mam bardzo mieszane uczucia po przeczytaniu tej powieści.
z jednej strony jest to bardzo mocna opowieść obyczajowa o życiu po utraceniu czegoś czemu do tej pory się poświęcało. Wg mnie bardzo ciekawie traktuje o istnieniu z kalectwem, ptsd. Jest to niemalże namacalne.
Z drugiej strony calość jest jakby bez czucia. Bazuje i wciela utarte ścieżki i robi to nie budząc głębszych uczuć u czytelnika.
Jeżeli miałabym jednym słowem ująć tą opowieść, powiedziałam bym iż jest bardzo amerykańska, szczególnie ze stwierdzeniami typu : pokój sam się nie utrzyma.
Niemniej była to ciekawa podróż i cieszę sie, ze przeczytałam tą książkę. To było coś innego, coś ciekawego ( szczególnie wątek o ptsd.) ale tylko na raz.

mam bardzo mieszane uczucia po przeczytaniu tej powieści.
z jednej strony jest to bardzo mocna opowieść obyczajowa o życiu po utraceniu czegoś czemu do tej pory się poświęcało. Wg mnie bardzo ciekawie traktuje o istnieniu z kalectwem, ptsd. Jest to niemalże namacalne.
Z drugiej strony calość jest jakby bez czucia. Bazuje i wciela utarte ścieżki i robi to nie budząc...

Fatalnie się czytało... Książka bez żadnej akcji... Nuda

Fatalnie się czytało... Książka bez żadnej akcji... Nuda

Moim zdaniem świetna książka

Moim zdaniem świetna książka

Jak porozumieć się ze światem może okaleczona fizycznie i psychicznie weteranka wojny w Afganistanie? Kto ją zrozumie? Może tylko Marcia, równie okaleczona koleżanka ze szpitalnej sali. To sąsiadka z łóżka obok i jednocześnie weteranka wojny w Iraku. Poza nią wszyscy kłamią, albo się nad nią użalają. Żołnierka nie jest w stanie dłużej tego znieść. Nawet psychologa usiłującego jej pomóc. Nie wierzy mu. Nie ufa jego doświadczeniu ani sile sprawczej. Nie jest dla niej partnerem do rozmowy. Odniesione rany i odłamek tkwiący w mózgu definitywnie kończą jej wojskową karierę. Tym bardziej, że dokuczają jej straszliwe bóle i zaniki pamięci. Co teraz? Czy mając tylko jedno oko mogłaby prowadzić samochód? A jeśli nawet, to gdzie miałaby do cholery jechać? Czy znajdzie się pies z kulawą nogą, któremu można zaufać i który ją zrozumie? LeeAnne Hogan ma szczęście. Przynajmniej co do psa. Przybłęda ratuje jej życie. Problem polega na tym, że LeeAnne wcale o to nie prosiła. Prawdę mówiąc namolny rottweiler pokrzyżował w ten sposób jej precyzyjnie obmyślony plan. Marcii już nie ma. LeeAnne została sama. Wie tylko jedno. Jest nieprzydatna. Czy aby na pewno? I dlaczego ta diabelna psia wagabunda się do niej przyczepiła i czego od niej chce?
Lektura jest niespieszna. Dobrze rozgrywana psychologicznie, ale jeśli ktoś spodziewa się szybkiej akcji, to się rozczaruje. Ważna jest LeeAnne i jej świat wewnętrzny. A może ona jednak potrzebuje jakiegoś silnego zewnętrznego bodźca? Co mogłoby nim być?
Powiem tak: Znalazłam tę książkę w biedronkowym koszyku za 9,99 zł. Nie znam autora. Czemu kupiłam? Ponieważ blurby Stephena Kinga i Harlana Cobena na okładce są zachęcające. Mnie zaciekawiły i nie żałuję.

Jak porozumieć się ze światem może okaleczona fizycznie i psychicznie weteranka wojny w Afganistanie? Kto ją zrozumie? Może tylko Marcia, równie okaleczona koleżanka ze szpitalnej sali. To sąsiadka z łóżka obok i jednocześnie weteranka wojny w Iraku. Poza nią wszyscy kłamią, albo się nad nią użalają. Żołnierka nie jest w stanie dłużej tego znieść. Nawet psychologa...

Bardzo dobra, pisarz umie łączyć bohaterów ludzkich i zwierzęcych w interesujące duety (y)

Bardzo dobra, pisarz umie łączyć bohaterów ludzkich i zwierzęcych w interesujące duety (y)

Do przeczytania książki zachęcił mnie opis znajdujący się na odwrocie książki. Opis zwiastował książkę obyczajową,
z elementami kryminału i mroku a LeAnne Hogan została przedstawiona jako bohaterka, która nie pozwoli o sobie zapomnieć.
Po przeczytaniu książki, pozostał niedosyt. Część wątków była prowadzona bardzo chaotycznie i nieprzemyślanie. Brak zwrotów akcji i zbyt wolne tempo akcji sprawiło, że książka momentami była zbyt powolna i po prostu nudna. Zakończenie dość przewidywalne, głównie ze względu na to, że główny wątek prowadzony dość prostolinijnie. Ciekawie ukazana postać głównej bohaterki, osamotnionej, załamanej życiem, zagubionej i próbującej być silną aż do końca to zdecydowanie za mało jak na dobrą powieść.

Do przeczytania książki zachęcił mnie opis znajdujący się na odwrocie książki. Opis zwiastował książkę obyczajową,
z elementami kryminału i mroku a LeAnne Hogan została przedstawiona jako bohaterka, która nie pozwoli o sobie zapomnieć.
Po przeczytaniu książki, pozostał niedosyt. Część wątków była prowadzona bardzo chaotycznie i nieprzemyślanie. Brak zwrotów akcji i zbyt...

Do książki nam mieszane uczucia.
LeAnne była dość odpychającą i nieprzyjemną postacią, jednak na to złożyły się jej przejścia na wojnie, kobieta mierzy się z ogromną traumą i stresem pourazowym, w dodatku bardzo trudno jest się jej przystosować do nowej rzeczywistości i świata widzianego tylko jednym okiem. Moim zdaniem autor całkiem dobrze pokazał jak urazy fizyczne i psychiczne oraz traumatyczne przejścia wpływają na zachowanie bohaterki oraz jej próby poradzenia sobie z przeszłością. Natomiast pojawienie się psa i kilka zabawnych sytuacji spowodowało uśmiech na mojej twarzy w trakcie czytania. Akcja toczy się poniekąd dwutorowo, czas teraźniejszy przeplatają wątki z przeszłości głównej bohaterki i o ile taki sposób narracji mimo, że nie należy do moich ulubionych na ogół mi nie przeszkadza pod warunkiem, że historia jest opisana chronologicznie, tak w tej powieści było to dla mnie uciążliwe. Przeszłość LeAnne pojawia się bardzo wyrywkowo, przez to cała historia stała się trochę chaotyczna i trudno było mi się w nią tak wciągnąć.
Mimo, że obyło się bez faktu ,,wow'' książkę uważam za całkiem dobrą i z czystym sumieniem mogę polecić!

Do książki nam mieszane uczucia.
LeAnne była dość odpychającą i nieprzyjemną postacią, jednak na to złożyły się jej przejścia na wojnie, kobieta mierzy się z ogromną traumą i stresem pourazowym, w dodatku bardzo trudno jest się jej przystosować do nowej rzeczywistości i świata widzianego tylko jednym okiem. Moim zdaniem autor całkiem dobrze pokazał jak urazy fizyczne i...

Zazwyczaj autorzy piszą o męskich weteranach wojennych. Tu natomiast mamy fizycznie okaleczoną wojną kobietę, która musi odnaleźć się w swoim kalectwie. Powieść wzruszająca i nietuzinkowa, napisana swietnie czytającym się językiem. Z całego serca polecam.

Zazwyczaj autorzy piszą o męskich weteranach wojennych. Tu natomiast mamy fizycznie okaleczoną wojną kobietę, która musi odnaleźć się w swoim kalectwie. Powieść wzruszająca i nietuzinkowa, napisana swietnie czytającym się językiem. Z całego serca polecam.

Książka większego wrażenia na mnie nie zrobiła, powiedziałabym nawet ze przez pierwszą połowę przebrnęłam z małą niechęcią. Druga połowa może trochę lepsza, ale jak dla mnie to na pewno nie jest jedna z książek ,,wow,,

Książka większego wrażenia na mnie nie zrobiła, powiedziałabym nawet ze przez pierwszą połowę przebrnęłam z małą niechęcią. Druga połowa może trochę lepsza, ale jak dla mnie to na pewno nie jest jedna z książek ,,wow,,

Idealna na wieczorną lekturę. Nie jest to typowa nudna obyczajówka, więc z tego powodu duży plus. Czcionka sprawia, że bardzo szybko się czyta. Co do fabuły to mogę jeszcze dodać, że został podjęty wątek warty uwagi, brak jakiś dłuższych romansów działa korzystnie na fabułę.

Idealna na wieczorną lekturę. Nie jest to typowa nudna obyczajówka, więc z tego powodu duży plus. Czcionka sprawia, że bardzo szybko się czyta. Co do fabuły to mogę jeszcze dodać, że został podjęty wątek warty uwagi, brak jakiś dłuższych romansów działa korzystnie na fabułę.