To nie jest książka, którą można przeczytać "ciurkiem", bo to zbiór felietonów traktujących o polskiej smucie, tumiwisiźmie i podłości. Rzeczywiście, treść jest głównie antypisowska, ale PO też się obrywa, bo autor pokazuje przede wszystkim procesy, dzięki którym jesteśmy ustawiani po dwóch stronach barykady. Wytyka degrengoladę społeczeństwa i uczula, że trzeba być czujnym na to, co dzieje się też w naszych głowach i że nie wolno nam się dawać manipulować. Dla mnie to są świeckie kazania. Ale napisane z takim jajem i barwną złośliwością, że ... no po prostu uwielbiam!

To nie jest książka, którą można przeczytać "ciurkiem", bo to zbiór felietonów traktujących o polskiej smucie, tumiwisiźmie i podłości. Rzeczywiście, treść jest głównie antypisowska, ale PO też się obrywa, bo autor pokazuje przede wszystkim procesy, dzięki którym jesteśmy ustawiani po dwóch stronach barykady. Wytyka degrengoladę społeczeństwa i uczula, że trzeba być czujnym...

Trochę za dużo PiSu, za mało innych partii, a przecież to wszystko to samo i po co się skupiać tylko na jednych.. To tylko sprawia, że masz wrażenie, że autor jest jednym z tych, co to tylko są przeciwko czemuś jednemu, a nie przeciwko wszystkiemu takiemu samemu.

Trochę za dużo PiSu, za mało innych partii, a przecież to wszystko to samo i po co się skupiać tylko na jednych.. To tylko sprawia, że masz wrażenie, że autor jest jednym z tych, co to tylko są przeciwko czemuś jednemu, a nie przeciwko wszystkiemu takiemu samemu.

Po kilku rozdziałach trzeba szybko zrobić coś dla odmóżdżenia - pooglądać koty na yt, polskie kabarety, czy jakiś inny lekkostrawny shit. Za mocno i za bardzo wchodzi do głowy, pokazuje że serio jest kiepsko. Chciało by się przeczytać całą na raz, ale trzeba od niej odpoczywać - żeby się nie załamać. Mimo wszystko - polecam. A w przerwach - FailArmy.

Po kilku rozdziałach trzeba szybko zrobić coś dla odmóżdżenia - pooglądać koty na yt, polskie kabarety, czy jakiś inny lekkostrawny shit. Za mocno i za bardzo wchodzi do głowy, pokazuje że serio jest kiepsko. Chciało by się przeczytać całą na raz, ale trzeba od niej odpoczywać - żeby się nie załamać. Mimo wszystko - polecam. A w przerwach - FailArmy.

Więc (zdania nie zaczyna się od więc) kupiłem i przeczytałem książkę autora bloga Nienawiść.pl. Jest to zbiór felietonów (postów?),które na tym blogu ukazywały się w ostatnich latach. Część z nich czytałem wcześniej w internecie, ale nie wszystkie. Co ciekawe, czytane w formie papierowej książki budzą nieco inne reakcje.

Zebrane w jednym miejscu i czytane w jednym miejscu teksty układają się w pewną całość (lub zostały w nią ułożone, bo - choć tego nie sprawdzałem - nie została tu zachowana chronologia ich ukazywania się w sieci). Jest to w miarę spójna opowieść o otaczającej nas rzeczywistości społeczno-politycznej. Łapałem się na tym, że po skończeniu jednego tekstu, zaraz zaczynałem czytać następny - jednym słowem: wciąga. Złapałem się również na tym, że bardziej niż podczas lektury tekstów na blogu, teraz raził mnie nadmiar wulgaryzmów. Najwyraźniej papier rządzi się innymi prawami. No i jeszcze dzięki zebraniu wszystkich felietonów w jedną całość można postawić przynajmniej jedną diagnozę na temat tajemniczego anonimowego autora: bez wątpienia ma jakiś problem z Małgosią Rozenek, która jest chyba najczęściej wspominaną postacią na kartach książki.

W każdym razie lekturę polecam. Choć warto wcześniej zapoznać się z twórczością autora na www.nienawisc.pl i sprawdzić, czy ten styl nam pasuje. Mi pasuje bardzo.

Więc (zdania nie zaczyna się od więc) kupiłem i przeczytałem książkę autora bloga Nienawiść.pl. Jest to zbiór felietonów (postów?),które na tym blogu ukazywały się w ostatnich latach. Część z nich czytałem wcześniej w internecie, ale nie wszystkie. Co ciekawe, czytane w formie papierowej książki budzą nieco inne reakcje.

Zebrane w jednym miejscu i czytane w jednym miejscu...

Dno. Wulgaryzmy, banały i pseudoanalizy. Szkoda czasu.

Dno. Wulgaryzmy, banały i pseudoanalizy. Szkoda czasu.

dużo moich własnych myśli, (nie)ładnie ubranych w słowa - choć nie ze wszystkim się zgadzam. widać w tym wszystkim punkowy sznyt.

dużo moich własnych myśli, (nie)ładnie ubranych w słowa - choć nie ze wszystkim się zgadzam. widać w tym wszystkim punkowy sznyt.