"... I boję się teraz
Tego losu i ludzi.
Modlitwa mnie ukoi
W biednej celi mojej."
Tak też myślała w pewnym okresie swego żywota główna bohaterka powieści. Słowa tej piosenki, którą śpiewały w książce siostry zakonne były w pewnym momencie życia Anny bardzo adekwatne. Anna postanowiła zostać siostrą zakonną, chciała się nie bać przyszłości, nie wspominać przeszłości, żyć szczęśliwie i przybliżać się do Boga w biednej celi, w modlitwie i pracy odnaleźć ukojenie. Niestety los podstępny jest i tą drogą nie dało się pójść...
Siostry zakonne to także ludzie i tylko ludzie. Anna odkryła prawdziwe oblicze wielu z nich i obraz nie był przyjemny. Nawet w zakonie dochodzi do nieprawidłowości, przekrętów, machlojek finansowych, nieuczciwości, podstępów... Grzechy i grzeszki są codziennością, którą Anna odkryje. Jej azyl stanie się miejscem zakłamanym i nie do zniesienia. Postanawia w końcu zrzucić zakonne szaty i opuścić klasztor. Warto przeczytać co do tego doprowadziło, w jakim stylu opuściła klasztor i co z tego wszystkiego wynikło dla Anny.
Znakomita książka, niezwykle mnie zaciekawiła, po wielokroć interesująca. Dość mało znana, a jakże warta przeczytania. Dla mnie osobiście jest powieścią wybitną. Zapadnie mi w pamięć, stała się ważnym przystankiem w mojej życiowej czytelniczej podróży i na pewno o niej nie zapomnę.

"... I boję się teraz
Tego losu i ludzi.
Modlitwa mnie ukoi
W biednej celi mojej."
Tak też myślała w pewnym okresie swego żywota główna bohaterka powieści. Słowa tej piosenki, którą śpiewały w książce siostry zakonne były w pewnym momencie życia Anny bardzo adekwatne. Anna postanowiła zostać siostrą zakonną, chciała się nie bać przyszłości, nie wspominać przeszłości, żyć...