Druga książka Anny Lewickiej z trylogii „Moc i szał”. Jak już zdążyliście pewnie przeczytać pierwsza część w ogóle mnie nie porwała, wręcz zdenerwowała i irytowała. Sztuczne wydarzenia i tak płaskie postaci, że szkoda gadać. W „Szale” jest lepiej, jednak nadal nie jest to poziom wysoki tylko, co najwyżej, średni...
W pierwszym tomie na głównym planie była Alicja i Wiktor, para ludzi którzy przełamując „przeznaczenie” zdecydowali się dać sobie szansę i stworzyć rodzinę. To tak w wielkim skrócie... W kontynuacji historii to Iga Olszańska (siostra Alicji) i Alex (przyjaciel Wiktora) opowiadają swoje losy, również te miłosne.
Niestety znowu mamy do czynienia ze strasznie przerysowanymi postaciami i wydarzeniami z ich życia. Czuć fałsz w tym wszystkim co bardzo męczy czytelnika. Od powieści oczekuję chociażby przekazu, możliwości poznania czegoś nowego albo przeniesienia się w inne miejsca. Twórczość pani Anny Lewickiej mi tego nie dostarcza.
Jak zawsze zachęcam do sprawdzenia i wyrobienia sobie własnego zdania. Każdy ma prawo do swojego zdania, opinii. :)

Druga książka Anny Lewickiej z trylogii „Moc i szał”. Jak już zdążyliście pewnie przeczytać pierwsza część w ogóle mnie nie porwała, wręcz zdenerwowała i irytowała. Sztuczne wydarzenia i tak płaskie postaci, że szkoda gadać. W „Szale” jest lepiej, jednak nadal nie jest to poziom wysoki tylko, co najwyżej, średni...
W pierwszym tomie na głównym planie była Alicja i Wiktor,...