Mam lekki problem z oceną tej książki, bo mam wrażenie jakby zlepione były w niej dwie jakieś inne pozycje.
Jedna - przezabawna, lekka, wariacka i erotyczna, a druga poważna, może nie smutna ale rodem z argentyńskiej telenoweli.
I jak to bywa czasem w przypadku duetu Keeland&Ward widać, że autorki podzieliły się pracą, a nie siedziały nad swoim dziełem wspólnie. Może podpowiadały sobie w swoich częściach wzajemnie, ale 'wpływy' na dane etapy są widoczne.

Bardzo, bardzo mogę pochwalić i zachwycić się Dexem. Zakochałam się (znów) w bohaterze. Jego POVy to było jedno pasmo śmiechu. Facet potrafił tak opowiadać i był tak autoironiczny, że chichrałam się naprawdę mocno.
Jego zazdrość o samego siebie to jest złoto, cud i skarb.
Taki facet robi jak opatrunek na ego kobiety którą adoruje, marzenie nie człowiek ;)
Na dodatek jest tak napisany, że się go nie da nie lubić, tak po ludzku, bo jest sympatycznym i empatycznym gościem. Sodówka nie uderzyła mu do głowy.

Na swoją wybrankę też umiał sobie upatrzyć kobietę niebanalną. Bianca to taka bohaterka z którą chcemy się zakumplować, kibicujemy jej i nawet może można nie być tak strasznie zazdrosną gdy już usidla Dexa... Może :P

Przy tak sympatycznej dwójce bohaterów i przekomicznym początku tym bardziej nie rozumiem czemu autorki zrobiły to swoim postaciom.
Wiem, że gdyby nie pewien drażniący mnie element książka byłaby znacznie krótsza, ale czy naprawdę 'dłuższa' znaczy 'lepsza'?
No bo ja z telenowel brazylijsko-argentyńsko-innolatynosko wyrosłam. Dlatego ostatnia ćwiartka (no mniej więcej) totalnie mi nie podeszła.

Tak, można powiedzieć, że było nietypowo, że autorki wykazały się kreatywnością i nie poszły schematem. Ale dla mnie ostro popłynęły.
Skoro w danej chwili nie miały pomysłu na finał, to czemu nie poczekały? Deadline? To chyba jedyne wytłumaczenie które je choć częściowo tłumaczy...

Czy warto?
Mimo tej drzazgi warto. Zwłaszcza dla Dexa i jego zazdrości.
Warto też jeśli się lubi ten duet. Bo to nadal Penelope i Vi ;)

Mam lekki problem z oceną tej książki, bo mam wrażenie jakby zlepione były w niej dwie jakieś inne pozycje.
Jedna - przezabawna, lekka, wariacka i erotyczna, a druga poważna, może nie smutna ale rodem z argentyńskiej telenoweli.
I jak to bywa czasem w przypadku duetu Keeland&Ward widać, że autorki podzieliły się pracą, a nie siedziały nad swoim dziełem wspólnie. Może...