Pierwszą książkę tego autora czytałem kilkanaście lat temu i bardzo mi się podobała. Ta jest niestety słabsza. Chyba, że po prostu ja jestem za stary…

Pierwszą książkę tego autora czytałem kilkanaście lat temu i bardzo mi się podobała. Ta jest niestety słabsza. Chyba, że po prostu ja jestem za stary…

Naprawdę zabawna, o ile ktoś lubi czarny humor. Bardzo dobrze napisana, płynnie się czyta. (Zaznaczę tylko że napewno nie każdemu się spodoba np. ze względu na homoseksualną orientację autora i opisy jego związków.) Ogólnie czytając miałam wrażenie jakby autor na bierząco opowiadał mi co u niego słychać, ciekawe odczucie. Dowiedziałam się też całkiem sporo o alkoholizmie więc można się też czegoś nauczyć. Polecam

Naprawdę zabawna, o ile ktoś lubi czarny humor. Bardzo dobrze napisana, płynnie się czyta. (Zaznaczę tylko że napewno nie każdemu się spodoba np. ze względu na homoseksualną orientację autora i opisy jego związków.) Ogólnie czytając miałam wrażenie jakby autor na bierząco opowiadał mi co u niego słychać, ciekawe odczucie. Dowiedziałam się też całkiem sporo o alkoholizmie...

Normalniejsze.
Zdecydowanie bardziej normalne niż "Biegając z nożyczkami".
Jednak styl, humor i świetna akcja została. Wydaję mi się, że "Spragnionego" czyta się łatwiej niż pierwszą część, ponieważ umysł normalnego człowieka potrafi pojąć takie rzeczy jak alkoholizm i homoseksualizm. Z pierwszą częścią nie było tak łatwo. Jednak żeby zrozumieć cały problem Augustena należy przeczytać obie.
Nie zawiodłam się. Nadal genialna.

Normalniejsze.
Zdecydowanie bardziej normalne niż "Biegając z nożyczkami".
Jednak styl, humor i świetna akcja została. Wydaję mi się, że "Spragnionego" czyta się łatwiej niż pierwszą część, ponieważ umysł normalnego człowieka potrafi pojąć takie rzeczy jak alkoholizm i homoseksualizm. Z pierwszą częścią nie było tak łatwo. Jednak żeby zrozumieć cały problem Augustena...

Dalsza część przygód młodego bohatera powieści "Biegając z nożyczkami". Tym razem to szczera spowiedź młodziutkiego, dobrze zarabiającego alkoholika, niełatwa opowieść o jego walce z nałogiem - choć okraszona bogato jego niezawodnym poczuciem humoru i celnymi uwagami. Przy okazji autor boleśnie obnaża świat terapii i programów antyalkoholowych i ich kulawą skuteczność w walce z nałogami pacjentów.

Dalsza część przygód młodego bohatera powieści "Biegając z nożyczkami". Tym razem to szczera spowiedź młodziutkiego, dobrze zarabiającego alkoholika, niełatwa opowieść o jego walce z nałogiem - choć okraszona bogato jego niezawodnym poczuciem humoru i celnymi uwagami. Przy okazji autor boleśnie obnaża świat terapii i programów antyalkoholowych i ich kulawą skuteczność w...

Popłuczyny po pierwszej części.

Popłuczyny po pierwszej części.

Główny bohater boryka się z problemami alkoholowymi, jest gejem i pracuje w reklamie. Dziwi fakt, że jeszcze nie został ochrzczony idolem XXI wieku. Idealnie wpisuje się we wzór dzisiejszego "wolnego" człowieka.

Może gejem nie jestem, w reklamie nie pracuje ale spragniony często bywam;) Zżyłem się z głównym bohaterem. Chociaż jak miałem lat naście to pewnie bym się oburzył, z niesmakiem patrzył na książkę "Jak można tak żyć?!". Teraz jednak jestem starszy i kiwam głową ze smutną akceptacją "Można..."

Główny bohater boryka się z problemami alkoholowymi, jest gejem i pracuje w reklamie. Dziwi fakt, że jeszcze nie został ochrzczony idolem XXI wieku. Idealnie wpisuje się we wzór dzisiejszego "wolnego" człowieka.

Może gejem nie jestem, w reklamie nie pracuje ale spragniony często bywam;) Zżyłem się z głównym bohaterem. Chociaż jak miałem lat naście to pewnie bym się...

Sama tematyka książki wydaje się być nudna i dosyć ciężka, ale Augusten ma dar i - czegokolwiek by nie napisał - czyta to się przyjemnie i lekko.

Sama tematyka książki wydaje się być nudna i dosyć ciężka, ale Augusten ma dar i - czegokolwiek by nie napisał - czyta to się przyjemnie i lekko.

Im dalej weruję tym mocniej zastanawiam się czy dziś po powrocie do domu nie kupić sobie zgrzewki piwa i dwóch butelek wódki i nie postawić sobie za cel aby to skończyć w jedną noc, a następnego dnia to samo i to samo i to samo.
Potem 2 miesiące abstynencji, i załamanie, łyk palącego napoju jak usta kochanka...
Odrzuca mnie na samą myśl o wódzie, więc nic z tego.
Podobno alkoholizm jest w genach.
Jest też w dzieciństwie spędzonym u psychiatry z ciężkimi zaburzeniami i samotności.
Jest w mieszkaniu pełnym żywych much żerujących na martwych muchach, zasikanym łóżku, kumplach z baru.
Przenika do kariery zawodowej roznosząc ostrą woń na spotkaniu biznesowym.
Wkrada się w relacje z partnerem siejąc spustoszenie.
Czytając tę książkę odwiedzamy niebezpieczną dzielnicę głowy Augustena, zapuszczając się tam z nim jako znakomitym przewodnikiem - "po prawej szafka z butelkami martini, nad wyraz piękne okazy".
Poczucie humoru unosi ciężar gorzkich przeżyć, a sugestywne opisy pozwalają nam wejść do świata, w którym nikt nie chce się znaleźć.

Im dalej weruję tym mocniej zastanawiam się czy dziś po powrocie do domu nie kupić sobie zgrzewki piwa i dwóch butelek wódki i nie postawić sobie za cel aby to skończyć w jedną noc, a następnego dnia to samo i to samo i to samo.
Potem 2 miesiące abstynencji, i załamanie, łyk palącego napoju jak usta kochanka...
Odrzuca mnie na samą myśl o wódzie, więc nic z tego.
Podobno...