„… Kiedy wychodzisz na scenę, cała należy do ciebie, a mężczyźni tak na ciebie patrzą … Też tak bym chciała …”

Przed Wami książka, która skłoniła wielu koneckich czytelników do rozważań. Podczas wtorkowego spotkania kilkanaście osób mogło posłuchać, ale i podziwiać Elżbietę Ryl – Górską. Śpiewaczka opowiadała o wielu życiowych zmaganiach, przygotowaniach, ale i zawodzie, który wcale nie jest prosty.

Autorami książki są Karolina Prewęcka i Paweł Świętorecki. Pani Karolina jest dziennikarką. Prowadziła wywiady z aktorami obdarzonymi ogromnym talentem m.in. Bohdanem Łazuką i Stanisławą Celińską. Opisuje historie Polaków na tle dziejów. Pochodzi z Lubrańca na Kujawach. Świętorecki to ekonomista, śpiewak i propagator muzyki klasycznej. Przyjaźni się z wieloma artystami. Pochodzi z Pruszkowa.

Książka przeniesie odbiorcę nie tylko w spotykaną jedynie w operetce „krainę uśmiechu”, tak różną od naszej dość przeciętnej codzienności. Wraz z główną bohaterką pozwoli zajrzeć do teatru od strony kulis, poznać nieistniejącą już Warszawę i jej znakomitych mistrzów sceny, jak chociażby Ludwika Sempolińskiego czy Adę Sari.

To właśnie legendarna Ada Sari „podjęła” decyzję za młodą dziewczynę z pasją grywającą na fortepianie, żeby zaczęła śpiewać. Poznajemy drogę artystyczną, ale i codzienne życie gwiazdy. Już w trakcie lektury nieodparcie nasuwa się wniosek, że gwiazdorstwo, lub „bycie gwiazdą wielkiego formatu”, polega właściwie... na normalności.

Ojciec dziewczyny Stanisław Ryl, był prawnikiem zakochanym w rodzinie, sztuce i artystach. Matka, to śpiewaczka, która w późniejszym czasie porzuciła karierę dla najbliższych. Z domu artystka wyniosła umiłowanie sztuki. Czasami nuci utwory Kiepury.

To sympatycy i publiczność okrzyknęli Elżbietę Ryl-Górską Primadonną Operetki Warszawskiej, primadonną polskiej powojennej operetki, o szczególnym uśmiechu… Uśmiechu gwiazdy, która oddaje w nim swoją klasę, osobowość, profesjonalizm, szacunek dla widzów i nieodzowną nutę tajemnicy.

Artystka powinna przyciągać, może nieco kokietować, a na pewno poruszać ludzką ciekawość i wyobraźnię. W tajemniczy sposób przenosi Nas do bardziej kolorowego świata. Tytułowa primadonna jest na scenie od 1953 roku do dziś. Uczy także przedstawicieli młodszego pokolenia. Praca i profesjonalizm są dla niej nieodłącznym czynnikiem. W kolekcji Pani Elżbiety jest sporo odznaczeń, nagród i pamiątek m. in.: brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Ariona od ZASP-u wręczanego wybitnym śpiewakom i miniaturka traktora od wielbicieli z fabryki tych pojazdów w Charkowie.

Ryl – Górska na spotkaniu z tęsknotą wspominała czasy, kiedy miała niewiele ponad dwadzieścia lat, gdy odnosiła sukcesy na scenie Operetki Warszawskiej jako Baronowa w „Życiu paryskim” i Helena w „Pięknej Helenie” Offenbacha, czy Stasi w „Księżniczce czardasza” Kálmána. Czy po scenie chodzi się inaczej niż po ziemi? Moim zdaniem – TAK ;-) Warszawa to stałe miejsce artystki, ale to Kraków okazał się nie lada wyzwaniem. Pobyt za granicą był przełomowy ze względu na rozstanie z krajem.

Zdjęcia zawarte w publikacji pochodzą z archiwum prywatnego artystki, oraz Marcina Giżyckiego i Grzegorza Mroczkowskiego.

Gorąco polecam i serdecznie dziękuję artystce za osobistą dedykację w książce.

Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: DEMART S.A
Oprawa: twarda
Liczba stron: 254
Zdjęcie na okładce: Edward Hartwig (z archiwum prywatnego E. Ryl-Górskiej)
(nowość wydawnicza – w mojej biblioteczce)

„… Kiedy wychodzisz na scenę, cała należy do ciebie, a mężczyźni tak na ciebie patrzą … Też tak bym chciała …”

Przed Wami książka, która skłoniła wielu koneckich czytelników do rozważań. Podczas wtorkowego spotkania kilkanaście osób mogło posłuchać, ale i podziwiać Elżbietę Ryl – Górską. Śpiewaczka opowiadała o wielu życiowych zmaganiach, przygotowaniach, ale i zawodzie,...