W „Śpiewie potępionych”, czwartym tomie „Teatru węży”, Agnieszka Hałas posyła Krzyczącego w Ciemności w zupełnie nowe, nietypowe miejsca. W pierwszych częściach cyklu przyzwyczailiśmy się do mrocznych Podziemi i dominiów czarnych magów, a teraz zostajemy przeniesieni do powietrznego dominium sylfów i na tropikalne Wyspy Śpiewu. Ta zmiana scenerii działa na korzyść powieści i dowodzi, że w wykreowanym przez autorkę świecie wciąż jeszcze pozostaje wiele do odkrycia. Ciekawa jest też zmiana relacji między Krzyczącym w Ciemności a Elitą oraz Doliną Popiołów, a także nowa misja, nad którą od początku wisi fatum poważnych komplikacji.

Mogłoby się wydawać, że upalne Wyspy Śpiewu to ostatnie miejsce, gdzie spodziewalibyśmy się spotkać Krzyczącego w Ciemności, ale szybko okazuje się, że te pozornie rajskie wyspy skrywają wiele mrocznych tajemnic. Z kolei Brune dysponuje nowymi czarami, otrzymanymi od srebrnych magów, dzięki czemu jego starcia z demonami nie powielają schematów z poprzednich tomów. Pewnej zmianie ulega też rola bohatera: tak w Latającym Mieście, jak i na Wyspach Śpiewu, jest on nie tylko magiem, ale również szpiegiem tropiącym wysłanników Otchłani.

Agnieszka Hałas ma talent do tworzenia fantastycznych miejsc, takich jak Latające Miasto, z wysokimi budynkami pozbawionymi schodów i restauracjami, w których można zjeść 101 potraw z gołębi, podwodny świat undyn czy wreszcie Wyspy Śpiewu z ich morskimi bitwami i zaprzysiężonymi czarnymi magami czuwającymi nad Równowagą Zmroczy. Książka pozwala też dowiedzieć się więcej zarówno o bohaterze, jak i o relacji między czarnymi i srebrnymi magami. Nowe scenerie i układy w połączeniu ze złożoną zagadką zapewniają wciągającą lekturę, w której stare i nowe elementy łączą się w idealnych proporcjach.

Agnieszka Kruk