Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Siergiej Załygin
![Siergiej Załygin](https://s.lubimyczytac.pl/upload/authors/49345/820534-140x200.jpg)
Źródło: Автор: нет данных - http://www.peoples.ru/art/literature/prose/roman/zalygin/zalygin_150.shtml, Добросовестное использование, https://ru.wikipedia.org/w/index.php?curid=1568866
Znany jako: Siergiej Pawłowicz Załygin,...Znany jako: Siergiej Pawłowicz Załygin, Сергей Павлович Залыгин
4
6,1/10
Radziecki i rosyjski pisarz, działacz społeczny i dziennikarz. Urodził się w rodzinie inteligenckiej. W 1939 ukończył Wydział Hydromelioracyjny Instytutu Gospodarki Rolnej w Omsku, w którym, 1946-1955 kierował katedrą melioracji rolniczej, od 1949 jako kandydat nauk technicznych. Podczas wojny z Niemcami był starszym hydrologiem Służby Hydrometeorologicznej Syberyjskiego Okręgu Wojskowego, a 1955-1964 starszym pracownikiem naukowym Zachodniosyberyjskiej Filii Akademii Nauk ZSRR, w 1941 wydał pierwszą książkę, Rasskazy. Po wojnie wydawał zbiory opowiadań Na bolszuju ziemlju (1953),Wiesnoj nyniesznogo goda (1954) i Krasnyj klewer (1955),napisał także powieść Swidietieli (1956). W 1957 opublikował powieść Obyknowiennyje dni, a w 1963 kolejny zbiór opowiadań Bliny. Obok Wiktora Astafjewa i Walentina Rasputina występował o ochronę syberyjskiej przyrody i przestrzeganie praw równowagi ekologicznej, przeciwko ryzykownemu projektowi odwrócenia biegu syberyjskich rzek w celu utrzymania zaopatrzenia w wodę Jeziora Aralskiego. W 1961 napisał książkę O nienapisanych opowiadaniach: Artykuły krytycznoliterackie (opublikowaną w Nowosybirsku),opublikował także (w 1962) powieść Szlaki Ałtaju, a w 1964 powieść Na Irtyszu (z kroniki wsi Krutyje Łuki),przedstawiającą proces kolektywizacji wsi na Syberii. W 1967 opublikował powieść Słonaja Padź, za którą rok później otrzymał Nagrodę Państwową ZSRR. W 1975 napisał powieść Komissija, a 1980-1985 wydał dwutomową powieść Posle Buri, przedstawiającą panoramiczną, wielowątkową kronikę życia na Syberii w latach 20. XX w. Od połowy lat 60. mieszkał w Moskwie, gdzie wykładał w Instytucie Literackim im. Gorkiego i zajmował kierownicze stanowiska w Związku Pisarzy ZSRR, 1986-1998 był redaktorem naczelnym pisma "Nowyj Mir", na łamach którego opublikowano Archipelag GUŁag Sołżenicyna i Doktora Żywago Pasternaka. Był deputowanym ludowym ZSRR (1989-1991). 7 grudnia 1991 został członkiem rzeczywistym Rosyjskiej Akademii Nauk.
6,1/10średnia ocena książek autora
30 przeczytało książki autora
39 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Komisja Siergiej Załygin ![Komisja](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/168000/168339/352x500.jpg)
6,9
![Komisja](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/168000/168339/352x500.jpg)
Eee... co tak nisko. "Komisja" Załygina to jedna z mądrzejszych książek jakie mi ostatnio wpadły w ręce. Autor pokazuje przemiany wsi syberyjskiej jakie dokonały się w okresie rewolucji bolszewickiej. Jest napisana barwnym językiem, dialogi są głębokie a bohaterowie nietuzinkowi. "Komisja" może być jednak trochę za ciężka dla osób, które nie lubią dywagacji filozoficzno-społecznych, no i warto wiedzieć co się wtedy działo w Rosji, bo bez kontekstu historycznego to co wspomniałem wcześniej będzie niezrozumiałe.
Słony Parów Siergiej Załygin ![Słony Parów](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/231000/231886/310413-352x500.jpg)
5,3
![Słony Parów](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/231000/231886/310413-352x500.jpg)
Początek wydawał się obiecujący. Na tle rewolucji bolszewickiej mamy tu zarysowany konflikt między głównodowodzącym armii rewolucyjnej, chwackim Mieszczeriakowie, a szefem sztabu Brusienkowem, fanatykiem idei socjalistycznej, komunistę aż do rdzenia, który wszelki opór i niezgodę postrzega jako zdradę i tylko by za to stawiał pod ścianą. Zatarg powstaje już od pierwszego spotkania obu towarzyszy. Moment, gdy ten drugi decyduje, że trzeba się pozbyć tego pierwszego i organizuje w tym celu zasadzkę stanowi tu punkt szczytowy i kulminacyjny; czytało się prawdziwie z zainteresowaniem. Później niestety wszystko to zniknęło i utonęło w nie kończących się dyskusjach członków sztabu i płomiennych przemowach. Drugą połowę czytało się już ze znużeniem i tylko szkoda że bardziej autor całości nie zbudował na ścieraniu się obu osobowości różnie postrzegających socjalizm i rewolucję. Reszta bohaterów była już mało interesująca. Sama historia urywa się niedopowiedzeniem, co samo w sobie nie jest niczym złym, tutaj jednak ze względu na męczące ostatnie 200 stron tylko jeszcze pogorszyło negatywne wrażenie. Trochę się autor broni opisując ararę - starców i dzieci pędzonych przed armią aby przeciwnik musiał strzelać do swoich - ale za mało i za późno. Samo oblężenie Słonego Parowu jak i same walki to zresztą tylko tło do masy dysput.