Autorem książki jest człowiek, który na Camino przeżył kilkanaście lat swego życia, dlatego oczekiwałam, że będzie miał coś ciekawego do powiedzenia w swoich opowiadaniach, dostałam natomiast coś na kształt przeciętnego wypracowanie ucznia w szkole. Autor nie skupia się na swych wewnętrznych przeżyciach, ani na ludziach, których spotkał, ani nawet na opisie miejscowości na trasach (wędrował wieloma różnymi szlakami), raczej zapisuje mało istotne rzeczy. Żeby dać obraz, posłużę się cytatem: "Potem dopiłem orujo i zająłem się kawą. Wsypałem cukier do filiżanki, zamieszałem, po czym ze stojącej na barze małej buteleczki wlałem kilka kropel orujo." Sporo podobnych "kwiatków" w całej książce, często na jednej stronie pojawiają się opisy aż dwóch posiłków, dość podobne do powyższego cytatu, co mnie męczyło przy czytaniu. Męczyły mnie też błędy ortograficzne, jakie się pojawiają w tekście, a ja jestem na nie wyczulona.
Szkoda,że po lekturze niewiele mogłabym powiedzieć o Camino, a moja wiedza wzbogaciła się o to, że pan Majcherek jest kochliwy, lubi wino i włóczęgę.

Autorem książki jest człowiek, który na Camino przeżył kilkanaście lat swego życia, dlatego oczekiwałam, że będzie miał coś ciekawego do powiedzenia w swoich opowiadaniach, dostałam natomiast coś na kształt przeciętnego wypracowanie ucznia w szkole. Autor nie skupia się na swych wewnętrznych przeżyciach, ani na ludziach, których spotkał, ani nawet na opisie miejscowości na...