Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo ja, panie Mateuszu, jeszcze pamiętam. Mimo, że ciągle mi pan coś przestawia, pamiętam przecież czasy, gdy dziennikarz - oraz obywatel - miał patrzeć władzy na ręce. Pamiętam też, że krytyka rządzących była obowiązkiem, a nie atakiem na Polskę. Pamiętam, że partia nie jest tym samym co Polska, a starzy i upasieni ludzie z legitymacjami partyjnymi w kieszeni nie są personifikacją mojego kraju.

Wszystkim Hartmanon i Błaszczakom wara od wykorzystywania tego dramatu do własnych celów.
Jesteście panowie dwiema stronami tej samej monety. Obaj używacie ludzkiej tragedii, by dowalić przeciwnikowi. I dla obu was ten człowiek wart jest tyle, ile możecie na nim ugrać.
Wstyd. I nie ma co więcej strzępić ryja.