Muranów, obecnie piękna dzielnica Warszawy. Jasne domy, apartamentowce, dużo zieleni. Powoli ginie pamięć o getcie, o tragedii narodu żydowskiego. Na gruzach, prochach i zwłokach zbudowano nowe domy. Autor posługując się rozległą dokumentacją, relacjami tych niewielu osób, które przeżyły to piekło, opisuje często nieznane fakty. Najbardziej wstrząsnęła mną relacja Marylki, młodej kobiety, której dalsze losy nie są znane. Dlaczego podziemny Muranów? Mieszkańcy, ci którzy uniknęli wywózki do komór gazowych, ukrywali się w strasznych, nieludzkich warunkach w schronach. Niestety nie wszystkim się udało. Niektórzy donosili o miejscach, w których znajdowały się schrony. Zaskoczył mnie Anielewicz kreowany na bohatera, którym w jakiś sposób był, ale stać go było na pozostawienie rannego kolegi na spalenie żywcem, nawet nie dając mu szansy na zastrzelenie się, zabierając mu broń i skazując na potworną śmierć. Czytając tę książkę, trudno nam sobie wyobrazić, że coś takiego mogło się dziać, do czego prowadzi rasizm i nienawiść. Niestety mieszkańcy Warszawy też nie pokazali się z dobrej strony. Żydzi po powstaniu w getcie, bardziej bali się naszych rodaków niż Niemców.

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=930157528907033&set=a.530574235532033

Muranów, obecnie piękna dzielnica Warszawy. Jasne domy, apartamentowce, dużo zieleni. Powoli ginie pamięć o getcie, o tragedii narodu żydowskiego. Na gruzach, prochach i zwłokach zbudowano nowe domy. Autor posługując się rozległą dokumentacją, relacjami tych niewielu osób, które przeżyły to piekło, opisuje często nieznane fakty. Najbardziej wstrząsnęła mną relacja Marylki,...