Książka napisana prostym językiem, czytało się ją dobrze, ale cała akcja to jedno miejsce wydarzeń, nic przewidującego i taki był koniec. Nie zaskoczył mnie, nie zmartwił. Po prostu nastąpił.

Książka napisana prostym językiem, czytało się ją dobrze, ale cała akcja to jedno miejsce wydarzeń, nic przewidującego i taki był koniec. Nie zaskoczył mnie, nie zmartwił. Po prostu nastąpił.

więcej na:https://elzbietarogalska.blogspot.com/2021/11/ksiazka-gdy-opady-emocje-anety.html

Moim zdaniem to bardzo dobry pierwszy tom. Wprowadza w temat ale jeszcze wszystkiego nie wyjaśnia. Dobrze wykreowane relacje międzyludzkie. Lekka książka ale z przekazem.

więcej na:https://elzbietarogalska.blogspot.com/2021/11/ksiazka-gdy-opady-emocje-anety.html

Moim zdaniem to bardzo dobry pierwszy tom. Wprowadza w temat ale jeszcze wszystkiego nie wyjaśnia. Dobrze wykreowane relacje międzyludzkie. Lekka książka ale z przekazem.

O kurde jakie nudy. Średnia ocen 6,4 a ja daje tylko 2. Ledwo dobrnęłam do końca. Kolejne części sagi mają więcej gwiazdek. Z lekkim oporem spróbuję je przeczytać. Autorka informuje, że początkowo powieść nie miała mieć kontynuacji. Ja myślę, że rzeczywiście można by na tym zakończyć. No ale może..... trzeba dać szansę, może kolejne części okażą się dużo lepsze.

O kurde jakie nudy. Średnia ocen 6,4 a ja daje tylko 2. Ledwo dobrnęłam do końca. Kolejne części sagi mają więcej gwiazdek. Z lekkim oporem spróbuję je przeczytać. Autorka informuje, że początkowo powieść nie miała mieć kontynuacji. Ja myślę, że rzeczywiście można by na tym zakończyć. No ale może..... trzeba dać szansę, może kolejne części okażą się dużo lepsze.

Historia poruszająca,bardzo życiowa opowiadająca o Marcelinie młodej kobiecie,która jest mężatką wychowuje trzynastoletnie bliźniaki nastoletnie,ma męża marynarza pływającego po morzu,lecz nie zdaje się szczęśliwa,bardzo przytłoczona jest codziennymi domowymi obowiązkami.
Ma najlepszą przyjaciółkę Magdę,która chce to zmienić.
Namawia tym razem ją,do udziału w imprezie zorganizowanej dwadzieścia lat po maturze.
Spotyka ona na imprezie dawną miłość Emila.Otwierają się rany z przyszłości niezabliźnione,które się nie zagoiły.
Bardzo dobrze napisana pierwsza część trylogii,pióro autorki ładne i pełna emocji,uczuć dała mi do myślenia,skłoniła do refleksji.
To była wzruszająca,cudna i super powieść obyczajowa.

Historia poruszająca,bardzo życiowa opowiadająca o Marcelinie młodej kobiecie,która jest mężatką wychowuje trzynastoletnie bliźniaki nastoletnie,ma męża marynarza pływającego po morzu,lecz nie zdaje się szczęśliwa,bardzo przytłoczona jest codziennymi domowymi obowiązkami.
Ma najlepszą przyjaciółkę Magdę,która chce to zmienić.
Namawia tym razem ją,do udziału w imprezie...

Marcelina ma dwoje dzieci i męża, który pracuje na morzu. Przyzwyczaiła się do samotnego życia, ale czasem jest jej ciężko.
Na spotkanie z okazji dwudziestolecia matury spotyka swoją dawną miłość - Emila, który po maturze wyjechał do Australii.
Stało się tak na skutek wypadku ich wspólnego przyjaciela.
Marcelina i Emil rozmawiają całą noc, wyjaśniają sobie nieporozumienia z przeszłości.
Kobieta zastanawia się, czy nie warto rzucić swojego dotychczasowego życia.

Prosta historia, raczej do przewidzenia, trochę naciągana.

Marcelina ma dwoje dzieci i męża, który pracuje na morzu. Przyzwyczaiła się do samotnego życia, ale czasem jest jej ciężko.
Na spotkanie z okazji dwudziestolecia matury spotyka swoją dawną miłość - Emila, który po maturze wyjechał do Australii.
Stało się tak na skutek wypadku ich wspólnego przyjaciela.
Marcelina i Emil rozmawiają całą noc, wyjaśniają sobie...

Sięgnęłam po tę książkę z dużym zapałem, bo lubię od czasu do czasu sięgnąć po typowo kobiecą literaturę. Zazwyczaj ma ona działanie mocno odprężające, poprawiające nastrój i pobudzające pewne struny - być może u każdej z nas trochę inne, w zależności w jakim nastroju się to czyta. Poza tym podobnie jak główna bohaterka, w zeszłym roku obchodziłam 20-lecie swojej matury i moja klasa organizowała spotkanie absolwentów.
Niestety ta książka trochę mnie rozczarowała. Ogólnie pomysł fajny, spotkanie po latach osób, które widziały się ostatnio w okolicach matury. W tle jest jakaś tajemnica i dramat, który nieprędko jest czytelnikowi ujawniony. Czekałam na rozstrzygnięcia i rozwiązania zagadki. Nie chcę spoilerować, dlatego pominę dalszą część.
Podsumowując główni bohaterowie histeryczni i jacyś niepoukładani emocjonalnie, tak jakby nie widzieli się 20 lat temu, a nadal byli nastolatkami, którzy mają burzę hormonów, zachowania nieadekwatne do sytuacji, chyba mało realne w prawdziwym świecie. Dodatkowo prawie wszyscy są znudzeni swoim życiem. Cała książka to praktycznie opis imprezy od założenia szpilek i sukienki przez główną bohaterkę, rozmowy, rozmowy, rozmowy podczas imprezki i na koniec powrót do swojego życia po tej rozemocjonowanej wspomnieniami nocy. Nie trafiła do mnie, albo nie przeczytałam tego w dobrym momencie, chociaż jak już pisałam, bardzo lubię ten gatunek.
Niemniej dla fanek kobiecej literatury i duuuużych emocji, które przechodzą główni bohaterowie propozycja warta rozważenia.

Sięgnęłam po tę książkę z dużym zapałem, bo lubię od czasu do czasu sięgnąć po typowo kobiecą literaturę. Zazwyczaj ma ona działanie mocno odprężające, poprawiające nastrój i pobudzające pewne struny - być może u każdej z nas trochę inne, w zależności w jakim nastroju się to czyta. Poza tym podobnie jak główna bohaterka, w zeszłym roku obchodziłam 20-lecie swojej matury i...

Przez większość książki Autorka opisuje spotkanie rodem z NaszejKlasy.pl

Przez większość książki Autorka opisuje spotkanie rodem z NaszejKlasy.pl

Kolejna powieść, na którą trafiłam z cyklu tych, w których rzecz się dzieje w jednym czasie. Spotkanie klasowe po latach jest myślą przewodnią tej książki z wątkami powrotu do przeszłości. Pozycja książkowa bardzo przyjemna, ale troszkę zbyt wolno dzieje się w niej. Zbyt długo czekałam aż Marcelina wyzna, że kiedyś kochała Emila.
Niemniej jednak polecam.

Kolejna powieść, na którą trafiłam z cyklu tych, w których rzecz się dzieje w jednym czasie. Spotkanie klasowe po latach jest myślą przewodnią tej książki z wątkami powrotu do przeszłości. Pozycja książkowa bardzo przyjemna, ale troszkę zbyt wolno dzieje się w niej. Zbyt długo czekałam aż Marcelina wyzna, że kiedyś kochała Emila.
Niemniej jednak polecam.

„Gdy opadły emocje” Anety Krasińskiej to powieść obyczajowa. Akcja dzieje się w Żyrardowie i w Warszawie. Marcelina to młoda kobieta, która wychowuje bliźnięta, Amelkę i Olafa, którzy są nastolatkami i ciągle się ze sobą sprzeczają, jak to w rodzeństwie bywa. Również żona Czarka, którego często nie ma w domu, ponieważ jest na rejsach. Bywa czasem tak, że ma dość rodzinnych obowiązków, jak każda matka i żona. Przyjaźni się z Magdą,która jest trochę zakręconą dziewczyną, próbuje ją wyrwać na imprezę integracyjną, dwadzieścia lat po ukończeniu liceum.
Czy spotkanie po latach zmieni dotychczasowe życie Marceliny?





To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Anety. Zawsze gdy poznaje nową autorkę, to jest to dla mnie wyzwanie. Kiedyś słyszałam o książce „Finezja uczuć” pani Krasińskiej, o dziewczynie, która zakochała się w księdzu, i miałam okazję przeczytać jej pierwszą część „Gdy opadły emocje” i bez zastanowienia po nią sięgnęłam, okazała się strzałem w dziesiątkę. Styl autorki jest taki, który zawsze lubię w książkach, czyli czyta się szybko i wprowadziła mnie ciekawie w historie bohaterów. Według mnie każdy z bohaterów jest inny, autorka ukazała różne portrety psychologiczne ludzi.
Czytając pomyślałam, że być może pani Aneta opisała swoje młodzieńcze lata.
Przypomina mi powieść Iwony Sobolewskiej pt „ Odkąd cię poznałam”, ponieważ mają podobne wątki i wspomnienia.
Miałam wrażenie, że główna bohaterka sama nie wie co dla niej w życiu jest ważne,rodzina, dzieci czy znajomość sprzed kilkunastu lat, choć czułam pomiędzy nimi chemię uczucia. Najbardziej w całej książce ciekawi mnie Robert, mężczyzna, który w młodości wypadł z pociągu i tak naprawdę nie wiadomo co się z nim stało. Mam nadzieję,że na końcu trylogii wszystkiego się dowiem, bo to taki wątek kryminalny. Oczywiście również jestem ciekaw, jak ułoży się życie Marceliny, czy u boku męża Czarka czy znajomego Emila.
Podsumowując „Gdy opadły emocje” to pierwsza część trylogii. Książka jest poświęcona kobiecie, która boryka się z życiowymi rozterkami i problemami.
Polecam. Godna przeczytania.

„Gdy opadły emocje” Anety Krasińskiej to powieść obyczajowa. Akcja dzieje się w Żyrardowie i w Warszawie. Marcelina to młoda kobieta, która wychowuje bliźnięta, Amelkę i Olafa, którzy są nastolatkami i ciągle się ze sobą sprzeczają, jak to w rodzeństwie bywa. Również żona Czarka, którego często nie ma w domu, ponieważ jest na rejsach. Bywa czasem tak, że ma dość rodzinnych...

Ludzi dzielą doświadczenia, nieprzeżyty wspólnie czas oraz pospolity los. Idealne są wspomnienia i nadzieje na to, że zaspokoi się swe emocjonalne potrzeby. To łączy ludzi, którzy wracają symbolicznie do młodości podczas spotkania klasowego.

Bardzo obrazowo skonstruowana opowieść z dużą ilością uchwyconych szczegółów. Napisana estetycznym językiem z dobrym rytmem.
Nieidealna w swoim mniemaniu Marcelina tkwi w życiu codziennym, które nie jest pozbawione wad i rutyny. Marcelina wspomina niezapomniane, nieskomplikowane chwile młodości spędzone z przyjaciółką Magdą, obecnie promującą zdrową żywność na równi z nowymi romansami. Trafiwszy na spotkanie ze szkolnymi znajomymi wracają do niej obrazy minionych lat. Tak naprawdę próbuje odnaleźć się w realiach, chcąc wygospodarować czas dla siebie.Marcelina to także kobieta zmagająca się z prześladujacym ją czasem. Uplywajacym bezpowrotnie. Los postawił na jej drodze męża, okazyjne mieszkanie, bliźniaki... Po 20 latach uciazliwego Romana, fana disco polo oraz... Emila, którego poczucie humoru nadal ją draznilo. Emil, to mężczyzna światowy, trochę oderwany od realiów. Zadowolony z siebie,przyzwyczajony do wysokiego stanu konta i standardów życia. Czerpie satysfakcję ze zmian, wspina się na kolejne stopnie zawodowej kariery. Marcelina ma zgoła odmienne nastawienie. Jej los nie był najłatwiejszy. Gdyby nie przezorny ojciec i jego szwajcarskie konto wraz z matką utonelyby w przemianach ustrojowych.
Marcelina wspomina szkolne relacje, które nie przetrwały próby czasu. Jest dojrzałą kobietą z ustabilizowanym życiem rodzinnym pewną, że nie potrzebuje przelotnych miłostek. W domu przeważnie mierzy się z prozaicznoscią życia- z kulinariami córki, bałaganem i marzeniami syna o popcornie. Wspomnienie o poznaniu Cezarego w kwiaciarni i spędzonych latach uświadamia jej jak nauczyła się radzić sobie w wyzwaniami. Słuchając wynurzen koleżanek na temat życia, dzieci, mężów i pracy... ma sposobność analizowania własnych doswiadczeń.Cały wieczór wspomnień zamienia się w miraz uczuć jaki Marcelina zaczyna odczuwać do Emila. Jego inicjatywy bliskości wydobywają z kobiety najgłębiej skrywane emocje i potrzeby.
Co tak właściwie połączyło ja z Emilem, co straciła, co zyskała kobieta, która naiwnie uważała, że ktoś tak po prostu może się nią zainteresować?
Książkę przeczytałam błyskawicznie i to jest wielka jej zaleta.To historia o kobiecie, która nigdy nie umiała przed sobą otworzyć drzwi, a dobiegając czterdziestki zastanawia się ile straciła marnujac szanse.Czy odważy się coś zmienić, czy przyniesie jej to radość, co będzie dla niej ważniejsze miłość czy rodzina ? Autorka daje konkretne odpowiedzi chociaż nie zamyka w pierwszej części wszystkich wątków. Zmusza do myślenia i zachęca do sięgnięcia po kolejny tom.

Ludzi dzielą doświadczenia, nieprzeżyty wspólnie czas oraz pospolity los. Idealne są wspomnienia i nadzieje na to, że zaspokoi się swe emocjonalne potrzeby. To łączy ludzi, którzy wracają symbolicznie do młodości podczas spotkania klasowego.

Bardzo obrazowo skonstruowana opowieść z dużą ilością uchwyconych szczegółów. Napisana estetycznym językiem z dobrym...