Czy jest możliwa skuteczna resocjalizacja przestępców?

W Wielkiej Brytanii jest jedno z najcięższych więzień, do którego trafiają mordercy, seryjni gwałciciele a także pedofile. To zbiorowisko ponad ośmiuset mężczyzn, którzy są bezwzględni i nie cofną się przed niczym.

To tutaj właśnie trafia młoda dwudziestodwuletnia psycholog sądowa Rebecca Myers, która zafascynowana ciężkimi zbrodniami, postanowiła podjąć pracę z więźniami. Podejmuje się terapii, której celem jest zrozumienie skąd wzięła się w nich motywacja do dokonania zbrodni oraz próba resocjalizacji.

W książce opisuje swoje wspomnienia związane z pobytem w jednej celi z przestępcami. Widząc tak groźnych ludzi, w kobiece początkowo zrodził się strach o własne życie ale w miarę upływu czasu potrafiła dotrzeć do niektórych przestępców i poznać ich historie. Okazuje się, że trudne a nawet skrajnie ciężkie przeżycia z dzieciństwa zostawiły ślad w psychice i popchnęły do okrutnych czynów. Wiadomo, że nic nie tłumaczy krzywd dokonanych innym ludziom ale czytając opowieści więźniów, pojawia się współczucie i pytanie czy gdyby w porę otrzymali wsparcie psychologiczne można by uniknąć tak haniebnych czynów?

Książka jest trudna w odbiorze z powodu opisów i odniesień do do poważnych nadużyć seksualnych i przemocy. Pomimo, że autorka nie wgłębia się w szczegóły, czytając niejednokrotnie przecierałam oczy ze zdziwienia i szoku, jak człowiek może się dopuścić do różnych zwyrodnień.

Z pewnością jest to ciekawa i fascynująca lektura ale nie dla każdego z uwagi na temat wzbudzający wiele emocji. Dla mnie była to interesująca podróż w głąb ludzkiej psychiki.

Czy jest możliwa skuteczna resocjalizacja przestępców?

W Wielkiej Brytanii jest jedno z najcięższych więzień, do którego trafiają mordercy, seryjni gwałciciele a także pedofile. To zbiorowisko ponad ośmiuset mężczyzn, którzy są bezwzględni i nie cofną się przed niczym.

To tutaj właśnie trafia młoda dwudziestodwuletnia psycholog sądowa Rebecca Myers, która zafascynowana...

„Więzienna terapeutka” to historia Rebecci Myers, która tuż po zostaniu absolwentką psychologii została rzucona na bardzo głęboką wodę – trafiła do więzienia o zaostrzonym rygorze, aby prowadzić psychoterapię gwałcicieli i morderców. Młoda, zaledwie dwudziestodwuletnia dziewczyna, musiała się wykazać nie lada opanowaniem, zachować zimną krew i pokerową twarz, nie dać po sobie poznać, że spędzanie czasu w jednym pomieszczeniu z kilkoma okrutnymi zbrodniarzami ją po prostu przeraża. A takie było jej główne zadanie – uczestniczenie w programie resocjalizacji, który miał na celu zrozumieć oprawców i sedno ich działań, ale także pomóc zrozumieć im samym, że popełnili karygodne czyny.
Nie ukrywam, że książka jest naprawdę ciekawa i interesująca – w dobry sposób prezentuje prowadzenie psychoterapii w zakładzie karnym, pokazuje jak to wygląda od podszewki, jakie są w tym względzie systemy zabezpieczeń, jak wdraża się program psychoanalizy, jak przechodzimy się do jej kolejnych kroków. Poznajmy tutaj historie kilku mężczyzn, którzy zostali oskarżeni o gwałty, zabójstwa czy pedofilię. Każdy z nich jest innym przypadkiem, każdy działał z innego powodu, każdy też inaczej prezentował skruchę (o ile w ogóle). Z zaangażowaniem śledziłam ich uzewnętrznianie się, próbę zrozumienia swoich działań czy też postawienie się w roli ofiary. Ich opowieści bywają mocne i makabryczne, więc na pewno nie jest to publikacja skierowana do ludzi o słabszych nerwach. Zwłaszcza, że niektórzy z nich zdecydowanie nie widzą winy w sobie i nie czują potrzeby odkupienia.
Książkę czytało mi się naprawdę przyjemnie, choć nie ukrywam, że autorka chwilami zbyt mocno uzewnętrzniała się jeśli chodzi o życie prywatne. Owszem, podobały mi się te momenty, w których dało się dostrzec, jak bardzo taka praca wpływa na psychikę i życie codzienne psychoterapeuty – że można zacząć mieć różne dziwne myśli czy też poczuć się przytłoczonym pracą z psychopatami, ale te chwile, w których opisywała swój romans z kolegą z pracy uważam za zupełnie zbędne w tej historii. Mimo wszystko w ogólnym rozrachunku książka podejmuje interesującą tematykę i jest nieźle napisana, więc warto zwrócić na nią uwagę.

instagram.com/bookeaterreality

„Więzienna terapeutka” to historia Rebecci Myers, która tuż po zostaniu absolwentką psychologii została rzucona na bardzo głęboką wodę – trafiła do więzienia o zaostrzonym rygorze, aby prowadzić psychoterapię gwałcicieli i morderców. Młoda, zaledwie dwudziestodwuletnia dziewczyna, musiała się wykazać nie lada opanowaniem, zachować zimną krew i pokerową twarz, nie dać po...

Czyta się lekko i przyjemnie mimo, że temat trudny. Fajnie dowiedzieć się jak to wygląda od kuchni.

Czyta się lekko i przyjemnie mimo, że temat trudny. Fajnie dowiedzieć się jak to wygląda od kuchni.

Nie potrafię oprzeć się książkom traktującym o seryjnych mordercach. Umysł przestępcy, który dopuścił się okrutnych zbrodni, fascynuje mnie tak bardzo, że gdyby była taka możliwość, przeczytałabym wszystko w tym temacie.
Książka Rebecci Myers jest czymś w rodzaju pamiętnika, autorka odkrywa przed nami początki swojej trudnej, ale na swój sposób niezwykle intrygującej pracy, jako psycholog w jednym z więzień o zaostrzonym rygorze w Wielkiej Brytanii.

„I oto jestem. Zupełnie sama w celi ze skazanym przestępcą seksualnym, który mógł zrobić, co chce. Nie było żadnego strażnika. Żadnych kajdanek. Nie było krótkofalówki. Byłam tylko ja i ten okropny człowiek po drugiej stronie biurka, który wyglądał na bardziej przerażonego niż ja”.

Rebecca Myers w wieku dwudziestu dwóch lat jako świeżo upieczona absolwentka psychologii trafiła do jednego z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii, gdzie swoje wyroki odsiaduje ponad ośmiuset morderców, seryjnych gwałcicieli i pedofili. Świadomie podjęła się przewodnictwa w terapii, której celem było zrozumienie, dlaczego więźniowie dopuścili się tak potwornych czynów, co ich do tego skłoniło oraz to, by upewnić się, że nigdy nie powtórzą swoich błędów. Jednak czy możliwe jest wzbudzenie empatii wobec ofiar w mordercy, czy seryjnym gwałcicielu?
.
„Więzienna terapeutka” to kolejny reportaż dotyczący przestępców, który miałam przyjemność przeczytać. Za każdym razem, kiedy sięgam po takie historie, wiem, że to nie będzie łatwa lektura, wszak informacje w niej zawarte nie są wytworem wyobraźni autora.
Rebecca Myers stworzyła ciekawy pamiętnik, na podstawie własnych doświadczeń odkrywa przed nami tajniki pracy z więźniami. Już na wstępie wspomina, że książka zawiera drastyczne opisy przestępstw i nadużyć seksualnych, więc z pewnością nie jest to lektura dla osób o słabych nerwach. Autorka dość szczegółowo opisuje zbrodnie, gwałty czy też molestowanie dzieci, co wywołuje dość skrajne emocje.
Przyznaję, że pierwsze rozdziały „Więziennej terapeutki” czytało mi się dość opornie, drażniły mnie niektóre, według mnie zbędne opisy dotyczące autorki, jednak z czasem wciągnęłam się w lekturę i finalnie uważam, że jest to dobry reportaż. Autorka nie koloryzuje, przedstawia pracę z więźniami taką, jaka jest w rzeczywistości. Odkrywa przed nami własne doświadczenia, emocje, lęki, i to, jaki wpływ na jej życie miała praca z osadzonymi. Reportaż „Więzienna terapeutka” nie jest obszerną lekturą, śmiało, można przeczytać go w jeden wieczór, tym bardziej że pomimo trudnej tematyki, czyta się lekko i sprawnie.
„Więzienna terapeutka” to lektura obowiązkowa dla osób, których interesuje psychologia, a przede wszystkim umysł przestępcy. Polecam.

Nie potrafię oprzeć się książkom traktującym o seryjnych mordercach. Umysł przestępcy, który dopuścił się okrutnych zbrodni, fascynuje mnie tak bardzo, że gdyby była taka możliwość, przeczytałabym wszystko w tym temacie.
Książka Rebecci Myers jest czymś w rodzaju pamiętnika, autorka odkrywa przed nami początki swojej trudnej, ale na swój sposób niezwykle intrygującej pracy,...

Należy podkreślić, że autorka opisuje realia więziennictwa w Wielkiej Brytanii (nijak ma się to do więzień w Polsce, jeśli chodzi o pracę psychologów). Książka dosyć brutalna, jeśli chodzi o opisy przestępstw. Może dać do myślenia osobom, które nie do końca zdają sobie sprawę z niebezpieczeństw.
Ogólnie bez polotu.

Należy podkreślić, że autorka opisuje realia więziennictwa w Wielkiej Brytanii (nijak ma się to do więzień w Polsce, jeśli chodzi o pracę psychologów). Książka dosyć brutalna, jeśli chodzi o opisy przestępstw. Może dać do myślenia osobom, które nie do końca zdają sobie sprawę z niebezpieczeństw.
Ogólnie bez polotu.

Więzienie, przestępcy, terapia... te tematy są dla mnie wyjątkowo interesujące. Tytuł książki Rebeccy Myers "Więzienna terapeutka. W celi z mordercami i przestępcami seksualnymi" obiecuje wciągającą lekturę.

Autorka w formie pamiętnika przybliża początki swojej pracy w zawodzie terapeutki. Miała dwadzieścia dwa lata, kiedy po raz pierwszy przekroczyła próg jednego z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii. Przyszło jej pracować z gwałcicielami, pedofilami i mordercami. Opisuje jak wyglądała pierwsza w jej karierze grupa terapeutyczna z kilkoma więźniami, mającymi na sumieniu głównie przestępstwa o podłożu seksualnym.

Mam problem z oceną tej książki. Do połowy byłam załamana i myślałam, że będzie to jedna z nielicznych pozycji, których nie doczytałam do końca. Męczyłam się nieziemsko. Powodem jest zbyt powierzchowne przedstawienie tematu. Zabrakło mi szczegółów dotyczących popełnionych zbrodni. Na szczęście sytuację uratowała druga połowa. Miałam wrażenie, że napisał ją ktoś inny. I choć nadal nie znalazłam drastycznych opisów, to profile psychologiczne więźniów oraz ich przeszłość okazały się bardzo interesujące.

Żałuję, że autorka nie pociągnęła wątku związku z narcyzem. Wydał mi się on ważny na równi z pracą w więzieniu. Rebecca Myers miała do czynienia z popaprańcami na terapii i z jednym w domu. Pokazuje to, że nawet osoby z ogromną wiedzą psychologiczną, mogą uwikłać się w chorą relację.

"Więzienna terapeutka. W celi z mordercami i przestępcami seksualnymi" Rebeccy Myers to książka, w której czegoś mi zabrakło i czuję się nią rozczarowana. Szkoda...

Więzienie, przestępcy, terapia... te tematy są dla mnie wyjątkowo interesujące. Tytuł książki Rebeccy Myers "Więzienna terapeutka. W celi z mordercami i przestępcami seksualnymi" obiecuje wciągającą lekturę.

Autorka w formie pamiętnika przybliża początki swojej pracy w zawodzie terapeutki. Miała dwadzieścia dwa lata, kiedy po raz pierwszy przekroczyła próg jednego z...

"Więzienna terapeutka. W celi z mordercami i przestępcami seksualnymi" autorstwa Rebecci Myers to nie lada gratka dla tych, którzy lubią literaturę, która porusza, szokuje, ale też skłania do głębokich przemyśleń. Książka zabiera nas prosto do murów jednego z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii, gdzie młoda, dwudziestodwuletnia terapeutka, Rebecca Myers, stawia pierwsze kroki w zawodzie, mając za zadanie pracy z ludźmi, których czyny przerażają i budzą odrazę.

Rebecca, świeżo upieczona absolwentka psychologii, wpada w wir pracy z ponad ośmiuset skazanymi - mordercami, seryjnymi gwałcicielami, pedofilami. Jej zadanie? Przeprowadzenie terapii mającej na celu zrozumienie motywów stojących za ich przerażającymi czynami oraz próba zapobiegania ich powtórzeniu. Czy można wywołać empatię u seksualnych drapieżców? Czy traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa faktycznie nie pozostawiły im wyboru? Czy młoda terapeutka nie da się oszukać swoim pacjentom?

Podczas lektury można niemal namacalnie poczuć atmosferę więziennej celi, smród, strach, a nawet obawy autorki przed zostaniem sam na sam z więźniami. Książka stawia pytania o możliwość resocjalizacji, o granice ludzkiej psychiki i o to, czy i jak bardzo nasze dzieciństwo kształtuje naszą dorosłość.

Rebecca wprowadza nas w świat terapii SOTP (Sex Offender Treatment Programme),która nie zakłada leczenia, a raczej uczenie przestępców rozpoznawania szkodliwych schematów myślenia i zachowania. Opisuje trudne relacje z więźniami, próby zbudowania zaufania, a także momenty, kiedy to, co teoretyczne, staje się brutalnie realne.

Książka nie jest tylko suchym raportem z terapii. To także opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, o trudach pracy psychologa w ekstremalnych warunkach, o próbach zrozumienia tego, co ludzka psychika ma najbardziej mrocznego. Przy okazji czytania można również sporo dowiedzieć się o sobie, o własnych schematach myślenia i przywiązań.

Napisana przystępnym językiem, z dokładnymi objaśnieniami trudniejszych terminów, "Więzienna terapeutka" to książka, która wciąga. Rebecca Myers nie stara się idealizować siebie ani minimalizować trudności. Wręcz przeciwnie, otwarcie mówi o błędach, wątpliwościach, a także o sukcesach.

Choć momentami treść może wydawać się przesadzona, ma to na celu wywołanie silniejszych emocji u czytelnika, co bez wątpienia się udaje. "Więzienna terapeutka" to książka nie dla każdego – jej treść bywa brutalna i przerażająca, ale dla tych, którzy nie boją się zaglądać w mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, będzie to fascynująca i pouczająca podróż.

Podsumowując, "Więzienna terapeutka" to mocna, ale i ważna pozycja. Daje do myślenia, uczy empatii i pokazuje, że świat nie jest czarno-biały. Niezależnie od tego, czy wierzysz w możliwość resocjalizacji, czy też jesteś sceptykiem, ta książka zmusza do refleksji. Moja ocena? Solidne 7/10, z pewnością polecam dla tych, którzy nie boją się trudnych tematów.

"Więzienna terapeutka. W celi z mordercami i przestępcami seksualnymi" autorstwa Rebecci Myers to nie lada gratka dla tych, którzy lubią literaturę, która porusza, szokuje, ale też skłania do głębokich przemyśleń. Książka zabiera nas prosto do murów jednego z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii, gdzie młoda, dwudziestodwuletnia terapeutka, Rebecca Myers, stawia...

Wszystko przed "ale" to bzdura.

Rebecca Myers to studentka psychologii, która trafia do więzienia pełnego przestępców seksualnych. Kobieta ma za zadanie zresocjalizować więźniów za pomocą programu SOTP (s3x offender treatment programme),który wprowadzono do brytyjskiego więziennictwa w latach 90tych. Podstawowe założenia programu mówią, że przestępców seksualnych nie można wyleczyć, lecz można nauczyć ich rozpoznawać u siebie przejawy szkodliwego dla nich schematu myślenia i zachowania oraz nauczyć ich, jak nim zarządzać.

Praca kobiety z więźniami płci męskiej nie jest łatwa, niektórzy strażnicy również nie reprezentowali sobą postawy godnej naśladowania. Mimo to Rebecca radziła sobie nad wyraz dobrze. Co prawda z jednym ze współpracowników weszła w romans, ale oboje starali się to ukryć, aby nie przeszkadzało im to w pracy.

Podczas szkolenia Rebecca wraz ze współprowadzącymi musieli zbudować z osadzonymi pewnego rodzaju więź, zaufać sobie wzajemnie na pewnych płaszczyznach. Sami więźniowie jednak przede wszystkim musieli chcieć uczyć się, między innymi tego, jak zrozumieć motywacje, jakie nimi kierowały przy popełnianiu przestępstwa, czy też identyfikować sytuacje, myśli, uczucia i zachowania, które doprowadziły do popełnienia przestępstwa.

No i wyobraźcie sobie teraz, że jednego dnia opowiadacie o zbrodni, a następnego musicie odtwarzać popełnione zbrodnie - to musiało być dla wszystkich okropne i przerażające!! Jednak ten element szkolenia często był bardziej wymowny niż same rozmowy, rozumiem więc, dlaczego był on tak potrzebny.

Podczas czytania mogłam prawie namacalnie poczuć, jak to jest przebywać w gronie kilku mężczyzn, którzy byli przekonani o swojej niewinności, o tym że ofiary nie były wcale niewinne, lub że kobiety to najgorsze zło i należy je karać. Mentalnie czułam opisywany tu specyficzny zapach więźniów, cel, korytarzy. Rozumiałam obawy autorki odnośnie pozostawania z więźniami sam na sam, w sytuacjach gdy jeden z nich postanowił uciec z sali, współprowadzący wybiegł za nim, a w pomieszczeniu pozostało jeszcze pięcioro innych mężczyzn - każdy skazany na wieele lat odsiadki za swoje czyny.

Bardzo fajnym ćwiczeniem było ustalenie swojego stylu przywiązania. Zgodnie z obowiązującą hipotezą istnieją cztery takie style i jeśli są one dysfunkcyjne, mogą być związane z przestępstwami seksualnymi. Ważne jest też to, że nie musi nas cechować jeden konkretny styl, możemy znaleźć w sobie zachowania z kilku tych styli, wtedy jeden będzie dominujący, ale nie wyklucza on posiadania cech z innych zakresów. Czytając sama dopasowałam do siebie niektóre cechy danych stylów, dzięki czemu zrozumiałam choćby częściowo, dlaczego zachowuję się tak, a nie inaczej.

Tak samo było podczas czytania o schematach, czyli wzorcach myślenia i sposobach postrzegania świata, jakie rozwijają się w miarę dorastania. Sama zauważyłam, jak wiele schematów czai się w moim zwykłym życiu szarego człowieka, który muchy by nie skrzywdził!

Wszystkie te przyjęte ćwiczenia możemy spokojnie dopasować do samych siebie. Każdy z nas ma swoje schematy, przywiązania, wymówki itp. Dzięki tej książce nauczyłam się również czegoś o sobie, choć zupełnie się tego nie spodziewałam po niej.

Książka ta napisana jest przystępnie, każde trudniejsze słowo oraz angielskie nazwy są tłumaczone u dołu strony, dzięki czemu wiemy od razu o czym czytamy. Przedstawiona tu historia fragmentu życia Rebekki jest naprawdę wciągająca. Kobieta zmaga się z własnymi demonami, jednak postanowiła zrobić coś dla innych, dlatego też podjęła decyzję, że zostanie psychologiem. Na tych niespełna 300 stronach opisuje nam swoje odczucia, przeżycia i zmagania. Nie idealizuje siebie, lecz pokazuje nam swoje prawdziwe oblicze, uzewnętrznia się przed nami. Nie ona jednak jest tu najważniejsza, lecz jej doświadczenia we współpracy z więźniami skazanymi za najokrutniejsze zbrodnie, jak gwałty oraz molestowanie i zabójstwa swych ofiar.

Wbrew temu, jakie tematy były tu poruszane, spędziłam z tą pozycją ogromnie miły czas i cieszę się że dzięki Wydawnictwu Znak mogłam poznać ją przedpremierowo.

Wszystko przed "ale" to bzdura.

Rebecca Myers to studentka psychologii, która trafia do więzienia pełnego przestępców seksualnych. Kobieta ma za zadanie zresocjalizować więźniów za pomocą programu SOTP (s3x offender treatment programme),który wprowadzono do brytyjskiego więziennictwa w latach 90tych. Podstawowe założenia programu mówią, że przestępców seksualnych nie...

Więzienna terapeutka to pamiętnik młodej terapeutki, która pracuje w jednym z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii, w którym swoją karę odsiadują najgorsi mordercy, gwałciciele i pedofile.

Pozytywnie zaskoczyłam się tą książką, ponieważ nie sądziłam, że będzie to tak dobrze napisany i wciągający pamiętnik. Myślałam, że to będzie kolejne „pitu pitu”, gdzie spotkam przerost formy nad treścią, a dostałam dobrą, w pewnych momentach ciężką emocjonalnie lekturę.

Czasem trudno było uwierzyć w okrucieństwa, których dopuścili się osadzeni, a potem w to, że to zło kryło się pod pozornie formalnym, miłym facetem, który miał swoją rodzinę, pracę, przyjaciół i nikt nie podejrzewałby go o takie zbrodnie.

Nie sięgam zbyt często po książki o tematyce więziennej, ale ta jest jedną z lepszych jakie przeczytałam. Rebecca Myers jasno przedstawia etapy swojej pracy i cele jakie jej przyświecają, chociaż niektóre ciężko było mi zrozumieć i logicznie wytłumaczyć. No bo jak można widzieć normalnego człowieka, który popełnił błąd, w kimś kto zgwałcił i zabił dzieci? Dla mnie taka osoba jest skreślona na zawsze, nie powinno się o niej mówić w ogóle jako o człowieku.

Polecam ją wszystkim, którzy w mniejszym lub większym stopniu interesują się resocjalizacją, a ja mam nadzieję, że autorka jeszcze napisze kolejną, równie ciekawą książkę.

Więzienna terapeutka to pamiętnik młodej terapeutki, która pracuje w jednym z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii, w którym swoją karę odsiadują najgorsi mordercy, gwałciciele i pedofile.

Pozytywnie zaskoczyłam się tą książką, ponieważ nie sądziłam, że będzie to tak dobrze napisany i wciągający pamiętnik. Myślałam, że to będzie kolejne „pitu pitu”, gdzie spotkam...

Książkę zakupiłam z ciekawości z czym muszą się zmagać więzienni psycholodzy. Książka zdecydowanie nie jest dla każdego treść jest brutalna i przerażająca. Niestety było to dla mnie za dużo i nie dokończyłam czytać.

Książkę zakupiłam z ciekawości z czym muszą się zmagać więzienni psycholodzy. Książka zdecydowanie nie jest dla każdego treść jest brutalna i przerażająca. Niestety było to dla mnie za dużo i nie dokończyłam czytać.