moją wiedzę o świecie. Wszystkich przerażonych uspokajam, że zabawa jest przednia, a w lepszym rozumieniu pomagają liczne przypisy.
Dodatkowo mogę powiedzieć, że czytanie jej jest emocjonującą przygodą, bo nigdy nie wiadomo co się za chwilę wydarzy, a wydarzają się najdziwniejsze, zabawne i szalone rzeczy, które nie śnią się filozofom!

O książce dowiedziałam się z radio i niemal natychmiast sobie ją zamówiłam. Nie mogłam doczekać się, aż przyjdzie - a więc nie można nazwać mnie stoikiem, a powieść przecież stoicka. Już od pierwszych stron czułam, że to naprawdę wyjątkowy tytuł, ale muszę przyznać że nie jest to łatwa lektura. Zgodnie z filozofami, wszelkie życiowe przeciwności hartują nasz charakter i tak...

Sam pomysł na książkę nawet ciekawy. Jednak jego realizacja zakrawa na grafomanię. Zlepki zdań stanowiące skrawki słabo sprecyzowanej pseudohistorii. Przemęczona.

Sam pomysł na książkę nawet ciekawy. Jednak jego realizacja zakrawa na grafomanię. Zlepki zdań stanowiące skrawki słabo sprecyzowanej pseudohistorii. Przemęczona.