Co byście zrobili, gdyby podczas spokojnego, codziennego spaceru z psem na sopockiej plaży Wasz ukochany pupil dostrzegł zwłoki? Bo ja nie mam pojęcia, jak w takiej sytuacji bym zareagowała. Miejsce, które kojarzy się z upalnym latem, beztroską i odpoczynkiem na plaży wstrząsnęła jednak zbrodnia. Wyłowiono z morza zwłoki kobiety i najgorsze jest to, że ofiara została nietypowo okaleczona przez sprawcę. Dziwnym trafem ta zbrodnia przypomina niewyjaśnioną sprawę sprzed osiemnastu lat i wtedy również ciało miało ślady okaleczenia. Czy po tylu latach można mówić o seryjnym morderstwie? Czy może to tylko zbieg okoliczności? Do sprawy zostaje przydzielony prokurator Leopold Bilski, którego myśli cały czas będzie zaprzątała zbrodnia popełniona przed laty.
Pierwszą ofiarą była pochodząca z dobrego domu siedemnastoletnia Monika, która można powiedzieć, że znalazła się w nieodpowiednim miejscu i czasie. Szukając aprobaty i zrozumienia -wpadła w mafijne towarzystwo i nie wyszła na tym dobrze. Szczęścia nie miała także Martyna, która w podobny sposób i w tym samym mieście padła ofiarą zabójcy. Czy ona także związała się z członkiem mafii? Okaże się, że podobieństw łączących obydwie zbrodnie będzie więcej, lecz czy prokurator Bilski zdąży je dostrzec?

Dwie kobiety, dwie zbrodnie, jedno miasto oraz jeden przewijający się w książce motyw czerwieni. Od zawsze zło kojarzyło mi się tylko z jednym kolorem – czarnym, ale po przeczytaniu książki Małgorzaty Oliwii Sobczak będę je teraz widziała także w czerwonych barwach. Fabuła jest prowadzona dwutorowo – opisywane będą naprzemiennie wydarzenia z 1996 roku i 2013 i co ciekawe narracja nie będzie prowadzona tylko przez Bilskiego, ale głos zabiorą także inny bohaterowie: patolog, matka zamordowanej Moniki oraz sama Monika. Dzięki temu możemy z ich perspektywy śledzić wydarzenia, poczuć ich emocje i przede wszystkim ich lepiej zrozumieć.
Jak to bywa zazwyczaj w kryminałach — nie mamy wszystkich informacji podanych na tacy, autorka stopniowo odkrywa karty, podrzuca tropy i sprawia, że nie tak łatwo przewidzieć motyw tych morderstw. Plusem są tutaj także plastyczne obrazy, bez problemu mogłam wyobrazić sobie wszystkie opisywane miejsca. Niektórzy miłośnicy kryminałów na pewno będą zawiedzeni tym, że książka zawiera w sobie wątki obyczajowe, które niekiedy wysuwają się na prowadzenie, będą pewnie narzekać, że było za dużo przemyśleń bohaterów. Ja jednak nie należę do tej grupy, bo uwielbiam, gdy wątki kryminalne łączą się z tymi obyczajowymi. A jeśli jeszcze historia jest napisana z lekkością, mogę zajrzeć w umysł bohatera i zrozumieć jego uczucia, do tego na jaw wychodzą nowe informacje, to nic tylko się cieszyć. Muszę wyznać, że wytypowałam dość szybko sprawcę, lecz rozwiązanie wprawiło mnie w osłupienie. Zgadłam, a jednocześnie nie zgadłam. Nigdy jednak nie domyśliłabym się, dlaczego morderca zabijał kobiety i je w taki sposób okaleczał.
Podsumowując – „Czerwień. Kolory zła” Sobczak okazała się bardzo dobrym kryminałem zawierającym wątki obyczajowe. Mam nadzieję, że książka doczeka się kontynuacji, i jeśli autorka zostanie w tematyce kolorów, to nie padnie na mój ukochany kolor – niebieski.

Co byście zrobili, gdyby podczas spokojnego, codziennego spaceru z psem na sopockiej plaży Wasz ukochany pupil dostrzegł zwłoki? Bo ja nie mam pojęcia, jak w takiej sytuacji bym zareagowała. Miejsce, które kojarzy się z upalnym latem, beztroską i odpoczynkiem na plaży wstrząsnęła jednak zbrodnia. Wyłowiono z morza zwłoki kobiety i najgorsze jest to, że ofiara została...